مبل‌ «رشته‌های سرخ» با طراحی هیون گی کیم، برگرفته از یک فرآیند طبیعی در بدن انسان یعنی گردش خون است. طراح که علاقه‌مند به جنبه‌ی زیبایی‌شناسی خون و پمپاژ آن در بدن بوده است با به کار گرفتن تعداد زیادی سرم‌ خونی و اتصال آن‌ها با انبوهی از شلنگ‌ها در پی ایجاد تجربه‌ای محسوس از گردش خون در بدن بوده است. مُبل آناتومویک هیون در وهله‌ی اول به عضله‌ای می‌ماند که با منبسط و منقبض شدن، خون در رگ‌های‌ش به جریان افتاده و موجب ادامه‌ی حیات‌ش می‌شود. با نشستن روی این مبل عجیب، رنگ موجود در سرم‌ها از سویی به سوی دیگر رفته و شما با کم‌ترین واسطه تجربه‌ای ملموس و عینی از اتفاقات داخل بدن‌تان خواهید داشت!

اگرچه ظاهر این مبل‌های سرخ ممکن است کمی منزجرکننده به نظر بیاید اما ایده‌ی اصلی آن می‌تواند الهام‌بخش هرگونه طراحی با موضوع خون نیز باشد.

چند روزی هست که فستیوال نور لومیر در لندن آغاز شده و تا فردا هم ادامه خواهد داشت. این فستیوال شبانه میزبان ۳۰ اثر هنری نوری است که در ۳۰ نقطه‌ی مهم شهر اجرا می‌شوند. نکته‌ی جالب در برگزاری این فستویال اجرای آن توسط یک شرکت مستقل است که به طور تخصصی اجرای چنین مراسماتی با محوریت آثار هنری را انجام می‌دهد. به غیر از چند اثر خاص که مجسمه‌هایی نورانی بودند،‌ بیش‌تر این آثار به سمت نورپردازی متحرک و حتی ویدیو مپینگ رفته‌اند. در این بین اینستالیشن‌های مفهومی و بعضی مبل‌مان شهری به شکل دیگری خودنمایی می‌کنند. تاریکی شب حس و حال این اشیا را تغییر داده و لطفات نور فضا را تا حدی رویایی می‌کند.

سوای از ظرفیت‌های هنری‌ای که اجسام نورانی در خود دارند، بد نیست کمی به تغییراتی که این عنصر عجیب در زندگی شهری ما داده است فکر کنیم. شهرهای بزرگ ام‌روزی گاهی شب و خاموشی را اصلا تجربه نمی‌کنند.

کار با بادکنک‌های سفید، سبک خاص پتیلون در اینستالیشن‌هایی است که بیش‌تر در فضاهای متروکه اجرا می‌کند. «قلب تپنده» اولین اینستالیشن او در فضای عمومی است که درون بازاری در مرکز لندن اجرا شده است. در این پروژه، ۱۰۰ هزار بادکنک سفید‌رنگ در مسیری ۵۴ متری بر بالای سر مردم نصب شده و در پی انتقال پیامی به مراجعان این بازار قرن نوزدهمی است. چارلز پتیرون با نورپردازی حساب شده درون این بادکنک‌ها سعی در شبیه‌سازی پمپاژ خون در رگ‌ها داشته است تا با بیانی تمثیلی، این بازار را به عنوان قلب شهر معرفی کند. پوشش نیمه شفاف بادکنک‌ها کم و زیاد شدن نور را به خوبی نشان می‌دهد اما به نظر می‌رسد انتخاب آن برای بیان این مفهوم، صرفا مربوط به سبک همیشه‌گی هنرمند بوده است. این بادکنک‌ها به خاطر شباهت فرمی به ابرهای کارتونی، برای بیننده‌گان طبقه‌ی پایین هم‌چون ابرهای فانتزی نیز جلوه می‌کنند.

