در طراحی ساختمان موزه تمدن مدیترانه‌ای اروپایی (MuCEM)، تیم طراحان به سرپرستی رودی ریچیوتی سعی کرده‌اند از طریق جداره‌سازی‌هایی که با ترکیب سایه روشن نور نمودار حرکت لغزان نور بر سطح لغزان اقیانوس را تداعی می‌کند و فضاهای بزرگ بدون ستون، کانسپت دریا را در کالبد موزه تحقق بدهند. به این ترتیب سازه بنا با طره‌های بلند و بدون ستون‌های میانی طراحی شده است و پوشش مجموعه نیز شبکه‌ای نامنظم است که با تاثیر بر نورپردازی فضاهای داخلی بروز کانسپت مورد نظر را برعهده دارد. 

به شخصه توجهم جلب رواقی شد که در پشت بام مجموعه به کمک طره‌های بلندی که از نما به سمت داخل تعبیه شدند، طراحی شده‌است. طراح برای گم‌کردن طره‌ها و به منظور کمک به آن‌ها ستون‌هایی بی‌نهایت ظریف را نیز در جداره داخلی رواق تعبیه کرده است که در نگاه اول به شدت فریب‌دهنده است و گمان می‌کنید تمام این رواق سنگین تنها و تنها با همین چند ستون ظریف و رویایی برپاست!

بسیاری از آب‌هایی که ما مصرف می‌کنیم بدون تصفیه‌ای خاص هم برای خیلی کاربردها قابل استفاده هستند. همیشه لزوما مواد شوینده یا صنعتی به کار نمی‌بریم و حتی گاهی با وجود مصرف مواد صنعتی هم کماکان از آب مصرفی برای مصارفی خاص می‌توان استفاده کرد. مثلا شما در روز چندین بار ممکن است دستی به آب بزنید. فکر می‌کنید بهتر نیست به جای آن که این آب‌های مصرفی به شبکه آلوده فاضل‌آب شهری بریزند توسط خود ما به استفاده‌های مناسب دربیایند؟ طراحی باید به این خواست معقول کمک کند. در حال حاضر با سیستم‌های متداول دست‌شویی‌ها و سینک‌های آش‌پزخانه خیلی سخت چنین تدابیری ممکن است.

تائی‌جین کیم و تیم طراحی هم‌کارش به خوبی با طراحی دست‌شویی متفاوتی که امکان آب‌گیری از آب بازیافتی و قبل از ورود به شبکه فاضل‌آب را فراهم می‌کند، به خوبی به این نگاه ارزش‌مند پاسخ داده‌اند.

مرکز آموزشی بیاتوجاسینتو کاستاندا نمونه موفق یک طراحی هویت‌دار و هویت‌بخش از یک مرکز آموزشی است. تصور کنید کودکان شما مدت ۱۲ سال کم‌تر بیش‌تر می‌خواهند نیمی از روزهای سال خود را در یک فضا بگذرانند. آیا این فضا بر شخصیت آن‌ها تاثیرگذار نیست؟ آیا اگر این فضا خیلی ساده و بدون هیچ گوشه و رمزی و بدون امکان کشف‌های مکرر باشد خیلی زود به دل‌زدگی در کودکان ما و عادی شدن دنیا برای آن‌ها منجر نمی‌شود؟ اتفاقا درست در زمانی که روحیه کشف و شهود کودک فعال‌تر از همیشه است! یا حتی در مصالح و کیفیت ساخت تصور کنید کودکانی که هر روز با جداره‌های سیمانی ناهنجار یا سطوح سنگی وسیع صیقلی کثیف روبه‌رو شوند. و این رویارویی را در خاطره ۱۲ سال ضرب کنید تا ببینید ما چه کودکانی را تربیت می کنیم!؟

معماران مونرابل در طراحی این مرکز آموزشی در والنسیای اسپانیا در کنار پاسخ‌گویی به چالش‌های متعدد سایت پرتراکم و شیب‌دار پروژه، حواس‌شان بوده است که دارند مدرسه و مهدکودک می‌سازند. و به این ترتیب در طراحی پلان‌ها و گوشه‌های رمزآمیز در روابط پلانی و کاربرد خاص و هویت‌دار متریال در سطوح معماری آن سعی کرده‌اند تا یک فرصت پرورشی را برای یک عمر در ساختمان مدرسه مستقر کنند.

