قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
کوچی اکاموتو یک طراح ژاپنی است، که به نظر می‌رسد به استفاده از پدیده‌های ساده‌ی فیزیکی و دست‌مایه قرار دادن آن‌ها برای خلق آثار هنری علاقه دارد. یکی از آثار اکاموتو و تیم او، فرفر‌ه‌هایی است، که با تکیه بر خطاهای بصری تصاویری فریبایی را به بیننده القا می‌کنند. ساخت دقیق و کمینه را به هم‌راه هندسه‌ی صریح و مینی‌مال، می‌توان از صفات اصلی این فرفره‌ها دانست.
این‌که انسان کنترل حرکت‌ش را به دست خودش بگیرد، همیشه موضوع جذابی بوده است. دوچرخه سواری، راننده‌گی، اسب‌سواری و اسکیت سواری از این منظر جذاب‌ند. با این وجود یکه‌تازی ماشین‌ها در خیابان و وسایل نقلیه‌ی موتوری دیگر، استفاده از وسایل نقلیه‌ی شخصی که کوچک‌تر، کم‌توان‌تر و گاهی صرفا تفربحی هستند را دشوار می‌کند. یکی از این وسایل نقلیه‌ی شخصی که بیشتر جنبه‌ی تفریحی هم دارند، اسکیت‌بوردها هستند که بیشتر در کشورهای غربی مورد استفاده قرار می‌گیرند. اسکیت‌بوردها به دلیل سوار شدن دو پا به روی یک تخته، به نسبت اسکیت‌های چرخی که پا کردنی هستند، قابلیت کنترل کم‌تری دارند و از این رو بیشتر در حرکت‌های نمایشی استفاده می‌شوند تا حرکت در سطح شهر. طرح فرید لیز، به اسکیت‌بوردهای عادی حال و هوای ماشین‌های نقلیه‌ی موتوری را داده است و با حذف تخته‌ی رویین و تعبیه‌ی چهار چرخ بزرگ امکان استفاده‌ی مطمئن‌تر از آن را در سطح شهر و کارهای جدی‌تر داده است. این وسیله با مصرف باتری کار می‌کند و کنترل آن نیز با چرخش ۳۶۰ درجه‌ای پدال‌های آن امکان‌پذیر است.
به نظر می‌رسد، طراحی تجهیزاتی بینابینی، که نه تحرک را از انسان می‌گیرند و نه سرعت را، می‌تواند گزینه‌ی مناسبی برای وسایل نقلیه‌ی بشری در آینده باشد.
معمولا به کمپ‌ها به عنوان یک سرپناه موقت و تامین کننده‌ی نیازهای اولیه نگاه می‌شود. کم‌تر دیده‌ایم که یک چادر مسافرتی یا کمپی قابل حمل، هنگام استفاده گزینه‌های مختلفی را پیش روی ما بگذارد و یا ایده‌هایی معمارانه در خود داشته باشد. در این کمپ دایره‌ای شکل، طراحان با ایجاد دو نیم دایره امکان انتخاب بین حالات گوناگون را به کاربر داده‌اند. فرم نیم‌دایره علاوه بر دفع راحت‌تر باد، با از بین بردن امتداد دید در درون خود، به خلق مکان‌های شخصی و دنج‌تر نیز کمک می‌کند. هم‌چنین خطی بودن و قابلیت چرخش این محصول به آن امکان خلق فضاهای معمارانه با کاربری‌های گوناگون داده است. مثلا در حالت s شکل، این کمپ می‌تواند دو محوطه مجزا را در دل خود ایجاد کند.
هنرمند توماس ساراسینو با آگاهی کامل چنین فضاسازی عظیمی را در امتداد ناپایداری‌ها و ابهامات علمی فیزیکی نوین و حتی در امتداد حضور سیستم تارگستر پیچیده‌ای به نام اینترنت در زندگی ما می‌بیند. جریان تعلیقی و تمایلات به ناپایداری در طراحی معماری سال‌های اخیر در جهان به شدت در حال گسترش است و بی‌شک این گونه ره‌یافت‌های (یا حتی ره‌زنی‌های) تمدنی را نباید کم تاثیر در این جریانات دانست.
۲۵۰۰ متر مربع آن هم در ارتفاع بیست متری از سطح زمین بر فراز ووید مرکزی یک موزه در تعلیقی شگفت آور! این یعنی یک ناپایداری عمیق و تجربه‌ای منحصر به فرد که می‌تواند نگاه آدم را به زندگی -حتی- تحت شعاع قرار دهد.
مجموعه عکس گودال تاریک با یک فن نوآورانه و در پس یک نگاه زیبا خلق شدند. عکاس با آغشته کردن یک محور چرخنده به رنگ‌های مایع و چرخوندن محور با سرعت بالا در زیر نورپردازی حساب شده و عکاسی از محور در راستای طولی اون، در کنتراست با شراره‌های رنگی، از گودالی سیاه و تاریک پرده برداشته؛ شاید اشاره‌ای به سیاه‌چاله‌های عظیم خلقت و تراوش امواج نوری خاص از پیرامون حریم اون‌ها......
رقص سایه‌ها نام مجموعه مجسمه‌هایی از دیت ویگمنه که به صورت توده‌هایی ناموزون و نامفهوم طراحی شدند و در طی چرخش و به قولی رقص در مقابل یک منبع نور تنظیم شده، در زاویه‌ای خاص تشکیل سایه‌ای معنادار بر سطح دیوار می دن. به این ترتیب در یک آن نگاه هوش‌مند و مدبر یک تدبیرگر در پس ظاهری نامفهوم هویدا می‌شه.
کانسپت این ساعت که البته معلوم نیست منبع تامین انرژی مورد نیازش رو چه و چه‌طور دیده به مانند یک حلقه انگشتریه. در واقع شما به جای اون که ساعتی رو به دور مچ‌تون ببندین اون رو روی حلقه‌ی انگشتری خودتون دارین و عمل نمایش ساعت رو هم سه رینگ موازی که هر کدوم به نشون دادن ساعت و دقیقه و ثانیه اختصاص دارن بر عهده دارند.
