تب استفاده از روش‌های نوین ساخت در صنوف و فعالیت‌های مختلف حسابی گرم است. به خصوص تلاش‌های زیادی برای توسعه روش‌های ساخت دیجیتال به خصوص پرینت‌ سه‌بعدی در حوزه غذا در جریان است که به مرور زمان برخی را با هم مرور می‌کنیم. برخی از این روش‌ها کاربرد مستقیم فناوری‌های نوین در تهیه غذا و برخی کاربرد غیرمستقیم این فن‌آوری‌ها را درنظر دارند که کارهای دینارا کاسکو متعلق به این دسته دوم است.

دینارا کاسکو، قنادی اوکراینی‌ست که پرینت سه‌بعدی را به دنیای قنادی و کیک‌پزی آورده است. او که دانش‌آموخته معماری‌ست، نگاه طراحانه خودش را به عرصه کیک‌پزی آورده و حالا برای خودش صاحب امضا در طراحی و ساخت کیک‌های خلاقانه است. دینارا با طراحی سه‌بعدی اولیه، ساخت مدل‌های کیک‌ها و شیرینی‌ها و بعد پرینت سه‌بعدی نمونه‌های اولیه شروع می‌کند. سپس با تهیه قالب از این مدل‌ها و خلاقیت‌های مواد و متریالی که به فرایندش اضافه می‌کند کیک‌های متفاوت و خلاقانه‌ای به دست می‌آورد. 

«اسیر راحت» نام مینیاتور واقع‌گرایی‌ست که بنجامین نوردزمارک، برای نمایش‌گاه خلاقیت کپنهاگ ارائه داده است؛ جایی که قرار بود بر تاثیر فن‌آوری بر هنر و زندگی معاصر تمرکز شود. بنجامین در این اثر با استفاده از تکنیک پرینت سه‌بعدی تمام رنگی، و اسکن واقع‌گرای یک فیگور انسانی، نسل معاصری را به تجسم درآورده است که در قفس نگاه محدودش نسبت به جهان و شناخت ان گرفتار است. نسلی که اتفاقا در بی‌خیالی تمام با آسودگی خود را در قفس درک محدود اسیر کرده است و بر شاخه‌ای خشک بی‌پشت‌وانه‌ای ریشه‌دار در احساس بشری تکیه کرده است. درب قفس باز است اما سودای رهایی نیست....

اسیر راحت داستان معاصر بشر است؛ وقتی کم‌کم اداراکات چنان گرفتار می‌شوند که حتی چندی بعد دیگر قفس هم دیده نخواهد شد.

از سوی دیگر قالب اثر نیز در موضوع نمایش‌گاه انتخاب شده است. تاثیر فن‌آوری بر هنر یعنی تقابل آخرین تکنولوژی‌ها و کشف قالب‌های جدید هنری. روزی که اسکن‌ سه‌بعدی  و پرینت واقع‌گرا بتواند با خلق مینیاتورهای پراحساس، قالب هنری نوینی باشد. جالب است بدانید به تازگی این تکنولوژی جدید یعنی اسکن واقع‌گرای فیگور انسانی و پرینت تمام رنگی آن در ایران توسط تیمی جوان به صورت بومی پیاده‌سازی شده است و خدمات آن را نیز ارائه می‌دهد. به نظر هنرمندان می‌توانند از این فرصت برای کشف بیان‌های جدید در هنر استفاده کنند.

شرکت تبلیغاتی «یانگ اند رابیکم پاریس»، به عنوان بخشی از تبلیغاتش برای «سازمان بین‌المللی حفاظت از حیوانات» تصاویری منتشر کرده تا بر جبران‌ناپذیری کشتن حیوانات تاکید کند. در این عکس‌ها تصاویری را از سه گونه‌ی در معرض انقراض به صورت برش‌خورده نشان داده‌اند، به گونه‌ای که بیننده می‌تواند ساختار و اجزای درونی بدن آن‌ها را مشاهده کند. با هم‌نشینی حیوانات مصنوعی برش‌خورده و تکنولوژی پرینتر سه‌بعدی، سعی شده این طور به ذهن القا شود که پرینترهای حاضر در صحنه لایه‌هایی از مواد را با نظم خاصی روی هم خواهند گذاشت، تا این حیوانات را بازسازی کنند. چنین روی‌دادی درباره‌ی حیوانات مصنوعی امکان‌پذیر است. اما نمونه‌های طبیعی چه طور؟ اگر بازسازی آن‌ها با تکنولوژی امکان‌پذیر بود، بشر به راحتی می‌توانست جنایاتش را در حق این موجودات جبران کند. اما اکنون که چنین نیست باید به جبران‌ناپذیری برخی از رویه‌هایی که در پیش گرفته توجه پیدا کند.

