- ۲ نظر
- ۲۷ دی ۹۳ ، ۱۸:۴۸
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
کلاوس پیشلر در بازدید از موزه تاریخ حیات وحش وین در زیرزمین اون یک مجموعه نمایشگاهی از اجساد تاکسیدرمی شدهی حیوانات پیدا میکنه که برای نمایش آماده شده اند. چینش این اجساد به گونهای انجام شده که روایات و داستانهایی جدید از این حیوانات به ذهن متبادر میشه و بسیار ترکیبها بیان قوی و نویی دارند.
با کوسه ای مواجه میشیم که در پیچ راهرو انگار گمشده و سرگردونه. روباهی که طمع آهویی مغرور رو کرده. خرسی که منتظر آسانسوره..... راسوهایی خودشیفته که خودشون رو تو آینه نگاه میکنن. به نظرم نگاه حاکم بر این چیدمانها میتونه الگویی برای موزههای حیات وحش معمول هم باشه. چه اشکال داره در کنار بیان ویژگیهای کالبدی حیوانها داستانهایی جدید از روابط اونها به مخاطب عرضه بشه و یک جورایی رابطه مخاطب با این حیوانات هم معنی دار تر بشه....