قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
ایده های ساده و کم‌هزینه‌ای که به طبیعت هم هزینه و یا ضرر خاصی وارد نمی‌کنن خیلی دوست‌داشتنی هستند.
می‌شد مثل خیلی وقت‌ها بگیرن و در کنار یک درخت یک پایه فلزی بزنن و سایه بونی ایجاد کنن اما وقتی می شه به کمک درختی در طبیعت و بدون ضرر به اون کار رو ساده تر انجام داد چرا که نه؟
و در عین حال شب هم در نقش چراغی محیطی روشنایی خوبی به ما می ده
با انداختن تصاویر سرتندیس‌هایی از الهه‌ها و خدایان اقوام باستان کامبوج در شرق آسیا بر روی بدنه‌ی نامنتظم درختان در دل شب، هنرمند ادعا کرده که در پی کشف و بروز رابطه‌ی عمیق میان طبیعت و روحانیت آیین باستانی کامبوج بوده.
اما به نظر من شاید حتی به طور ناخواسته با ایجاد ابهت برای این نمادهای شرک‌آمیز هرچند هدفی خاص نداشته باشه اما به نوعی داره برای این آیین شرقی تبلیغ می‌کنه و جایگاه اون رو تثبیت می‌کنه! هرچند باطل اون‌قدر بدون پشتوانه‌ست که حتی تبلیغ اون هم هیچ‌گاه چندان جدی نیست! و ممکنه اصلا به نظر شما اهل ایمان هم نیاد! :)
در این پست در نقطه مقابل این پست، با تصاویری از فضاهای داخلی کلیساهایی مدرن مربوط به سده اخیر از عکاس فابریس فویلت روبه‌رو هستیم. کلیساهایی که پا چای پای سنت‌های معماری و هنر تاریخ اروپا نگذاشتند و به نوعی با ابداعات و نوآوری‌های هنرمندان آوانگارد عصر مدرن، به کالبد‌هایی -گاهی- خیلی متفاوت از سنت مالوف بنا شدند.
در ایران خود ما یکی از انگاره‌ها و سوال‌های جدی اینه که آیا می‌شه با سبک و سیاقی امروزی به خلق مساجدی دست زد که حال و هوای معنوی مانند کالبد مساجد سنتی داشته باشند؟ (در این پرسش به نقد این موضوع که اصلا آیا این حال و هوای ادعایی بسیاری از مذهبی‌ها معلول کالبد یا در ارتباط با اون هست یا نه؟ نمی‌پردازم) پرسش خیلی زیاد بر تحلیل فرم استواره. آیا روش‌های نوین معماری می‌تونه به ملاحت و زیبایی معماری های سنتی برسه؟ آیا این روش‌های معماری مناسب فضاهای مذهبی هست؟
این سوال رو از اون‌جا مطرح می‌کنم که میون کلیساهای سنتی و مدرن و مساجد سنتی و مدرن شاید بشه ارتباطاتی پیدا کرد. یا اصلا ارتباطی هست؟ :)
بگذارین امروز که هنوز چیزی از تولد عیسی مسیح (ع) نگذشته، دو پست مسیحی مرتبط با پرسشی مهم با هم ببینیم:
مسیحیت و دین مسیحی بعد از انتشار اولیه‌ش در شرق اروپا، سه چهار قرنی رو در مظلومیت توسعه پیدا کرد و بعد کم کم با رسمی شدن در بخشی از قاره اروپا به صورت رکنی از ارکان جامعه اروپایی دراومد که با انحراف آرام آرام‌ش در اواخر قرون میانه به جایی رسید که نقطه اصلی انتقاد و انقلاب رنسانی شد و در عصر روشن‌گری با صراحت تمام از همه‌ی مزایا و حقوق و جای‌گاه‌ش در تمدن غرب خلع شد. در این سده ها، سنت‌های گوناگون هنری و معماری به خدمت بیان معارف مسیحی آمدند و سبک‌های گوناگون هنر و معماری در تاریخ اروپا هر کدوم نقطه کمال بروز و ظهور خودشون رو در کالبد کلیساهایی مربوط به دوران خودشون تجربه کردند.
با انتقال بخشی از میراث و تمدن اروپایی به امریکا، با وجود حضور قدرت‌مند انتقادات و اندیشه‌های عصر مدرن در امریکا و اروپا، انگیزه‌هایی هنوز برای احیای سبک‌ها و سنت‌های معماری و هنر قرون میانه و دوران سنت غربی در قاره جدید وجود داشت و اتفاقا اون چنان این انگیزه ها قدرت‌مند بود که امروزه هنوز بیش‌ترین بناهای موجود از یکی دو قرن اخیر در امریکا به سیاق سبک‌های تاریخی غربی و اصطلاحا به سبک‌های نیورومانسک، نیوگوتیک، نیوباروک، نیو .... هستند.
ریچارد سیلور در عکاسی‌های پانوراماش از کلیساهای نیویورک ضمن اثبات این حرف ما رو با نمودی کامل از معماری سنتی کلیساها در سیر تاریخی مغرب زمین روبه‌رو می کنه. این تصاویر رو ببینین تا در پست بعد یک پرسش مهم رو مطرح کنیم.
یکی از کارهای نوآورانه و متفاوتی که در نمایش‌گاه Interieur 2012 عرضه شد، دلانی از نور بود. اما این بار نه به صورتی عادی.
