اینکه انسان کنترل حرکتش را به دست خودش بگیرد، همیشه موضوع جذابی بوده است. دوچرخه سواری، رانندهگی، اسبسواری و اسکیت سواری از این منظر جذابند. با این وجود یکهتازی ماشینها در خیابان و وسایل نقلیهی موتوری دیگر، استفاده از وسایل نقلیهی شخصی که کوچکتر، کمتوانتر و گاهی صرفا تفربحی هستند را دشوار میکند. یکی از این وسایل نقلیهی شخصی که بیشتر جنبهی تفریحی هم دارند، اسکیتبوردها هستند که بیشتر در کشورهای غربی مورد استفاده قرار میگیرند. اسکیتبوردها به دلیل سوار شدن دو پا به روی یک تخته، به نسبت اسکیتهای چرخی که پا کردنی هستند، قابلیت کنترل کمتری دارند و از این رو بیشتر در حرکتهای نمایشی استفاده میشوند تا حرکت در سطح شهر. طرح فرید لیز، به اسکیتبوردهای عادی حال و هوای ماشینهای نقلیهی موتوری را داده است و با حذف تختهی رویین و تعبیهی چهار چرخ بزرگ امکان استفادهی مطمئنتر از آن را در سطح شهر و کارهای جدیتر داده است. این وسیله با مصرف باتری کار میکند و کنترل آن نیز با چرخش ۳۶۰ درجهای پدالهای آن امکانپذیر است.
به نظر میرسد، طراحی تجهیزاتی بینابینی، که نه تحرک را از انسان میگیرند و نه سرعت را، میتواند گزینهی مناسبی برای وسایل نقلیهی بشری در آینده باشد.
- ۰ نظر
- ۲۱ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۲۲