یادم هست در همسایگی ما در دوران کودکی، خانواده‌ای زندگی می‌کردند که بچه‌ای کوچک‌تر از ما داشتند و ما در عالم بچه‌گی خودمان او را «نی‌نی» می‌دانستیم. هیچ‌وقت یادم نمی‌رود یک بار را که یکی از آشنایان نوک زبانی به این بچه‌ی کوچک آب نارنج خوراند؛ شاید که خوشش بیاید! رفتار فوق‌العاده غریزی و معصومانه این کودک با رو ترش کردن و گریه و اعتراض کودکانه‌اش هنوز پس از بیست سال به خوبی و به روشنی در ذهن تصویری آدم می‌ماند.

دیوید وایل این معصومیت ناگریز را بهانه‌ی مجموعه عکسی متفاوت و پژوهشی کرده است. او با خوراندن لیمو برای اولین بار به کودکانی خردسال و تصویربرداری از اولین بازخوردهای غریزی فطری آن‌ها به خلق صحنه‌هایی بی‌نهایت معصومانه دست زده است که مجموعه‌ای از دل‌سوزی و لذت و شعف را در مخاطب برمی‌انگیزاند و به او یادآور می‌شود که بچه‌ها چه موجودات برگزیده‌ای هستند.

به قول دوست عزیزی که این مجموعه را به یانون‌دیزاین معرفی کرد، مهرداد فرح‌انگیز :

بچه‌ها به طور خاص از عجیب‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین مخلوقات خداوند هستند....

دیوید شوان در طراحی پوسترهای تبلیغاتی برای شرکت رنگ پنتون یک ایده جالب داشته. او با جفت کردن برخی مواد غذایی مرتبط و ارائه اون‌ها به صورت مربع‌هایی رنگی در کنار هم مشابه پالت‌های عرضه رنگ‌های شرکتی علاوه بر اون که به طبیعی بودن رنگ‌های پنتون اشاره کرده و طبیعت رو معادل اون رنگ‌ها نشون داده، به نوعی از طعم و مزه غذاها برای ملموس کردن رنگ‌ها برای مخاطب هم بهره برده. ناخودآگاه مزه این خوردنی‌ها بر قضاوت ما از رنگ‌ها و به تبع اون بر نظر ما نسبت به این شرکت موثر خواهد بود.

!!!

غذای سگ فرم‌داده شده به شکل استخوان و در چهار طعم و با چهار ذائقه غذایی!

از محتوای بی ارزش این طراحی که بگذریم نباید نادیده گرفت فرم‌پردازی نوآوره در ساخت استخوان ها رو و البته بسته‌بندی جذاب و مناسب شون رو.
کار از منظر طراحی کاری عالی به حساب میاد به نظرم.