بچه‌ها را دیده‌اید که در کنار دریا قلعه‌های شنی می‌سازند؟ خود شما هم حتما بدتان نمی‌آید در کنار دریا شن بازی کنید و حتی شده به بهانه‌ی بازی با بچه‌ای کوچک دستی در شن و ساحل ببرید! حالا ما بچه‌های انسان که از کودکی در کار و فکر ساختن زمین هستیم چه بر سرمان آمده که این طور در مسیر تخزیب زمین فعالیت می‌کنیم؟ 

چاد رایت هنرمند کالیفرنیایی در انتقاد به روند تخریبی طبیعت این بار بیانی جذاب و متفاوت از همین بازی شورانگیز بچه‌گانه کمک گرفته است. خانه‌هایی که در کنار ساحل دریا با موج‌های پی در پی آب آرام آرام شسته شده و تخریب می‌شوند و خبر از آینده‌ای نامعلوم دارند....

پیرکارو که از کودکی مجذوب حرکت سحرآمیز امواج دریا بوده، با انتخاب نور و شات‌های مناسب موفق شده تا حالتی متفاوت از امواج قدرت‌مند آب را نشان بدهد. امواجی که انگار از نقره مذاب هستند و با قدرتی شسکت‌ناپذیر در حال درنوردیدن عرصه دریا.

هنر کشف و آشکارسازی نادیدنی‌هاست...

دنیای ماده عالم تزاحماته. تزاحم میان بدن‌ها، طلب‌ها، آمال و آرزوها، افکار و عقاید.... خلاصه در این نشئه خاکی بنا بر تزاحمه. اون‌ها که دیده بینا دارند در پس همین تزاحم‌ها هم زیبایی وحدت عالم و وجود لایزال جاری در ذرات عالم، دست قدرت خدایی رو می بینن و اون ها که کورند اتفاقا در همین تزاحمات غرق می‌شن و به همین چالش‌ها تن می‌دن.....

فردایی که یقینا هست، اون‌ها که وحدت غیب رو نظر داشتند در شادمانه وحدت تا بی‌نهایت سیر می‌کنند و اون‌ها که به چالش‌های تزاحمات ماده تن دادند و در اون متوقف شدند یک عمر در جهنم تزاحمات ماده یعنی همون که خودشون انتخاب کردند باقی خواهند موند....

حتی نیاز نیست دیده الاهی داشته باشی تا در تزاحمات عالم زیبایی ببینی! حتی دیدی سطحی اما هنرمندانه چالش‌های میان عناصر و ارکان ماده رو می‌کاوه و زیبایی پنهان اون ها رو بیرون می‌کشه، هرچند عاقلان می دونن که همین بیرون کشیدن های هنرمندانه هم اغلب از سر غرق شدن در عالم ماده ست نه خیالی روحانی که از کالبد فراتر بره....