روند توسعه معماری‌های تجربی به سمت هم‌زیستی‌های نو با طبیعت در حال حرکت خواهد بود.

در تجربه‌ای جدید و متفاوت پژوهش‌گران MIT گنبدی بافته‌شده از نخ توسط بازویی رباتیک را در معرض هزاران کرم ابریشم قراردادند تا دست آخر به ساخت غرفه‌ی ابریشم با مشارکت صنعت نوین و طبیعت دست پیدا کنند. نتیجه را مشاهده می‌کنید

شرکت آیبی‌ام (IBM) برای تبلیغ پروژه‌ی شهرهای هوش‌مندتر خود که طبیعتا پروژه‌ای فن‌آورانه و در راستای سایر پروژه‌های IBM است اقدام به نصب بیلبوردهایی متفاوت در پاریس کرده است. طراح این بیلبوردها که استودیویی فرانسوی است، به خوبی با بهره‌گیری از ایده‌ی کلان پروژه‌ی مورد نظر بیلبوردهایی کارا طراحی کرده است که تمام حرف اصلی خود را در ارائه خدماتی شهری به مخاطب می‌زنند. این بیلبوردها به جای شعار و داد و بی‌داد و ادعای فلان خدمت به شهروندان، یک خدمت روشن را با صریح‌ترین بیان ممکن و با گرافیکی حداقلی -که به هیچ وجه منظر شهری را دچار اغتشاش نمی‌کنند- ارائه می‌دهند.

اهمیت تبلیغات و بیان‌های نوآورانه این روزها در حال و هوا و بحبوحه‌ی انتخابات ایران، از سوی مردم خودمان هم یقینا بیش‌تر فهم می‌شود.

شرکت طراح این سازه با ارائه طرحی ساده و جذاب ساخت این گونه سوله‌های کوچک بتنی را بسیار آسان کرده است به طوری که مثلا در بحران‌ها و طرح‌های امدادی یا مثلا در جنگ‌ها و ایجاد واحدهای صحرایی می‌تواند خیلی زیاد به کار بیاید. این شرکت انگلیسی تنها از شما می‌خواهد بر روی سطحی بادی که با لایه‌ای از سیمان و ریزدانه پوشانده شده است تنها آب بپاشید! ساختمانی تنها با آب و هوا!

ما هم در ایران و مثلا در شهر تهران بارها از زمان شهرداری احمدی‌نژاد -که شروع کننده بود- تا همین دوران اخیر، تلاش کرده‌ایم تا برای ترویج کتاب‌خوانی عمومی به تعبیه کتاب‌خانه‌های عمومی یا تهیه بسترهای عرضه‌ی کتاب ارزان یا کتاب‌های مناسب تاکسی و اتوبوس خوانی دست بزنیم. اما چرا عموما این کارها با عدم توفیق روبه‌رو بوده‌اند؟

شاید یکی از دلایل عدم توفیق این گونه حرکت‌ها، عادی شدن کتاب و عرضه بی‌رویه آن در جامعه ما باشد. وقتی فلان ارگان به بهانه‌ای مناسبتی هزاران جلد از کتابی خاص -که منجر به چاپ چندمی شدن آن کتاب هم می‌شود- را به بدترین نحو ممکن و بدون شان خاصی در بین اقشار نامرتبط با موضوع پخش می‌کند و گاهی حتی شعارها و سلیقه‌ها و تبلیغات خود را به آن اضافه می‌کند لاجرم باید قبول کنیم کم‌کم این گونه مسائل برای مردم جذابیت نداشته باشند. یا مثلا مروری کنید بر عرضه‌های شبه‌فرهنگی شهرداری تهران در سال‌های اخیر و ببینید بیشتر در پی عرضه فرهنگی بوده است یا در پی تبلیغ خودش و مدیرانش در پوسته فرهنگ.... بگذریم که همین میزان را هم این روزها به حساب انتخابات می‌گذارند، در حالی که درد، درد امروز و دیروز و بی‌گمان فرداهاست.