انسان وقتی نتیجه‌ای عینی از کار خود می‌بیند، انگیزه می‌گیرد و به ادامه‌ی آن علاقه‌مندتر می‌شود. مثل شیمی‌دانی که تئوری‌های ذهنی‌اش را با آزمایشات ملموس می‌سنجد. مخصوصا بچه‌ها وقتی چیزی را می‌سازند، خیلی به‌تر یاد می‌گیرند. در ادامه‌ی پیش‌رفت‌ها و  کارکدهای متنوعی که دست‌گاه‌های پرینت سه‌بعدی ایجاده کرده است، کم کم محصولات خانه‌گی آن هم وارد بازار می‌شود. این بار پرینتری مخصوص بچه‌ها، با ملاحظاتی در طراحی مثل اجتناب از حرارت زیاد، کاربرد مواد سمی و نفتی، لبه‌های تیز، وزن زیاد و کارکرد پیچیده. شرکت پوی‌اِ‌او تری‌دی که جمله‌ی "سه‌بعدی بساز" را عنوان و شعار خود قرار داده، این محصولات را با قیمتی مناسب خانواده‌ها برای فروش گذاشته است. به واقع وقتی دانش‌آموزی مثلا مباحث ریاضی و فیزیک خود را با نرم‌افزارهای ساده‌ی کامپوتری عینیت ببخشد و در نهایت محصول تولیدی خود را به طور ملموس ببینید،این امکان هست که یک چرخه‌ی خوب آموزش و تولید و سرگرمی برای آن‌ها ایجاد شود.

کم‌کم با جا افتادن مقوله پرینت سه‌بعدی در عرصه غذا و خوردنی‌ها، پرینت‌ سه‌بعدی خدمات روشنی در این عرصه پیدا می‌کند نخست برخی رستوران‌های به‌روزتر با اضافه کردن دست‌گاه‌های پرینت‌ سه‌بعدی خدمات خاص غذایی می‌دادند و بعدتر هنرمندانی سعی کردند تا ظرفیت‌های این ورود تکنولوژی به عرصه آش‌پزی را آزاد کنند. حالا یک لابرآتوار شکر با ساخت قندهایی به صورت پرینت سه‌بعدی احجام پیچیده هندسی، کاربردی تجاری در عرصه خوردنی‌ها را از خدمات پرینت سه‌بعدی گرفته است. حالا قندهای گران پرینت‌ شده می‌توانند وجه تزئینی و تفاخری یک چای عصرانه ساده باشند...

یکی از چالش‌های مهم وادی نقد و تاریخ هنر مساله اصالت آثار هنری و ارزش‌های احتمالی نهفته در آن است. یادم می‌آید در برخی متون تاریخ هنر پس از به چالش‌ کشیدن نظرات مربوط به اصالت آثار هنری، نویسنده با رد یک‌سانی ارزش میان اثر هنری و کپی‌های عین به عین از آن، مساله عدم امکان کپی‌برداری عین به عین از یک اثر نقاشی مثلا یک تابلوی رامبراند را مطرح می‌کرد و استدلال خود را بر این پایه می‌گذاشت که اصلا مگر می‌شود تمام حرکات قلم رامبراند و پستی‌ها و بلندی‌های توده‌ی رنگ را به صورت عین به عین کپی کرد؟؟؟

حالا با وجود فن‌آوری‌های نو، مرز دیگری میان آثار هنری اصیل و کپی‌های آن‌ها برداشته شده است. تیم زامان، پژوهش‌گر هلندی با به‌کاربردن نوعی تصویربرداری سه‌بعدی با رزولوشن بالا در فاصله‌ی نزدیک از آثار هنری نقاشی کلاسیک و ارسال اطلاعات به‌دست آمده به یک پرینتر سه‌بعدی با قدرت تفکیک بالا توانسته‌است کپی‌های عین‌به‌عین از این آثار پدید آورد. کپی‌هایی که حتی پستی‌ و بلندی رنگ‌گذاری‌ها و چرخش‌ها و جهت‌های قلم را نیز از قلم نیانداخته است.

انتظار خلق یک فضای کامل معماری به صورت فن‌آوری پرینت سه بعدی دیگر کم‌کم انتظاری خلاف عرف و گزاف نیست. حالا کم‌کم با وجود این فن‌آوری‌ها شاهد خلق پیچیدگی‌هایی به مراتب با جزئیات بیش‌تر از جهان سنت در خلق فضاهای پرکار و با فرم‌پردازی‌های خاص هستیم. توسعه‌های اخیر هانس مایر و دوستان‌ش - که تاکنون در یانون‌دیزاین هم کارها‌یش را دیده بودیم + + - حالا به خلق یک‌پارچه فضایی معماری با حال و هوای راز‌آمیز کهن اما برگرفته از الگوریتم‌های پیچیده ریاضی نزدیک شده است.