جان تاکری پروژه جالبی را شروع کرده که می تواند منجر به تحقیقی ارزشمند در نقاط مختلف جهان و یا در کشوری خاص شود. او از جوانان متولد دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی (۶۰ و ۷۰ شمسی) در نقاط مختلف جهان درخواست کرده تا عکسی از اتاق شخصی خود گرفته و برایش ارسال کنند. ضمنا درباره سبک زندگی و خودشان با آنها مصاحبه‌هایی انجام داده است. کشورهای آمریکا، مصر، ترکیه، آفریقایی جنوبی، لبنان، ایران، فرانسه، زیمبابوه و ... ترکیب متنوعی را جهت بررسی در اختیار او قرار می‌دهند. 

از این مجموعه به نتایجی جالبی می‌توان رسید. برای مثال می‌توان به میزان فراگیری مدرنیسم در نقاط مختلف جهان اشاره نمود، یا تفاوت جزییات زندگی قاره‌های مختلف و تلاش‌های برخی کشورهای در حال توسعه برای شباهت به نمونه‌های اروپایی. همچنین بعضی عناصر اتاق مانند تخت خواب در نمونه‌های گوناگون را می‌توان مبنای بررسی قرار داد. برای نمونه در تصاویر مربوط به عربستان، آمریکا و مکزیک تخت در میانه‌ی اتاق قرار گرفته و عملا اتاق را به اتاق خواب تبدیل کرده است، یا نحوه‌ی استفاده از میز و صندلی و حذف بعضی از این عناصر در بعضی نمونه‌ها قابل توجه است. البته محدودیت نمونه‌ها، چیدمان پیش از عکاسی و انتخاب اتفاقی از بین افراد، این مجموعه را از یک پروژه‌ی تحقیقاتی دور کرده و بیش‌تر بر تفاوت‌های کلی فرهنگ‌ها تکیه دارد. 

«کومبا میلا» یک زیارت دسته‌جمعی هندو و یکی از بزرگ‌ترین گردهمایی‌های مذهبی بشر در جهان است. هر دوازده سال یک بار زایران هندو در کرانه‌ی رود مقدسی در هندوستان جمع می‌شوند؛ و خود را در آب آن غسل می‌دهند؛ عملی که به باور آن‌ها گناهان‌شان را شست‌وشو می‌دهد. چیزی بدیل حج ابراهیمی ما مسلمانان برای هندوها...

لکشمی کائول، عکاس هندی، گوشه‌هایی از یکی از مراسم کومبا‌ میلا را با دوربین‌ش ثبت کرده است. روحانیون هندوی شائیویت که خدای هندو، شیوا را پرستش می‌کنند، در این مراسم نقش و جای‌گاه ویژه‌ای دارند. در نگاه کائول به کومبا میلا نیز آنان در مرکز توجه قرار گرفته‌اند.

حتما کلیپ ایستاده‌ایم ۱ را یادتان هست. داستان گروهی جوان و فعال که در اقدامی حساب شده تصمیم می‌گیرند در یک روز آفتابی تهران، بسیار غافل‌گیرانه در کنار برج آزادی یک قطعه شورانگیز برای ایستادگی ملت ایران اجرا کنند. حالا محمدباقر مفیدی‌کیا به تهیه‌کنندگی باشگاه فیلم سوره، اقدام به ساخت قسمت دیگری از ایستاده‌ایم « تا آخرین قطره خون» کرده است. 

ایستاده‌ایم ۲ از حیث داستان و جلوه‌های بصری ویژه‌گی‌های بسیاری دارد. روایت آمیخته با حادثه سهم‌ناک حمله به هواپیمای مسافربری ایران توسط ناو آمریکایی که به نحوی هنرمندانه، فنی و نمادپردازانه، به نبرد آخرین و پیروزی حق بر استکبار جهانی متصل می‌شود. داستانی از گذشته و آینده که با تجربه این روزهای ملت ایران و منطقه نیز سخت دیدنی‌ست. اما از جهاتی نیز موفقیت‌های ایستاده‌ایم ۱ را با خود ندارد.

روی‌کرد اجتماعی حماسی کلیپ اول که با سرودخوانی جمعی (این گم‌شده روزهای پس از انقلاب) و مشارکت همه بازیگران توفیق خوبی در جذب و هم‌آوایی مخاطب داشت در کلیپ دوم به پای تک‌خوانی نه چندان شورانگیز خواننده اصلی و صدالبته جلوه‌های بصری سطح بالا، فدا شده است. در کلیپ دوم اگرچه تصویر نشان از یک حرکت اجتماعی حماسی وسیع دارد و از حیث نمادپردازی نیز به حق چیزی کم ندارد، اما در سرود و صدا نوعی تک‌خوانی نه چندان وجدآور ابعاد اجتماعی اثر را تحت شعاع قرار می‌دهد. دست آخر با تمام این ها و حتی نقایص فنی رنگ و تصویر، کلیپ ایستاده‌ایم ۲ ظرفیت جریان‌سازی وسیعی در وضعیت فعلی جهان دارد. کلیپ را ببینید و منتظر تبعات رسانه‌ای آن باشید!

