کرسی یا کوتاتسو! / مساله این نیست
چهارشنبه, ۳۰ دی ۱۳۹۴، ۰۷:۲۳ ب.ظ
ما در فرهنگ سنتی خودمان، چیزهای ارزش‌مندی داریم که سال‌هاست یادگرفتیم به احترام آن‌ها از جا بلند شویم و گاهی دقیقه‌ای سکوت کنیم و ... اما اصلا آن‌ها را در زندگی امروز‌مان به کار نگیریم و تجددطلبی افراطی‌مان را در هیچ حالی کنار نگذاریم. قدیمی‌ترها زمستان‌های سرد را با کرسی و زغال یا شمعی یا چراغی کوچک روشن زیر آن می‌گذراندند. دور هم زیر کرسی می‌نشستند و گپ و گفت و داستان‌های شبانه و ... محبتی که خانواده را معنا می‌کرد. اما امروز اگر از آمار فجیع مصرف گاز سخن بگوییم و بگوییم کرسی سنتی راه برون رفت از این اسراف ملی در سطح خانه‌های ماست، هیچ گوشی بده‌کار نیست.
واقعیت این است که این خوبی‌های سنتی و فرهنگی اختصاصی به ایران ندارد و در کل پهنه‌ی شرق و حتی گاهی غرب سنتی یافت می‌شود. اما مهم آن‌است که چه قوم و تمدنی بتواند امتداد این خوبی‌ها را در زندگی امروزی خود حفظ کند. شاید کرسی اساسا متعلق به ایران زمین بوده باشد اما ژاپنی‌های عاقل کرسی را از شش قرن پیش سنت خود به درون زندگی امروزی و به ظاهر مدرن می‌آورند تا هزینه‌های گزاف انرژی کشورشان کمر‌شان را تا نکند. ژاپنی‌ها به کرسی‌های سنتی خودشان کوتاتسو می‌گویند.
