اگر ظرفیت‌‌های هنر و هنرمندان را در رفع بسیاری از نیازهای روزمره درک کنیم، احتمالا ارج و قرب بیش‌تری برای این قشر از جامعه قائل می‌شویم و پس از آن شاید آثار هنری کمی از حصر گالری‌ها خارج شوند. نمونه‌‌ی این فهم را شرکت هرمس که تولید کننده‌ی محصولات چرمی است، در سفارشی که به طراحان زیم و زو داده نشان داده است. آن‌ها از طراحان خواسته‌اند که برای ویترین فروش‌گاه‌شان اینستالیشینی را اجرا کنند. گروه طراح با استفاده از خرده‌های چرم که از کارگاه‌های این شرکت جمع‌آوری کردند دست به ساخت حیواناتی چرمی در ابعاد واقعی زدند. حیواناتی که با ساخت دقیق و تمیز خود و زیبایی خاص چرم جلو‌ه‌ای خاص گرفته‌اند. این اینستالیشن‌ها در سه قاب مختلف که مربوط به حیوانات آبی، هوایی و زمینی بودند در مقابل عابران قرار گرفتند. ایده‌ی اصلی این کار از موزه‌ی تاریخ طبیعت گرفته شد. جایی که حیوانات تاکسی درمی شده از انواع مختلف، در قاب‌هایی ویژه قرار گرفته‌اند و مراجعان برای دیدن این نمونه‌های ارزش‌مند پشت این ویترین‌ها می‌ایستند و آن‌ها را تماشا می‌کنند. حالا ویترین این فروش‌گاه تبدیل به یک موزه از حیوانات با ارزش چرمی شده که محصولات چرمی تولیدی نیز در کنار آن‌ها، دوچندان ارزش‌مند به نظر می‌‌رسند.

هنرمندها همیشه دوست دارن متفاوت باشن یا لااقل متفاوت بروز کنن.
اما آیا واقعا تفاوت چیزی ذاتیه که باید در وجوه اصیل کسی باشه یا چیزیه که می شه به کسی اضافه کرد و گفت فلانی متفاوت!؟
آیا واقعا اگه کسی مداد دستش باشه و رو کاغذ بی خط طراحی کنه و مثلا به جای ویندوز از مک او اس استفاده کنه  مثلا هنریه!؟

فکر می کنم نگاه شنگول و قد کوتاهیه این جور تفاوت قائل شدن ها... خودت باش مرد!