ترکیب طبیعت و معماری با وجود آن‌که مطلوب خیلی از آدم‌های عصر ماست اما اصلا کار راحتی نیست. کم‌تر معماران موفقی وجود دارند که بتوانند طبیعت را با تمام حس و حال و ارزش‌هایی که دارد به درون معماری بیاورند و یا معماری را آن‌قدر نزدیک طبیعت کنند که نه تنها تحمیلی بر طبیعت نباشد بلکه خود بستر بروز طبیعت خداوندی باشد...

معماران ووترونگ ناگیا به طور ویژه‌ای این توانایی را از خود نشان داده‌اند. تاکنون نیز در یانون‌دیزاین کارهای متفاوتی از این استودیوی ویتنامی دیده‌ایم + + و در هر کاری نیز این روحیه تلفیق هنرمندانه طبیعت و معماری وجود دارد. معماران ووترونگ ناگیا در یکی دیگر از کارهای خود با ساخت خانه‌ای در محله‌ای مسکونی روبه‌رو بودند که تنها ۲۵ صدم درصد عرصه محله را فضای سبز پوشانده بود. آن‌ها تصمیم گرفتند که طبیعت را به محله برگردانند برای همین صورت مساله جدیدی تعریف کردند که در ذیل آن خانه نه برای ساکنین بلکه برای درختان طراحی می‌شد‍! نتیجه از این فکر هم جذاب‌تر است. آن‌ها با ساخت چند جعبه‌ی عظیم بتنی -که هر کدام یک دو فضای خانه را در خود دارند- در کنار هم و کاشت درختانی بزرگ بر روی هر جعبه هم الگویی متفاوت از یک خانه را ارائه دادند و هم به واقع درختانی آواره را در خانه‌ای همیشگی ساکن کردند.  مفاهیم درون و بیرون ، پایین و بالا، طبیعت و انسان‌ساخت همه در خانه درختان ووترونگ ناگیا به گونه‌ای متحول شده‌اند