مرکز آموزشی بیاتوجاسینتو کاستاندا نمونه موفق یک طراحی هویت‌دار و هویت‌بخش از یک مرکز آموزشی است. تصور کنید کودکان شما مدت ۱۲ سال کم‌تر بیش‌تر می‌خواهند نیمی از روزهای سال خود را در یک فضا بگذرانند. آیا این فضا بر شخصیت آن‌ها تاثیرگذار نیست؟ آیا اگر این فضا خیلی ساده و بدون هیچ گوشه و رمزی و بدون امکان کشف‌های مکرر باشد خیلی زود به دل‌زدگی در کودکان ما و عادی شدن دنیا برای آن‌ها منجر نمی‌شود؟ اتفاقا درست در زمانی که روحیه کشف و شهود کودک فعال‌تر از همیشه است! یا حتی در مصالح و کیفیت ساخت تصور کنید کودکانی که هر روز با جداره‌های سیمانی ناهنجار یا سطوح سنگی وسیع صیقلی کثیف روبه‌رو شوند. و این رویارویی را در خاطره ۱۲ سال ضرب کنید تا ببینید ما چه کودکانی را تربیت می کنیم!؟

معماران مونرابل در طراحی این مرکز آموزشی در والنسیای اسپانیا در کنار پاسخ‌گویی به چالش‌های متعدد سایت پرتراکم و شیب‌دار پروژه، حواس‌شان بوده است که دارند مدرسه و مهدکودک می‌سازند. و به این ترتیب در طراحی پلان‌ها و گوشه‌های رمزآمیز در روابط پلانی و کاربرد خاص و هویت‌دار متریال در سطوح معماری آن سعی کرده‌اند تا یک فرصت پرورشی را برای یک عمر در ساختمان مدرسه مستقر کنند.

معمار ژاپنی، کنگو کوما در یکی از آخرین پروژه‌هایی  که در ماه‌های اخیر ارائه داده، این مدرسه‌ی ابتدایی را با ترکیبی هوش‌مندانه از سنت‌های معماری ژاپنی و ره‌یافته‌های فن‌آورانه معاصر در شمال غربی توکیو طراحی کرده و ساخته است. ساختار اصلی مدرسه ابتدایی دانشگاه تیکیو از یک ردیف ۱۲ تایی کلاس درس تشکیل شده است که در برابر ردیفی از فضاهای تراس دار نیمه‌باز شکل گرفته است. مانند برخی تجربه‌های پیشین کوما، بنای سه طبقه مدرسه با شبکه‌ای از الوارهای از چوب درخت سرو با ریتمی مشخص پوشش داده شده است که در سنت ژاپنی به عناصر عمودی و افقی این شبکه به ترتیب  «رنجی» و «یاماتوباری» نام گرفته اند. ترکیب شبکه‌ی فلزی تشکیل دهنده‌ی سقف با همین سطوح چوبی عمده نوآوری استودیوی کوما در استفاده از متریال‌های معاصر در این بناست.

در روستاها یا در بخش‌هایی که تعداد دانش آموز در سطوح مختلف درسی کمه و لازمه برای همه پایه‌های آموزشی یک کلاس مشترک درنظرگرفت، کلاس‌هایی با کنار هم نشستن سنین مختلف و عرضه محتواهای آموزشی مختلف توسط معلم شکل می‌گیره. این طرح جالب که حال و هوایی شبیه اون کلاس‌ها داره میز رشد نام داره. میزی که به مرور زمان و با رشد تحصیلی و سنی‌ بچه‌ها مسیر اون رو طی می‌کنن و در طول اون به جلو میان و در هر مرحله هم سعی داره به نیازهای بچه در اون سن به خصوص پاسخ بده.

طرح از این منظر که برای بچه یک سیر و حرکت رو به جلو و یک افق آرمانی اندک درست می کنه شاید در تربیت آموزشی اون موثر باشه. در کنار این ویژگی پرداختن به صورت مساله‌ای چند بعدی و فراهم آوردن چندین عمل‌کرد در کنار هم در این کار قابل توجهه.