اینستالیشن‌هایی با این کیفیت و ابعاد، ظرفیت خیلی بیش‌تری برای انتقال مفاهیم دارند تا نصب پلاکارد و بنر و کارهای دم دستی و حساب نشده‌ی این‌چنینی، و کشور ما با داشتن روی‌دادها و مناسبت‌های مهم فراوان در تاریخ خود جای زیادی برای کار در این زمینه دارد.

جهان فانتزی، جهان فرار از واقعیت، تصوری که به خصوص با ورود به عصر تلویزیون، انیمیشن و سینما به یکی از وجوه جداناپذیر هنر و فرهنگ تبدیل شده است، بستر مهیایی برای جولان ذهن و توهم -و نه خیال- است. تفاوت‌های میان توهم نهفته در جهان فانتزی با خیال شاید نتوان به راحتی برشمرد اما شاید در تعبیری کوتاه توهم را خیال بدون بنیان و اصل حقیقی دانستن مشکل را تا حد قابل قبولی حل کند. جهان فانتزی به جای آن که روح انسان را به افق‌های بالاتر بکشاند در سردرگمی ناشی از شکستن تمام قالب‌های عینی رها می‌کند. در جهان فانتزی ما با غیرقابل فهمی غیرقابل اتکا روبه‌رو هستیم که در اصل خود با اندیشه‌هایی غیر ذات‌گرایانه در ارتباط است.

با این وجود خلق فضاهای فانتزی در یک استودیوی محدود و کاملا عینی بدون بهره‌برداری از تکنیک‌های تصویری و دیجیتال، از آن حیث که ابتکار و پشت‌کار هنرمندی را نشان می‌دهد دیدنی خواهد بود. لی جین‌یانگ هنرمند کانسپچوال اهل کره‌جنوبی تصورات فانتزی ذهن خود را در فضاهای محدود (مختلف است؛ غالبا در حدود یک اتاق ۳ در ۴) یک به یک ساخته است و با عکاسی از آن‌ها دنیای ذهن خویش را شکل داده است. او این مجموعه را «بخشی از قلب، خاطره و رویاها» معرفی کرده است.

دوستان خوبم خوب می دونن که در یانون‌دیزاین به جز بخش یادداشت ها، پست تالیفی خیلی کم داریم. در نتیجه این همه پست هایی که به طراحی های مفهومی و حجمی و گاهی هم تفننی با کتاب و روزنامه پرداختن و در یانون دیزاین می بینیم رو به حساب این بذارین که در دنیای امروز این تمایل وجود داره که چنین کارهایی رو انجام بدن و توسعه هم بدن .

در آغاز این نوع کارها رو تفنن می دیدم. اما با زیاد شدن اون ها در وب، احساس می کنم نگاهی انتقادی در اون ها هست. نگاهی که هم می تونه به بی اهمیت دیدن کتاب و مکتوبات کاغذی در عصر دیجیتال برگرده یا به معنای طعنه به این بی‌مهری تلقی بشه.
در هر صورت تمایلی این روزها در جریان های هنری دیده می شه که از کتاب‌های به ظاهر کم کم بی استفاده و قدیمی، آثاری قیمتی و ارزش‌مند درست کنن. مجسمه ها و احجامی مفهومی که به کتاب های هنرمندان معروف شدند.

باور می کنین چقدر پست‌های مشابه داشتیم در این باره؛ حتی چندتا شبه تکراری :))
LITERARY LANDSCAPES: CARVED BOOKS BY GUY LARAMEE
BOOK OF ART
BOOK LAMP
WORDLESS STORY: LASER-CUT BOOK SPEAKS VOLUMES VIA SPACE
PRINTED BOOK + PHYSICAL HYPERLINKS = REAL PAGE-TURNER
BEAUTIFUL BOOKS BY SARAH MITCHELL
ALTERED BOOKS BY BRIAN DETTMER
LITERARY LOVE: 12 WORKS OF BOOK ART & ARCHITECTURE
REMEMBRANCE
3 EXTRAORDINARY WAYS TO CARVE ART OUT OF ORDINARY OBJECTS