در این پست در نقطه مقابل این پست، با تصاویری از فضاهای داخلی کلیساهایی مدرن مربوط به سده اخیر از عکاس فابریس فویلت روبهرو هستیم. کلیساهایی که پا چای پای سنتهای معماری و هنر تاریخ اروپا نگذاشتند و به نوعی با ابداعات و نوآوریهای هنرمندان آوانگارد عصر مدرن، به کالبدهایی -گاهی- خیلی متفاوت از سنت مالوف بنا شدند.
در ایران خود ما یکی از انگارهها و سوالهای جدی اینه که آیا میشه با سبک و سیاقی امروزی به خلق مساجدی دست زد که حال و هوای معنوی مانند کالبد مساجد سنتی داشته باشند؟ (در این پرسش به نقد این موضوع که اصلا آیا این حال و هوای ادعایی بسیاری از مذهبیها معلول کالبد یا در ارتباط با اون هست یا نه؟ نمیپردازم) پرسش خیلی زیاد بر تحلیل فرم استواره. آیا روشهای نوین معماری میتونه به ملاحت و زیبایی معماری های سنتی برسه؟ آیا این روشهای معماری مناسب فضاهای مذهبی هست؟
این سوال رو از اونجا مطرح میکنم که میون کلیساهای سنتی و مدرن و مساجد سنتی و مدرن شاید بشه ارتباطاتی پیدا کرد. یا اصلا ارتباطی هست؟ :)