به عنوان بخشی از نمایش‌گاهی هنری در شانگ‌های، هنرمند چینی کای گوجیانگ یک کشتی را با ۹۹ مجسمه‌ی پارچه‌ای حیوانات پرکرده است که با حال افسوس و اسفی به آب‌های شانگ‌های و طبیعت از میان رفته نگاه می‌کنند..... حیواناتی تشنه از بحران آب و دردمند از رفتار ما انسان‌ها

زمین خدا و تمام ساکنین مظلوم‌ش دارند به جنایت‌های نوع بشر نگاه می‌کنند. جنایتی که ما در مورد بستر پیرامون‌مان مرتکب شده‌ایم و هرچند در مقابل جنایت‌های ددمنشانه قدرت‌های بزرگ در نقاط مختلف جهان کم‌تر به چشم و حس می‌آید اما جمله جنایت‌های بشر متمدن هستند در جلوه‌های مختلف آن.

کوه‌ها، آب‌ها، جنگل‌ها و یکایک درخت‌ها، روح دارند. فکر دارند، ذکر دارند... برای همین یک صاحب اندیشه را به مراقبت از آن‌ها گماشته‌اند؛ انسان را. اما همین انسان صاحب خرد چه بی‌خردی‌ها که بر سر این طبیعت نیاورده است. امروز سیر تخریب جنگل‌ها و دیگر منابع طبیعی چنان به چشم می‌آید که حتی غیرباورمندان به عالم دیگر را دچار وجدان درد کرده است و جنبش‌های سبز و پاسدار طبیعت در همه جای دنیا در حال شکل‌گیری و فعالیت هستند. 

باید بدانیم که طبیعت به دست ما سپرده شده است؛ در مقابل زیاده‌خواهی زمین‌خواران و سودپرستان، جنگل‌ها خودشان نمی‌توانند از خودشان مراقبت کنند. ما به یک صلح سبز نیاز داریم. صلحی که مانند هر آرامش دیگری، همت آزادمردانی را می‌طلبد که با مخالفان صلح، مبارزه کنند....

یکی از طراحانی که به شدت در پی ارائه تصویری روشن از آینده بشری و سوق دادن آن به سویی هم‌آهنگ با طبیعت است الساندرو کورادینی است. او با بررسی فرآیندهای سوختی تجدید‌پذیر و طبیعی و برای دوری از مشکلات توسعه شهرهای بزرگ و آسیب‌های ناشی از پیش‌رفت الگویی بر اساس زندگی روستایی ارائه می‌دهد که با اضافه شدن ساختارهای شبکه‌ای فن‌آورانه به میزان زیادی می‌تواند نیازهای خود را از انرژی‌های طبیعی و سوخت‌های تجدید‌پذیر تامین کند. 

جسارت این طرح دوربینانه و نگاه خاصی که به توسعه در آن وجود دارد خوب است که به دقت دیده شود. 

در یانون‌دیزاین به لندآرت خیلی زیاد پرداختیم. از طراحی با زباله‌ها و دورریزها هم گاه به گاهی طرح‌هایی می دیدیم. جرمی آندروود در آخرین اثر خود یک توجه مهم دارد. او با سیاق کارهای لند-آرت با بقایای زباله‌های مردم در سایت‌های طبیعی پیکره‌هایی را خلق کرده‌ و از آن‌ها عکاسی کرده است. درست مانند فرآیند طراحی‌های لند-آرت. 

انگار که باید پذیرفت یکی از اجزای طبیعت پیرامون بشر معاصر همین زباله‌هاست. همین بقایای -گاهی متعفن- بشری....

راستی با جمع‌آوری‌های آندروود حالا خوب می‌فهمیم چقدر این مناظر و بسترهای طبیعی می‌توانند زیباتر باشند.

یکی از صحنه‌های متاثرکننده‌ای که یقینا تا کنون در زندگی خودتان دیده‌اید جنازه‌ی حیوانات وحشی یا اهلی در جاده‌ها و راه‌های عبوری از بسترهای محیط زیست است که به دلیل تصادف با اتومبیل‌های انسان‌ها یا تاثیرات ناشی از آلودگی محیط زیست به این روز افتاده‌اند، و احتمالا شما هم مثل اکثر ما به راحتی از کنار آن گذشته‌اید.

اما کیسیل در مجموعه عکس فوق‌العاده‌ای که به شدت تاثیرگذار است با چینش گل‌هایی دورتادور این حیوانات کشته‌شده و عکاسی از آن‌ها ما را از ابعاد جنایت بزرگی که در حال رخ‌داد است آگاه می‌کند. اگرچه عکاس معتقد است این بی‌تفاوتی اروپاییان ناشی از آموزه‌های دین مسیحی مبنی بر عدم به بهشت رفتن حیوانات و در واقع شان اندکی‌ست که دین مسیحی برای حیوانات قایل است، اما من فکر می‌کنم این بی‌تفاوتی‌ها بیش از آن که در تاثیرات عمیق مسلکی دینی ریشه داشته باشند، تبعات طبیعی زندگی مدرن دور و بیگانه با طبیعت است و به طور مساوی در باورمندان به زندگی مدرن وجود دارد، چه این مدرن خواهان در بستر تمدن اروپایی و مسیحی دیده شوند چه حتی در آسیای شرقی و حتی در بلاد اسلامی.....

در آموزه‌های ما مسلمانان و در سنن ما ایرانی‌ها، یعنی دقیقا آن‌جایی که با مدرن‌خواهی صنعتی رابطه‌ی چندانی ندارد، حیوانات موجوداتی بسیار بسیار محترم هستند... به متون سنت و دین مراجعه کنید.

بچه‌ها را دیده‌اید که در کنار دریا قلعه‌های شنی می‌سازند؟ خود شما هم حتما بدتان نمی‌آید در کنار دریا شن بازی کنید و حتی شده به بهانه‌ی بازی با بچه‌ای کوچک دستی در شن و ساحل ببرید! حالا ما بچه‌های انسان که از کودکی در کار و فکر ساختن زمین هستیم چه بر سرمان آمده که این طور در مسیر تخزیب زمین فعالیت می‌کنیم؟ 

چاد رایت هنرمند کالیفرنیایی در انتقاد به روند تخریبی طبیعت این بار بیانی جذاب و متفاوت از همین بازی شورانگیز بچه‌گانه کمک گرفته است. خانه‌هایی که در کنار ساحل دریا با موج‌های پی در پی آب آرام آرام شسته شده و تخریب می‌شوند و خبر از آینده‌ای نامعلوم دارند....