کاترین رثکی یک تصویرساز آمریکایی است. خط که از عناصر بصری و تجسمی است، در تصاویر او نقش پررنگ و قدرت‌مندی بازی می‌کند؛ خطوطی که آزاد و رها ترسیم می‌شوند.

رثکی برای کارش از ابزار دیجیتال استفاده می‌کند؛ ترسیمات اولیه و اسکیس‌هایش را در فتوشاپ می‌کشد، که منطقی پیکسلی دارد؛ در فتوشاپ، مربع‌های رنگی (پیکسل‌ها) هویت و اصالت دارند؛ پس از این مرحله، برای نهایی شدن تصویر، و کار با خط، از نرم‌افزار ایلاستریتور استفاده می‌کند؛ ایلاستریتور با پیروی از منطق وکتور، خطوط را به رسمیت می‌شناسد؛ و به آن‌ها شخصیت می‌دهد. استفاده از نرم‌افزارهایی با منطق‌های گوناگون، به رثکی کمک کرده، تا حال‌ و هوای خاصی به تصاویرش ببخشد.

 با وارد شدن کامپیوتر به زندگی ما، و تولد صورت های گرافیکی و بصری دیجیتال، عرصه و قالب های هنری دیگه ای هم متولد شد.
یکی از قدیمی ترین های این قالب ها، هنرها و نقاشی های پیکسلی بود. اون اوایل که هنوز خیلی برنامه های گرافیکی ما رو از ماهیت اصلی گرافیک رایانه ای دور نکرده بودند و توهم این که مثلا داریم با یک تصویر کامل کار می کنیم رو در ذهن ما ایجاد نکرده بودند، به واقع لازم بود پیکسل ها رو دانه دانه رنگ کنن و تصویر بسازن.
پیکسل ها رو نقاشی کنن.
یادتون میاد بازی های داسی و قدیمی؛ کلی صحنه پردازی و کاراکتر سازی و خونه و معماری و .... همه تنها با تعداد روشنی پیکسل های رنگی.

در این پست به عنوان هنرهای پیکسلی ، کلی خاطره قدیمی از بازی های قدیمی کامپیوتری رو با هم مرور می کنیم.

 نماسازی جالب با استفاده از کلاژ برش خورده‌ی صفحات رنگی.
آدم رو یاد ساختمون چاپ اسکرین پرچم تو میدون ابن‌سینای سابق تهران می ندازه که الان متروی دروازه شمرون اون‌جا دراومده و همه خاطرات گذشته به یغما رفته ....