استادی داشتیم که از خاطره‌ی طراحی ویلا در باغی قدیمی می‌گفت. او درختان بلند و قدیمی باغ را به عنوان هویت اصلی طرح‌ش دیده بود و خانه‌ای با پیچ و خم‌هایی حساب شده به دور درختان طراحی کرده بود. بعدتر با نشان دادن طرح به کارفرما می‌فهمد که آن‌ها با کندن درخت‌های زیبا و بلند باغ، پیش از دیدن طرح، زمینه را برای ساخت خانه مهیا کرده‌اند!.. و استاد مجبور می‌شود از نو طراحی کند..

حالا اهمیت توجه به طبیعت در طراحی و موجودی به نام درخت، باعث پرداختن سایت‌های اینترنتی به این مقوله شده است. کاری که موقع تماشا برای همه جالب و تحسین برانگیز است، اما در مقام تصمیم‌گیری و کارفرمایی! وقتی در تزاحم با منفعت‌های مالی قرار می‌گیرد حفظ این جان‌دار کمی برای‌مان سنگین است. در این پست ساخت‌مان‌هایی را می‌بینید که به درخت به عنوان عضوی از معماری نگاه کرده‌اند. البته میزان حضور آن در ساخت‌مان‌های مختلف متفاوت است. در بعضی صرفا منجر به شکاف یک دیوار شده است و در دیگری ایده‌ی اصلی را شکل داده یا ساخت‌مان به دور آن شکل گرفته است. شاید با کمی انعطاف در نگاه، بتوانیم با کم‌ترین آسیب به طبیعت، از آن برای غنای بیش‌تر طرح‌مان استفاده کنیم.

مِسنِر نام اولین کوه‌نوردی است که هر ۱۴ قله‌ی بالای هشت هزار متر دنیا را فتح کرده است. در شهر تیرول ایتالیا و در ارتفاعات کوه کونپلاتز،‌موزه‌ای بنا شده به نام این کوه‌نورد که علاوه بر نمایش تاریخ‌چه و افتخارات کوه‌نوردی، بستری فراهم کرده برای ارتباطی هدایت شده و هدف‌مند با طبیعت کوه‌ستانی. معماران زاها حدید سه دری‌چه‌ی بتنی را به سوی سه قله‌ی معروف منطقه گشوده‌اند. دری‌چه‌هایی که چشم‌اندازی فوق‌العاده به طبیعت بکر اطراف دارند و یکی از آن‌ها با داشتن کنسولی بلند، امکان جلوتر رفتن از مرز کوه و دیدی پانوراما را به کاربر داده است. به دلیل سرمای زیاد این منطقه از ایتالیا، جداره‌های این موزه‌ی بتنی ضخامتی از ۴۰ تا ۷۰ سانت دارند و با قرار دادن موزه در لایه‌ای از خاک، شرایط گرمایشی را به‌بود بخشیده‌اند. این موزه که به تازه‌گی افتتاح شده، از اجرایی بسیار مناسب برخوردار است، قابلیتی که اگر نبود احتمالا بسیاری از طرح‌های حدید را در واقعیت نمی‌دیدم.

آن سه نفر که بودند؟ شاید سه مغ، که تحمل حضور در زیر سایه‌‌ی کوتاه پادشاهان را نداشتند. شاید هم خود پادشاهانی بودند که دوست نداشتند خلق را در زیر سایه‌ی کوتاهشان نگهﺩارند. هر که بودند به دنبال کسی ﻣﻲگشتند. کسی که همه، از پادشاه و مغ و گیاه و پرنده و ماهی و گرگ و گوسفند، آمده بودند تا در زیر سایه‌ی بلندش جای خود را پیدا کنند.
آن سه نفر که بودند؟ فارس بودند یا عرب؟ سیاه یا سفید؟ پادشاه یا مغ؟ اصلا سه نفر بودند یا کمی بیشﺗﺮ یا کمﺗﺮ؟ چه تفاوتی ﻣﻲکند؟ مهم این است که وقتی ستارهﺍی را در حال طلوع در غرب دیدند، فهمیدند گمﺷﺪه‌ی آنﻫﺎ به زودی خواهدآمد. این بود که از شرق به جایی رفتند که کلمات معنای خود را پیدا می‌کنند. رفتند تا در کنار کلمه‌ی پاکیزه‌ی خدا قرار بگیرند، و در ساختن جمله‌ی زیبای خدا نقشی بازی کنند. ...
ستایش مغان، عنوانی است که به یکی از موضوعات به‌کاررفته در پاره‌ای از نقاشی‌ها و مجسمه‌های مسیحی داده‌شده، که در ارتباط با تولد حضرت مسیح (ع) است. در طول تاریخ هنر اروپا بسیاری از هنرمندان با انگیزه‌های متفاوت درباره این واقعه به خلق اثر پرداخته‌اند.

دفن زباله‌ها همان‌طور که ام‌روز معضلی برای شهرها شده است، در آینده‌ی نزدیک جزو تهدیدات جدی برای مردم جهان خواهد شد. شهرداری‌ها نیز در سال‌های اخیر تلاش زیادی برای بازیافت زباله انجام داده‌اند، اما چرا گاهی مردم در این راه هم‌راهی نمی‌کنند؟ باید دید چه جذابیتی برای آن‌ها ایجاد کرده‌ایم که مردم زحمت جدا کردن زباله را به خود بدهند.

این پست شامل چند طرح از جاهای مختلف است که سعی کرده‌اند به طرق گوناگون شهروندان را به این کار متمایل کنند. استفاده از رنگ‌های متنوع و شاد، نقاشی کردن سطل‌ها، برش دهانه‌ی سطل با اشکال هندسی و جداره‌های شفاف جزو ایده‌هایی است که خواهید دید. 

شهر لس‌آنجلس به عنوان یکی از کاندیدهای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴، هویت بصری و گرافیک محیطی پیش‌نهادی خود را با طرح‌هایی از ساتچی نمایش داده است. در لوگو و آیکون‌هایی که برای هر رشته‌ی ورزشی طراحی شده، خطوط دو رنگ سیاه و سفیدِ کنار هم، به عنوان عنصری مشترک وجود دارند. این خطوط که الهام گرفته از هندسه پرچم ایالات متحده است، در لوگو به صورت خط‌های شکسته و در آیکون‌ها به شکل خطوط منحنی دیده می‌شوند. این خطوط در واقع یک صفحه هستند که برای شبیه شدن به نوع حرکت در هر رشته‌ی ورزشی، پیچشی خاص می‌گیردند و البته احتمالا با زیاد شدن تعداد آیکون‌ها، طرح‌ها به تکرار بیافتند و هویت مستقل خود را از دست بدهند.

معمولا در طراحی هویت بصری، امکان تبدیل شدن عناصر گرافکی به عناصر معماری و در واقع امتداد بصری در شهر در نظر گرفته می‌شود. چیزی که در المپیک لندن به خوبی رعایت شده بود و در این‌جا به دلیل فرم غیر خطی عناصر گرافیکی به سختی محقق خواهد شد.