طراح این اثر با تنظیم دقیق منبع های نور و انحراف حساب‌شده‌ی اون‌ها توسط آینه‌ها و منشورهایی تنظیم شده، طوری طراحی کرده که شعا‌ع‌های نور در تداخل با یک‌دیگه تشکیل طاق‌هایی نوری رو در فواصل یکسان بدن.
به این ترتیب یک دالان از نور داریم که به وسیله‌ی طاق‌هایی نوری آسمانه اون تعریف شده. انحراف نورها به گونه‌ایه که انگار نور داره حرکتی منحنی روی فرم قوسی گوتیگ می کنه و خب این چنین ایده‌ای بسیار نوآورانه و قابل توجهه
این پست هم در کنار دالان نور ژاپنی که همین امروز گذاشتم، به منزله چراغونی این عید شریف، یعنی میلاد پیامبر مهربان در مقابل مومنان و شدید در مقابل بدعت‌گذاران، حضرت مسیح پسر مریم (س) در این منزل‌گاه مجازی باشه
دالان نور، یک فضاسازی عظیم در ژاپنه که قراره تا ماه سوم 2013 برجا بمونه. فریبایی و تاثیرگذاری پروژه مدیون میلیون‌ها لامپ LED هست که در ترکیبی یک‌پارچه فضا رو به وجود آوردن
این نورپردازی و فضاسازی رو چراغانی یانون‌دیزاین بدونین به مناسبت میلاد باسعادت پیامبر رحمت و انقلاب، حضرت عیسی مسیح (ع) پسر مریم پاک..... پیامبری که مسیری از نور رو به روی بشریت باز کرد و اگر نبود انحرافاتی که بدعت‌گذاران در دین و آیین او وارد کردند، امروز دینی پویا و آیینی انقلابی چونان جهان‌گیر بود که ظالم‌ها و مفسدین توان اون رو نداشتن این گونه در جهان جولان بدن...
یک کار گرافیکی حرفه ای که با عکاسی‌های مکرر و حساب شده و تلاش زیاد ایجاد شده. تبدیل یک فرد عادی به یک ورزش‌کار حرفه‌ای در سیر یک حرکت حرفه‌ای ورزشی.
حال و هوای کارها شاید امیدبخش هم باشه. ورزش‌کار حرفه‌ای همون انسان عادیه که فقط "حرکت کرده" و راه افتاده و ساکن نمونده
به تازگی تو رسانه‌های دیزاین و تکنولوژی خبری منتشر شده که در اون ادعایی عجیب مطرح شده. گرچه هنوز معلوم نیست این ادعا تا چه میزان به واقع نزدیکه اما طرح ایده ش هم شنیدنی و دیدنیه.
موضوع بر سر روشیه که گویا به لحاظ نظری روشی معتبره و به عنوان "مخفی کردن کوانتومی" مشهوره که اساس‌ش بر خم‌کردن امواج نور از سطح جسم و انحراف دادن اون‌هاست که منجر به عدم تشکیل تصویر از جسم می‌شه. البته روش به لحاظ نظری کلی حرف و حدیث و محدودیت و مقیاس‌بندی و ... داره اما حالا یک شرکت امنیتی کانادایی که بر روی روش‌های استتار کار می‌کنه ادعا کرده تونسته این روش رو در مقیاسی کاربردی تعمیم بده و به تولید ردایی نامرئی کننده مثل شنل معروف هری پاتر موفق شده.
البته به ادعای رسمی خود شرکت تصاویر منتشر شده فوتوشاپی هستند اما شرکت مذکور گویا گفته به لحاظ مسائل امنیتی و لو نرفتن ایده این گونه تصاویر کانسپت رو منتشر کرده
نظر شما چیه؟ این حرف‌ها گزافه و لافه یا صحبت از درنوردیدن افقی جدید در علم و تکنولوژی به گوش می‌رسه؟
این موشن‌گرافی فوق‌العاده زیبا سعی داره به ما بگه به جای اون‌که در پی فهم موسیقی باشیم کافیه از اون لذت ببریم. و اگه بخوایم این حرف رو خوش‌بینانه نگاه کنیم باید اذعان کنیم در پیرامون ما چیزهایی هست در نسبت با ما که بیش از اون که با فهم و اندیشه‌ی ما نسبت داشته باشه با احساس و درک ما از اون‌ها نسبت داره.
اما اگر از بحث پیرامون معنای اثر کنار بنشینیم باید بگم تنظیم بی‌نظیر آهنگ و مینیمال خط و نقطه‌ای کار که به خوبی بیان‌گر احساسات نهفته در هر بخشه در کنار نحوه‌ی روایت اثر که به شکل بریده‌ای از خاطرات یک نویسنده انتخاب شده، از کار اثری تاثیرگذار و تحسین‌برانگیز ساخته
توصیه می‌کنم حتما کار رو مشاهده کنین
سری عکس‌های زیبا "مارتین کلیماس" عکاس آلمانی، نقاشی‌های "جکسون پولاک" رو به خاطر میاره، منتهی این‌بار به صورت سه بعدی. آخرین آثار این هنرمند، عکاسی از رنگ‌های مایعی هستند که روی پارچه‌ی کشیده شده‌ای قرار گرفتند. با پخش کردن موسیقی‌هایی نظیر" باخ " و " بتهون " پرده‌ی کشیده شده به ارتعاش در میاد و رنگ‌ها رو به اطراف پراکنده می‌کنه. حاصل ثبت این منظره عکس‌هایی زیبا و غیرقابل تصوره که می‌تونید نمونه‌هایی از اون‌ها رو توی این پست ببنید.
