از این طور چمدون ها تو زندگی های خیلی از ما پیدا می شه. معمولا کمی که احساس می کنیم دیگه بزرگ شدیم و کلاس اجتماعی پیدا کردیم یا اون ها رو می دیم به بازیافتی ها و سطلهای زباله یا اگه آدم های احساسی یا نوستالژیکی باشیم، اون ها رو مثل گنجینه های خاطرات زیر تخت ها و ته کمدهای نمور یا تاریک رها می کنیم و تا عمر هم داریم ممکنه یکی یا دو بار بیشتر بهشون سر نزنیم!
راه های بهتری هست برای حفظ ارزشهای نوستالژیک و حسی؛ وقتی عقل کارکردی هم بیاد و بدون از بین بردن ارزش های حسی، در کارهامون تاثیر بذاره.
این طور چمدون ها و صندوقچه های قدیمی رو به کارهایی امروزی وابداریم. این ها گاهی خیلی بهتر از نمونه های بی روح و مسخرهی پلاستیکی یا نمونههای تجملاتی فلزی و شیشهای می تونن از پس وظایفی این چنینی بربیان.
راستی یادتونه یک چنین استفاده مشابهی از چمدون های قدیمی هم قبلا در یانوندیزاین داشتیم:
RECYCLED SUITCASES TRANSFORMED INTO CHARMING BATHROOM VANITIES
- ۰ نظر
- ۱۸ بهمن ۹۰ ، ۱۰:۰۰