تجربه راه رفتن بر سطحی که به ظاهر قابل اتکا و صلبه اما در زیر پای شما ناگهان رفتاری ژلهای و غیرقابل اتکا داره، تجربه ای سخت روشن گر و آیه گونه.... واقعا جهانی که این قدر بهش اتکا داریم، زمینی که این قدر بهش اعتماد داریم که روش می ایستیم. و اصلا حتی خیال نمی کنیم شاید زیر پای ما رو خالی کنه، شایسته این میزان اعتماد هستند؟
غرور نیست این زندگی روزمره ما؟
- ۰ نظر
- ۲۶ بهمن ۹۰ ، ۱۴:۴۵