گاهی قابلیت‌های شگفت‌انگیزی را از بامبوها می‌بینیم. به خصوص زمانی که معماری مانند این طراحان ویتنامی انواع استفاده از بامبو را در یک بنا نشان دهد. طراحان وترونگ نیا با استفاده از دو نوع بامبوی متفاوت، آن‌ها را به عنوان عناصر گوناگون سازه‌ای و در فرم‌های متفاوت به کار برده‌اند تا نشان دهند این مصالح ارزان می‌تواند به تنهایی یک سالن کنفرانس به این ابعاد را بسازد. نکته‌ی جالب و خاص این بنا داشتن طاق و قوس‌هایی است که با انعطاف زیادِ این عناصر خطی ایجاد شده‌اند. قوس‌هایی که این بار در فضای بالای خود هم امتداد می‌یابند و به دلیل پر نبودن سازه از مصالح، دیده شده و اهمیت فرمی می‌یابند. اگرچه نورپردازی شبانه‌ی این سالن جلوه‌ی زیبایی به همه‌ی اجزای‌ش می‌دهد، اما این شلوغی و خطوط زیادش در خاموشی روز، با ایجاد سایه و تاریکی کمی آن را مخوف می‌کند.

شاید مهم‌ترین عرصه‌ی طراحی خصوصا طراحی معماری، نیازهای اصلی و روزمره‌ی زنده‌گی باشد، نیازهایی که گاهی برآورده نشدن‌شان تاثیر زیادی در کیفیت زنده‌گی خواهد گذاشت. در این میان روستاییان و کسانی که دست‌رسی کم‌تری به علم روز و تحصیلات آکادمیک دارند، بیش‌ترین نیاز را به دانش‌آموخته‌گان شهرنشین خواهند داشت. مثلا در این روستا در ویتنام، زمین‌هایی مخصوص کشاورزی در کنار دریا واقع شده و وزش بادهای شدید هر بار کشاورزان را بامشکلات متعددی رو به رو می‌کند. گروه طراح می‌آیند با مواد بازیافتی هم‌چون بطری‌های پلاستیکی و استفاده از نی‌های بامبو به عنوان اسکلت و سازه، بنایی را درمیان این زمین‌های کشاورزی درست می‌کنند که با فرمی شبیه قایق‌های بادبانی ماهی‌گیران محلی، با بادبانی که به جای دریافت باد در مقابل آن ایستاده‌گی می‌کند، از این مشکل می‌کاهند. البته قرار گرفتن بامبوها در جهت افقی و جای دادن پایه‌ستون‌های بتنی در عمق زمین هم به کمک این بادبان می‌آیند. پوشش شفاف دیواره‌ها نیز باعث می‌شود که شب‌ها با روشن کردن چراغ درون بنا، محیط اطراف هم روشن شود و خود بنا نیز زیباتر به نظر برسد. خانه‌ای که حالا هم محلی است برای استراحت کارگران، هم جایی برای پرورش بذر در زمان‌های مختلف و هم مناسب برای حضور دانش‌آموزان و لمس به‌تر کار کشاورزان.

ترکیب طبیعت و معماری با وجود آن‌که مطلوب خیلی از آدم‌های عصر ماست اما اصلا کار راحتی نیست. کم‌تر معماران موفقی وجود دارند که بتوانند طبیعت را با تمام حس و حال و ارزش‌هایی که دارد به درون معماری بیاورند و یا معماری را آن‌قدر نزدیک طبیعت کنند که نه تنها تحمیلی بر طبیعت نباشد بلکه خود بستر بروز طبیعت خداوندی باشد...

معماران ووترونگ ناگیا به طور ویژه‌ای این توانایی را از خود نشان داده‌اند. تاکنون نیز در یانون‌دیزاین کارهای متفاوتی از این استودیوی ویتنامی دیده‌ایم + + و در هر کاری نیز این روحیه تلفیق هنرمندانه طبیعت و معماری وجود دارد. معماران ووترونگ ناگیا در یکی دیگر از کارهای خود با ساخت خانه‌ای در محله‌ای مسکونی روبه‌رو بودند که تنها ۲۵ صدم درصد عرصه محله را فضای سبز پوشانده بود. آن‌ها تصمیم گرفتند که طبیعت را به محله برگردانند برای همین صورت مساله جدیدی تعریف کردند که در ذیل آن خانه نه برای ساکنین بلکه برای درختان طراحی می‌شد‍! نتیجه از این فکر هم جذاب‌تر است. آن‌ها با ساخت چند جعبه‌ی عظیم بتنی -که هر کدام یک دو فضای خانه را در خود دارند- در کنار هم و کاشت درختانی بزرگ بر روی هر جعبه هم الگویی متفاوت از یک خانه را ارائه دادند و هم به واقع درختانی آواره را در خانه‌ای همیشگی ساکن کردند.  مفاهیم درون و بیرون ، پایین و بالا، طبیعت و انسان‌ساخت همه در خانه درختان ووترونگ ناگیا به گونه‌ای متحول شده‌اند

چند وقتی‌ست در یانون‌دیزاین از دیدن نمونه‌های خوب ساخت معماری با متریال بومی نی بامبو -که معمولا در شرق آسیا و به خصوص ویتنام اجرا می‌شود- محروم هستیم. اما این به خاطر کم بودن چنین‌ پروژه‌هایی نیست و اتفاقا شیوع کاربرد این مصالح کم‌کم این گونه طرح‌ها را به طراحی معمول و متداولی تبدیل کرده است. مصالحی که اجازه ساخت و ساز سبک و البته بسیار سریع را فراهم می‌کنند. معماران H&P در طراحی و ساخت این کلبه‌ی ۴۴ متری بامبویی در کنار طراحی سازه‌ای سبک به مقاومت آن در مقابل جریان‌های سیل‌ موسمی منطقه نیز توجه داشته‌اند. آن‌ها به گونه‌ای عمل کرده‌اند که کل پروژه را می‌توان به کمک خود ساکنین آن و بدون کاربرد فن‌آوری و صنایع خاص، در مدت کم‌تر از یک ماه یعنی ۲۵ روز سوار کرد و این یعنی زمانی بسیار کم!

چندبار دیگر در یانون‌دیزاین گفته ام که به زعم من معادل ایرانی نی بامبو، نه نی‌های جنوب و شمال کشور که قمیش‌های همه‌جایی ایران هستند. شاخسارهای کوچک درختان تناور که غالبا در فرآیند تهیه چوب به صنایع بی‌ارزش و دست دوم تحویل داده می‌شوند. این قمیش‌ها بر خلاف نی‌های ما شکنندگی ندارند و مانند نی بامبو می‌توانند تا سال‌ها مورد استفاده قرارگیرند و اتفاقا در معماری سنتی ما نیز کاربرد فراوان داشته‌اند.