در بازسازی یک خانه‌ی قدیمی در کشور پرتغال، ارنستو پریرا استفاده از طرح و زمینه‌ای خاص برای سطوح را به عنوان مشخصه‌ی کار خود انتخاب کرده است. سطوح این خانه تنها دو طرح متمایز دارند که یکی رنگ سفید و دیگری الوارهای چوبی است. پریرا با چینش مورب الورارها در همه‌ی سطوح افقی و عمودی در داخل و خارج ساخت‌مان، به پویایی بصری این بنا افزوده است. اگرچه که این نوع چینش کار برش چوب را سخت‌تر خواهد کرد. تخته‌های مورب پریرا انسان را یاد هاشورهای مدادی طراحان برای بیان سایه می‌اندازد و البته بعید هم نیست که چنین موضوعی در فرآیند طراحی او موثر باشد!

نکته‌ی دیگر، طراحی سطوح با استفاده از رنگ‌های ساده و سرد در کنار سطوحی با ظاهری گرم و غیر ساده است که اخیرا در ساخت‌های داخل کشور نیز زیاد دیده می‌شود. به خصوص استفاده از چوب صنعتی شده، که گذشته از مسائل بصری، کمک به ایجاد تعادلی بین مصالح طبیعی و غیر طبیعی در بنا می‌کند. حفظ شیوه‌ی به کار بردن این تکنیک در داخل و خارج بنا از نقاط جالب توجه طرح پریرا است.

ما نمی‌دانیم. شاید برای یک موجود کوچک‌تر مانند مورچه، یک خیار حکم گیاهی غول آسا و بلند بالا را داشته باشد که راه رفتن میان انبوهی از آنان، به مثابه‌ی گشت و گذار در جنگلی سبز باشد!... همین جذابیت تغییر ناظر تاکنون منجر به ساخت فیلم‌ها و انیمیشن‌های گوناگونی شده که دنیا را از نگاه موجودات مختلف، کوچک‌تر و بزرگ‌تر از انسان، آبی و هوایی و زمینی به ما معرفی می‌کند.

حالا که لنزهای ماکرو به ابزاری شایع میان کاربران تکنولوژی تبدیل شده است، شاید نگاه‌ها به گوشه و کنار زنده‌گی‌مان دقیق‌تر شود و انسان‌ها در روال عادی روزانه‌ی خود به کشف‌هایی تازه و شگفت برسند. تاتسویا، هنرمند ژاپنی، نه تنها این نگاه را در حد تحسین برانگیزی به محیط خود دارد، بلکه با استفاده از هنر مجسمه‌سازی خود اقدام به تکمیل این اکتشافات کرده و فضاهایی مینیاتوری و خلاق را می‌آفریند. از قضا تاتسویا هنرمند پرکاری هم هست. او برای خود تقویمی مینیاتوری خلق کرده و هر روز صحنه‌ای جدید از این دنیای مخفی را برای بیننده به تصویر می‌کشد.