میگل لوش در یک فرآیند ساخت و ساز، دیواری را که سی سال دست‌نخورده مانده بود به یک گالری تبدیل کرده است. او آثار چسب و سنگ و نوشته‌های روی دیوار را جزئی از تاریخ و اصالت آن می‌داند و سعی کرده که آن‌ها را به شیوه‌ای حفظ کند. دیوارهای این بنا یک‌سره رنگ سفید خورده‌ مگر قسمت‌هایی که آن‌ها برای قاب کردن انتخاب کرده‌اند، قاب‌هایی که هر کدام بخشی از این تاریخ محدود ۳۰ ساله را نمایه می‌کنند. به راستی معیار اصالت چیست؟ آیا می‌توان هر شیئ قدیمی را درون قاب کرد و آن را اصیل دانست؟

نعل اسب به آهن‌ربای U شکل نزدیک می‌شد؛ نزدیک و نزدیک‌تر.
آهن‌ربای U شکل گفت، دور شو! نزدیک نیا! نمی‌خواهم ببینمت! اما نعل اسب هم‌چنان پیش می‌آمد. نعل اسب به آهن‌ربای U شکل که رسید٬ آرام گرفت؛ و از حرکت بازایستاد. آهن‌ربا از نعل اسب پرسید: دوستم داری؟
نعل اسب پاسخ داد: معلوم نیست؟! آهن‌ربا گفت: پس خودت را آماده کن!
نعل اسب: برای چه؟!
دستی نعل اسب را جدا کرد؛ و برد. در حالی که نعل اسب ناباورانه آهن‌ربا را نگاه می‌کرد، صدای برخورد اجسامی سخت با سطح آهنی کوچک و U شکلی به گوش می‌رسید.

پل «سان شان» که به زبان چینی معنی «سه کوه» می‌دهد برای المپیک زمستانی ۲۰۲۲ طراحی شده است. استودیوی پندا با انتخاب سازه‌ای خاص و پیچیده توانسته‌ به خواست‌های فرمال و کانسپت‌گرایانه‌ی خود دست یابد. این پل ۴۵۲ متری که بین دو منطقه‌ی مهم محل برگزاری مسابقات واقع شده، بخش‌های نمایش‌گاهی و توریستی دو بخش از شهر پکن را به یک‌دیگر متصل می‌کند. آن‌ها رودخانه‌ی مواج زیر پل و ساختار کوه و دره‌ی آن منطقه را در فرم سینوسی و مواج خود گنجانده‌اند تا این پل غول‌پیکر را با طبیعت پیرامون خود هم‌خوان کنند. کانسپت دیگر طراحان حلقه‌های المپیک بوده است؛ حلقه‌هایی هم‌اندازه که از بالا و پایین به یک‌دیگر متصل‌اند و در ساختاری گره‌ خورده‌ پل را در میان خود حفظ کرده‌اند. از قابلیت‌های این سازه‌ی نوآورانه می‌توان به امکان تغییر در عرض پل اشاره کرد، امکانی که طراحان از آن برای ایجاد پیاده‌راه و تبدیل پل به یک جاذبه‌ی گردش‌گری بهره برده‌اند.

برج شناور در یکی از سواحل کشور دانمارک ساخته شده تا چندین عمل‌کرد را در کنار ماهیت نمادین و مجسمه‌وار خود ایجاد کند. طراحان دانمارکی با طراحی این برج به شیوه‌ی فولدینگ یا ورق تاشو و با استفاده از ورق فلزی یک دست سفید، توانسته‌اند یک نماد، پاتوق و چشم‌انداز شهری برای این منطقه خلق کنند. آن‌ها با طراحی یک پله‌ی دو بازو علاوه بر این‌که دو پاگرد یا کف را ایجاد کرده‌اند، به فرمی فلش‌مانند هم دست یافته‌اند تا به این شیوه از هر دو سو کنسول‌های کوتاهی داشته و چالش‌های سازه‌ای را کم‌تر کنند. 

این سکوی کوچک ساحلی با دیواره‌هایی مجوف سعی کرده تا مسائل جوی را به نحو مناسبی پاسخ دهد و علاوه بر این چشم‌اندازی ۳۶۰ درچه به شهر و به دریا داشته باشد. سازه‌ی هفت و نیم‌متری شهر آراهوس قابل انتقال نیز هست و اتصالات خشک آن این اجازه را خواهد داد که هر زمانی از جای خود درآمده و توسط ماشین‌آلات آبی به نقطه‌ای دیگر منتقل شود.

چشم انسان همه چیز را می‌‌بیند و همه چیز را درست هم می‌بیند. چشم در هم‌کاری با مغز اما گاهی به نتایج جالب و البته اشتباهی می‌رسند. تشابهات شکلی عامل اصلی این اشتباه است که غالبا یا به دلیل شباهت دو عتصر در مقیاس‌های مختلف رخ می‌دهد و یا شباهتی که به واسطه‌ی نگاه از پرسپکتیوهای گوناگون اتفاق می‌افتد (+). نقاشی‌های این پست به ظرافت از فریب‌های پرسپکتیوی استفاده کرده‌اند و با دنبال کردن گوشه به گوشه‌ی تصویر قطعا ما را دچار شگفتی می‌کنند.

عنوان نقاشی‌های این سبک را رئالیسم جادویی گذاشته‌اند،‌ آثاری که در آن‌ها همه‌ی عناصر، بازنمایی از واقعیت هستند اما با آرایشی خلاقانه و جدید، که منجر به درکی تازه و شگفت‌آور از واقعیت خواهد شد. نقاشی‌های گونسالوس اگرچه بیش‌تر به دنبال یافت‌های تصویری جدید است، اما به شدت ظرفیت داستان‌پردازی و پرداخت داستانی دارند.