شاید این چنین معضل و دغدغه ای بوده باشد که به طراحان کتاب‌خانه‌های کوچک مجانی شهر نیویورک ایده داده است تا این کتاب‌خانه‌ها را به شکل و رفتار یک شهر فرنگ طراحی کنند و در سطح شهر نصب کنند! این شهر فرنگ‌ها به خوبی مخاطب را کنجکاو می‌کنند تا از سوراخ چشمی آن‌ها به داخل نگاه کند و با دیدن حاشیه و عنوان کتاب‌ها چه بسا که هوس کند و با خم شدن و داخل شدن در فضای زیر شهر فرنگ به دنیای کوچک کتاب‌ها وارد شود!

حتما در ساختمان‌های آرشیو و بایگانی یا در سرورهای ابررایانه‌ها و یا در مخازن بسته کتاب‌خانه‌ای دیده‌اید که چه طور حجم وسیعی از داده‌ها یا تجهیزات را در فضایی اندک گردهم می آورند؟ در این گونه‌ طراحی‌های داخلی علاوه بر ذخیره این گونه داده‌ها یا تجهیزات هدف دسترسی آسان و انتخابی و همیشه ممکن به آن‌هاست. بنابراین با طراحی ریل‌هایی واحدهای ذخیره‌سازی را بر روی ریل حرکت می‌دهند تا به جای ایجد راه‌رو و فضای دسترسی برای هر واحد، بتوانند فضای دسترسی را به صورت انتخابی به هر واحد که می‌خواهند اختصاص دهند. این روش منجر به صرفه‌جویی فضاهای دسترسی متعدد و اختصاص آن‌ها به فضای ذخیره‌سازی خواهد شد.

این الگو توسط دو طراح مختلف در دو پروژه ی مسکونی و اداری کم‌جا نیز به کارگرفته شده است. در دو الگوی زیر یک واحد خانه کم‌عرصه اما پربازده و یک دفتر کار متفاوت و چندمنظوره با استفاده از ریل‌گذاری و تغییر واحدهای فضایی متناسب با کاربری هر لحظه استفاده کننده‌گان طراحی شده است.

در طراحی فضاهای داخلی، روی‌کردهای متفاوت و جدیدی در طراحی ساعت‌های دیواری می‌بینیم که به جز نوآوری استفاده از ظرفیت‌های نمادین گذر زمان و ارائه چیزی فراتر از یک عنصر کارکردی نشان‌دهنده ساعت نقطه مشترک همه این نگاه‌هاست. در روی‌کردی نوآورانه‌تر و جدیدتر شکستن قالب‌ سنتی ساعت و بسط آن در سطح دیوار را شاهد هستیم. در چنین طرحی ساعت یک اثر چیدمان دیواری به حساب می‌آید که به عنوان یک مجسمه یا کتیبه برهشته ثابت به فضای پیرامون خودش شکل و مفهوم می‌دهد و با سیر طبیعی خود و حرکت طبیعی عقربه‌هایش مدام روایتی خاص را به فضا اضافه می‌کند.

گریفین یانگ در طراحی این ساعت دیواری ۹ ماهی‌قرمز سفید رنگ را به نحوی که انگار در کف تنگ دیوار در حال شنا هستند در کنار ساعت ساده خود عرضه کرده است که با چینشی دلخواه از سمت استفاده کننده دورتادور ساعت قرار می‌گیرند. بسط عقربه ساعت به بیرون از صفحه آن و به نوعی آمیخته شدن با بستر حرکت ماهی‌ها ارتباط میان این مجموعه را به خوبی برقرارکرده است.

پرینت سه‌بعدی این روزها جنون‌آمیز و هوس‌رانانه در هر عرصه‌ای که امکان ظهور پیدا می‌کند ظاهر می‌شود. در آخرین تلاش‌ها پرینت سه‌بعدی مواد غذایی به منظور خلق خوردنی‌هایی جذاب‌تر و به هر شکل ممکن در حال رخ‌داد است.

در این پست مجموعه چند حرکت متهورانه پرینت سه‌بعدی مواد غذایی را که در ماه‌های اخیر در فضای وب خیلی صدا کردند با هم می‌بینیم. متن انگلیسی مربوط به هر طرح را حذف نکردم تا بتوانید با رجوع به لینک‌های موجود از کم و کیف هر کدام از طرح‌ها اطلاع بیشتر کسب‌کنید.

ارزش‌های نهفته در چنین حرکاتی (به جز رشد فن‌آورانه) را می‌توانید تحلیل کنید؟