اگر از نمایی نزدیک‌تر برخی از چیزهایی که روزمره می‌خوریم رو نگاه کنیم، آیا باز هم مثل قبل بی‌توجه می‌مونیم و موقع خوردن غذا فقط به فکر سیر شدن شکم‌مون هستیم!؟

شاید بعد از دیدن این تصاویر بود که سخت به فکر این جمله قرآن افتادم که می‌فرماید : "فلینظر الانسان الی طعامه" پس باید که آدمی در غذایی که می خورد دقت کند و نگاه کند و بیاندیشد....

ذره ذره این عالم آینه‌هایی برای ذات ذوالجلاله. کافیه "نظر" کنیم.

نظر کنید به غذاهایی که روزمره می خورید:

(برای این که متوجه بشین هر کدوم چی هستن کافیه با موس روشون نگه دارین) 

به جهان میکروسکوپیک پا بگذارین و به عظمت خداوند هستی بخش هستی که ریزترین ذرات این عالم به دست قدرت لایزال او این رو و اون رو می شن شهادت بدین...

سبحانک سبحانک....

اول بار که در بازی کودکانه‌ای چشم به چشمی میکروسکوپ گذاشتم اعجابی حیرت انگیز فراگرفت من رو. راستش آدمی سخت باور می کنه جهان چیزی غیر از محسوس لوس خودش باشه :) و وقتی با چیزهایی ورای محسوسش حتی در همین عالم ماده روبه رو می شه راهی نداره جزیک تصمیم خیلی خیلی بزرگ.
یا باید منکر چیزی در پس پرده بشه و ظرف قسمت سیاه وجودش رو بسط بده یا باید سربه سجده بگذاره و سبحانک سبحانک مااعظم شانک واقهر سلطانک .... سربده.
غافل از اون که ظرف قسمت تاریک و سیاه آدمی از سنگه و چندان قابلیت انبساط نداره....

بی دلیل نیست که بزرگان علم تجربی یا خیلی خیلی ملحد می شن یا خیلی خیلی موحد.
سفر به جهان میکرو. جهانی ورای محسوس من و تو. جهانی که مدام در ذکره. در چینش های اعجاب آورش. در تزویج ها و زادن هاش ... در بودن و شدن هر لحظه ش.