بعضی چیزها شاید غیرمنطقی به نظر برسد اما ما آدم‌ها دوست‌شان داریم. مثلا صدای تق و تق ماشین‌های تحریر قدیمی را دوست داریم و اگر دقت کنید همین الان هم در بسیاری از فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، صدای تایپ با ماشین تحریر و بردن نشان‌گر آن به سرِ خط به عنوان تیتراژ ابتدایی انتخاب می‌شود.

اگرچه ماشین‌های تحریر مکانیکی در زمان خود تنها راه حل ممکن بوده‌اند، اما الان که صفحه کلیدهای ما همه دیجیتالی و حتی گاهی بی‌سیم هستند، بازگشت دوباره به دوران فرآیندهای مکانیکی و صدای ممتد تق و تق احتمالا دیوانه‌گی به نظر برسد. با این وجود گروه Lofree این راه را برگزیده و طرحی امر‌روزین و مینی‌مال را از ماشین‌های تحریر سنتی ارائه داده است، ماشینی که دکمه‌های گرد برجسته داشته و با فشار دادن آن‌ها همان صدای خاطره‌انگیز به گوش خواهد رسید.

در یک تغییر کاربری و به‌سازی مناسب، سایت یک نیروگاه برق قدیمی به یک قطار هوایی شهربازی پرپیچ و خم تبدیل شده و خود نیروگاه هم به عنوان عنصری نمادین در مرکزیت سایت به انتظام دهنده‌ی فضایی مجموعه تبدیل شده که حتی پذیرای مسیر حرکت قطار در میان خودش هم هست.

این طور بناها به علت عظمت‌شون و برخورداری از معماری خاص‌شون نقش خاطره‌انگیز و قدرت‌مندی دارند و شاید بهترین باززنده‌سازی شون چنین کاربری‌هایی باشه. دقت کنین ببینین چه نماهای باشکوهی رو خلق کرده

باعرض شرمندگی فراوان  :) آخرین دستاورد عرصه هنر و طراحی در مغرب زمین!

برخی ها این طوری هستند؛ یه حسی که انگار عذاب وجدان داشته باشند مظاهر تمدن معاصر رو دست بگیرن. یه حسی که حتی دوست دارند یک مک‌بوک، که عصاره تکنیک و زیبایی‌شناسی صنعتی عصر ماست، رو حتی به صورت یک کتاب قدیمی و مندرس در دست داشته باشن......

چرا این طوریه؟ نوستالژی دقیقا یعنی چی؟! از کجای آدمی بلند می شه این نوستالژی!؟ از کدوم نهاد...