تنها چیزی که در سرمای این روزهای کشور، ممکن است دل‌گرم‌مان کند، دیدن جایی سردتر و اوضاعی عجیب‌تر خواهد بود. توماس زاکوسکی با عکاسی از فانوس دریایی یخ‌زده‌ای در زمستان این روزهای سرد و یخ‌بندان میشیگان امریکا، که به طرز غریب و غیرطبیعی با قندیل‌های یخی پوشیده شده است، ما را به دیدن این جای سردتر می‌برد. جایی که انگار حتی زمان نیز یخ زده است.....

نتوانستم اصلیت عکاس را به دست آورم اما نامش مرا یاد سیبری یخ‌بندان انداخت. بد نیست بدانید سال‌هاست عکاسان غربی با ارائه تصاویری سرد و بی‌روح از مملکت‌های بلوک شرق یک جنگ سرد هنری را افسرداری می کنند. شاید اگر زاکوسکی خود روس یا از بلوک شرق بود می‌شد -حتی به کنایه و لطیفه- این عکس‌ها را تیری به نیت انتقام دانست!

با کمی تلاش و انتخاب نگاهی خاص و البته تجهیزات و لنزهای مخصوص، با عکاسی از همین زمین خودمون هم می شه مکان‌هایی جادویی خلق کرد. مکان‌هایی که آدم رو یاد کارتون‌ها و سیارات کوچک و تخیلی در اون‌ها می‌ندازه. کاری که کاترین نلسون در مجموعه عکس‌های زیر با دقت و تلاش فراوون انجام داده

به نوعی باید گفت این روش می تونه سینما یا تصویر متحرک مجسم باشه! پرده هایی موازی که تصاویری بر روی اون ها نقش بسته و هم‌پوشانی های اون ها و گذر نور از بین اون‌ها که منجر می شه مخاطب در حرکت چشم میان پرده ها، حرکت و تبدیل و تحول در صحنه رو درک کنه.

یک سری ایده های خوب فضاسازانه وجود داره در این روش بیان.