قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
یک دستگاه بخور با شکل و فرم سنتی، که می تونه بخار رو به صورت حلقوی هم بیرون بده! همیشه از دستگاه های بخور مرسوم که فرم هایی مدرن دارند، بیزار بودم. یعنی نمیامدند به خودشون این دستگاه ها! اما این یکی این طور نیست. یعنی خیلی احساس دوگانگی و تناقض به آدم دست نمی ده.
به نوعی باید گفت این روش می تونه سینما یا تصویر متحرک مجسم باشه! پرده هایی موازی که تصاویری بر روی اون ها نقش بسته و همپوشانی های اون ها و گذر نور از بین اونها که منجر می شه مخاطب در حرکت چشم میان پرده ها، حرکت و تبدیل و تحول در صحنه رو درک کنه.
یک سری ایده های خوب فضاسازانه وجود داره در این روش بیان.
همین که انتظارش رو نداری، همین که تعجب می کنی و بعد پقی می زنی زیر خنده. همین سورپرایز. این معنای پشت هنر پسامدرنه انگار...
نماسازی جالب با استفاده از کلاژ برش خوردهی صفحات رنگی.
آدم رو یاد ساختمون چاپ اسکرین پرچم تو میدون ابنسینای سابق تهران می ندازه که الان متروی دروازه شمرون اونجا دراومده و همه خاطرات گذشته به یغما رفته ....
سازه های پنیوماتیک یا همون سازههای بادی، در انواع متکی بر هوا و یا پرشده از هوا، به واسطهی وزن سبک و اجرای سریعشون این روزها برای استفاده های مختلف و مهمتر از همه برای استفاده های موقتی نظیر نمایشگاه ها و مراسمهای چند روزه استفاده می شن.
در این پست چند اتود نوآورانه از سازه های بادی رو با هم می بینیم.
فکر میکنین با چنین نوعآوری هایی احتمالا مصرف قاشق چنگال های یکبار مصرف کم می شه؟ یا نه یه جورایی کار آرتیستیک تفننی هستند این ها!؟
پرتره ها و مجسمه هایی که با چینش ظروف و قاشق و چنگال ها کنار هم درست شدند و خب فکر می کنم ایده هایی خوب برای وقت هایی باشن که سر سفره بی کار نشستین و منتظر شام حاضر نشده این!
به سفر می روم،
یانوندیزاین را سپرده ام چند روزی خودش به تنهایی ادامه دهد و نگذارد چراغ این خانه خاموش بماند. اگر چموشی نکرد و مشکلی پیش نیامد ، ان شا الله چراغ این جا روشن خواهد ماند. بعد از این چند روز هم با خدا. اگر قسمت بود که بود، اگر نه حلالم کنید.
عکس تزئینی نیست؛ گرچه زینت این خانه و فخر این درگاه است.
مجسمههای شنی یا یخی چند بار دیگه هم مهمان یانوندیزاین بوده اند. این گونه فستیوالها فقط از این حیث که با استفاده از متریالی مجانی و تنها به مدد ذوق و هنر و وقتی که هنرمند می ذاره خلق می شن، خیلی خیلی خوب می تونن محرک امثال ما برای کارهای تجربی ارزان و در دسترس باشن. برای همین نگاه چند باره شون هم خوبه.
این بنای گلخونه مانند مثل یک پیلهی کرم ابریشمه انگار. پروژه خیلی با دیدی فلسفی و شاعرانه ساخته شده و کاربریهای مرسوم معمارانه مورد نظر طراحا نبوده.
فضا قراره پیلهای باشه به دور مخاطب که در عین فردیت تجربهی کرم ابریشم در عبور از کرم بودن تا پروانه شدن رو تجربه کنه.
کاری ندارم که چقدر این کار رو می کنه یا نه، اما نگاهش و نحوهی طراحی و اجرای متناسب با نگاهش خیلی خیلی خوب بود.
