اتاق باران اینستالیشنی مهیجه که تجربه‌ای یکتا رو عرضه می کنه. شما در یک فضای بزرگ قدم می‌گذارین با علم به این که می بینین باران شدیدی در حال باریدنه. اما در عین اعجاب و شگفتی، حتی یک قطره هم شما رو خیس نمی کنه!

چه طور چنین چیزی رخ می ده؟

از این جای کار، همه چیز کمی لوس می شه و از صورت شگفت‌آور اولیه -که خیلی هم ظرفیت داستان پردازی داشت- فاصله می گیره. موضوع از این قراره که فضای اتاق به صورت دیجیتالی رصد می شه به طوری که جای دقیق مخاطب در هر لحظه در فضا مشخصه. این طور نرم‌افزار کنترل کننده مانع اون می شه که در نقطه ی استقرار شما باران بباره و در واقع استوانه ای بالای سر شما رو از بارش خارج می کنه. این طوری شما با حرکت در فضا در عین اون که زیر باران می رید اما خیس نمی شید....

زیر باران باید رفت....

همون طور که مطلع شدین اخیرا یک سفر مهم اکتشافی از سوی سازمان فضایی امریکا به مریخ رخ داد. و طی اون بشر داده هایی خیلی دقیق‌تر از کره مریخ و سطح عوارض اون و کیفیت خاک و امکان سنجی حیات بر روی کره مریخ به دست آورد.

قطعه فیلم کوتاه "سفر سرخ" یک شبیه‌سازی خیلی زنده با حال و هوای مستندهای امروزیه که انگار شما رو به یک سفر واقعی به سطح مریخ می بره. با مریخ به عنوان یک سیاره ناشناخته احساس قرابت و شناخت می کنین و حتی در مورد عوارض طبیعی اون احساس آشنایی می کنین

فکر می کنم میزان تاثیری که این چند دقیقه فیلم کوتاه بر روی آدمی می گذاره و احتمال حیات بر روی مریخ رو در ذهن انسان بالا می بره از همه تحقیقات علمی بالاتر باشه :) .

این تاثیر و قدرت هنر در مقابل علم و تجربه ست.

خرس‌های واقعی، نام انیمیشنی کوتاهه که با بیانی هنرمندانه، مضرات نوشیدن سودا یعنی همین نوشابه‌های مذخرف گازدار رو به ما گوش‌زد می کنه.

با بیانی صمیمی اما صریح و با انتخاب بستری پارادوکسیکال چه به لحاظ مفهومی و چه به لحاظ رنگ بندی و فضاسازی، خرس‌های واقعی چیزی خیلی فراتر از یک تبلیغ تلویزیونی شده و می شه به عنوان یک اثر هنری فاخر بهش نگاه. کرد 

"طراحی منظر سال" عنوانی ست که به این طرح منظر در سنگاپور توسط فستیوال معماری جهان اعطا شده. پارکی که در کنار رودخانه‌ی بشن در سنگاپور با حفظ حداکثر ظرفیت های طبیعت دست نخورده و با ساخت حداقل و عاقلانه و کم‌ترین تنش مصنوع با طبیعت خدا شکل گرفته.

به خصوص در زمانه ما که "توسعه" غربی به سمت هرچه بیگانه تر شدن از طبیعت سوق‌مون‌ داده، و هرچند یکی دو دهه ست که بشر داره لاف حرکت به سمت طراحی و معماری سبز می زنه اما هم‌چنان چنین طرح هایی غنیمته.

یک طرح ساده و دوست داشتنی که به یک نیاز خیلی جدی و قدیمی و هنوز هم پایدار و مشکل زا پاسخی خوب و هنرمندانه می ده. به خوبی اتصال مدول‌های رنگارنگ دیده شده و با توی هم رفتن‌شون و استفاده از زائده‌های کم‌عمقی که روی بدنه در مقابل شیارها طراحی شده، جایی برای شکستن یا خراب شدن قطعات در فرآیند اتصال هم باقی نگذاشته