این بنای گلخونه مانند مثل یک پیلهی کرم ابریشمه انگار. پروژه خیلی با دیدی فلسفی و شاعرانه ساخته شده و کاربریهای مرسوم معمارانه مورد نظر طراحا نبوده.
فضا قراره پیلهای باشه به دور مخاطب که در عین فردیت تجربهی کرم ابریشم در عبور از کرم بودن تا پروانه شدن رو تجربه کنه.
کاری ندارم که چقدر این کار رو می کنه یا نه، اما نگاهش و نحوهی طراحی و اجرای متناسب با نگاهش خیلی خیلی خوب بود.
Location: Taipei, Taiwan
Collaborators: Francisco Giménez Carbó, Manuel Rocha Iturbide, Jeanne de Bussac, Gosia Kierzerk, Salomé Ayuso
Photographs: Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
Nothing ever took me,
But the strings of the violin while the worm knitted
its refuge to metamorphose.The project is based on extracting the essence of poetry kept in nature. nature poems.
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
A refuge for living creatures, space of light, nature sounds, echoes thatempty the space, while the individual approaches, finding himself in this inner-inside space.Facing himself with basic elements of nature, water, minerals, housed by a silk skin, where flying creatures live.
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
The project reflects about the relations of the individual with his utopian space, His relation with nature and his natural and built environment.
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses
As an analogy of life, the chrysalis works as a space to metamorphose.
© Francisco Giménez Carbó, Jason Kao, Patricia Meneses