سایت فرودگاه‌های بزرگ معمولا خیلی متنوع و قدرت‌مند و جذابه. و چون در لحظه فرود و صعود هواپیما هم توسط مسافرین درک می‌شه طراح‌ها لازمه به تصویر ذهنی که در ذهن مخاطب می‌سازن توجه کنن. این تنوع و جذابیت به دلیل تنوع ساخته‌های بشری در اون‌ها و ابعاد نامتعارف سازه‌های فرودگاهی و ترکیب‌های پیچیده‌ای که به دلیل روابط خاص فرودگاهی که بین اون‌ها حاکمه هست.

تصاویر زیر توسط جفری میلستین از بالا از یکی از مهم‌ترین فرودگاه‌های بین‌المللی و مشهور دنیا یعنی فرودگاه عظیم جان اف کندی نیویورک گرفته شده

این روزها که تپ خرید اسباب‌بازی‌های چندصدکاره و فضایی و عجیب و غریب و موتوری و .... خلاصه تب خرید اسباب‌بازی‌های هالیوودی خیلی وجود داره و ذائقه دست‌کاری شده‌ی بچه‌ها تحت تاثیر رسانه‌ها هم بیش‌تر انگار اون‌ها رو می‌خواد چنین پستی خیلی دیدنی و لازمه. به شخصه در تجربه‌هام از بازی‌های کودکی‌م تا هم‌بازی شدن با بچه‌ها در سال‌های عمرم یک نکته مهم رو دریافت کردم. بچه‌ها اگرچه از رنگ و کنتراست و شکل‌های جورواجور استقبال می‌کنن و اگرچه شخصیت‌های کارتونی و معروف رو می‌شناسن و حتی از اون‌ها الگو می‌گیرن اما این نباید موجب به خطا افتادن والدین بشه.

بچه اگرچه نسبت به یک آدم آهنی بیش‌تر ذوق نشون می‌ده اما خیلی هم زود‌تر اون رو به کناری می‌اندازه و از اون دل‌زده می‌شه. برعکس برخی بازی‌های ساده‌ی فکر گاهی تا عمری در ذهن و خاطره و حتی مورد استفاده بچه می‌مونن و علاوه بر امکان قدرت تخیل سالم برای اون، او رو به فکر وامی‌دارن. نمونه‌ی زیر یک اسباب‌بازی مینیمال چوبیه که بچه رو کمک می‌کنه تا با خودش همون بازی‌های تئاتری معروف همه بچه‌های عالم رو پیاده کنه. بازی‌هایی که منشا و در عین حال محل ظهور تخیلات بی‌نظیر بچه‌ها هستند. طراح اجازه داده بچه خودش شهر رو رسم کنه و هر بار با قدرت تخیل خودش خیابون‌ها رو شکل بده. اشکال ساده هستند و جلوی خیال‌پردازی بچه رو نمی‌گیرن و چیزی دیکته نمی‌شه در عین حال ترکیب‌های هوش‌مند و رنگ‌های شاداب در نحوه تعامل بچه با اسباب‌بازی و روحیه خود بچه تاثیر محسوسی خواهد داشت.

پرتره به بازنمود چهره یک جان‌دار می‌گن. برای همین در ابتدا اگر صحبت از پرتره یک گل بکنیم ممکنه کمی عجیب به نظر بیاد. پرتره‌ها معمولا حاوی پیام احساس و عاطفه و اندیشه شخص صاحب چهره هستند.

آیا تاکاشی تومو اوکا در مجموعه پرتره‌هایی که از گل‌ها به تصویر آورده تونسته از اون ها شخصیت‌هایی با عاطفه و احساس بسازه؟ آیا این گل‌ها تونستن در پس هنر هنرمندی مراحل نباتی رو طی کنند و به عالم حیوانی نزدیک بشن؟ قضاوت موفقیت یا عدم موفقیت اوکا با شما. می تونین کارهای بیشتری از اون رو این‌جا ببینین.

در روستاها یا در بخش‌هایی که تعداد دانش آموز در سطوح مختلف درسی کمه و لازمه برای همه پایه‌های آموزشی یک کلاس مشترک درنظرگرفت، کلاس‌هایی با کنار هم نشستن سنین مختلف و عرضه محتواهای آموزشی مختلف توسط معلم شکل می‌گیره. این طرح جالب که حال و هوایی شبیه اون کلاس‌ها داره میز رشد نام داره. میزی که به مرور زمان و با رشد تحصیلی و سنی‌ بچه‌ها مسیر اون رو طی می‌کنن و در طول اون به جلو میان و در هر مرحله هم سعی داره به نیازهای بچه در اون سن به خصوص پاسخ بده.

طرح از این منظر که برای بچه یک سیر و حرکت رو به جلو و یک افق آرمانی اندک درست می کنه شاید در تربیت آموزشی اون موثر باشه. در کنار این ویژگی پرداختن به صورت مساله‌ای چند بعدی و فراهم آوردن چندین عمل‌کرد در کنار هم در این کار قابل توجهه.

طبیعت بزرگ‌ترین بوم هستیه و خداوند هستی بزرگ‌ترین و یگانه نقاش بزرگ هستی.... و تا جهان باقی‌ست هنر و هنرمند در جست‌جوی کشف زیبایی‌های نهفته در هستی و در سودای بیان گوشه‌ای نارسا اما صادق از اون....

این تصاویر مربوط به یک سایت شگفت‌انگیزه. کوهستانی در چین که رسوبات ۲۰ میلیون‌ساله‌ لایه‌لایه و به رنگ‌های عجیب و مختلف اون رو به شکل یک تابلوی بی‌نظیر نقاشی انتزاعی شکل دادند.... نه به اتفاق، که به تدبیر مدبری یکتا که سرچشمه همه زیبایی‌هاست...

طراحی یک مدول هوش‌مندانه و ترکیب‌های ممکن اون می‌تونه دست طراح رو برای ساخت فضاهایی وسیع با تنوع بالای فضایی و کاربردی باز کنه. در واقع طراح با صزف وقت کافی برای طراحی مدول و مطالعه و امکان‌سنجی لازم پیرامون قابلیت‌های مدول در استقرار و ترکیب و .... تا حتی در تصویرسازی و الگوهایی که مدول به لحاظ بصری منجر به خلق اون‌ها می‌شه،  در مرحله خلق فضای غرفه با دستی باز و به صورت دست آزاد می‌تونه فضا اتود کنه! :)

در این غرفه طراحان با طراحی مدول کوزه‌هایی هندسی از گل رس که امکان ترکیب و استقرار ساده اما متنوعی هم دارن تونستن فضایی متفاوت و عمل‌کردی و در تناسب با بافت طبیعت ایجاد کنن. انگار می‌کنی که در بین هزاران گلدون گیر اوفتادی!

زولتان کوی در عکاسی‌هاش سعی در ارائه مناظری خیالی و بی‌انتها داره که عموما از ترکیب مه و غبار با المان‌های طبیعی یا معماری حاصل می‌شه. به نظر میاد این رازگونه‌گی منظره در دل مه در کنار بازی نور در برخی مناظر، درکی رویایی از فضا ایجاد کرده که با تجربه‌ی ما در برخی نمودهای دیجیتال و جلوه‌های ویژه‌ی هالیوودی تطابق داره.

می‌تونین عکاسی‌های کوی رو در وب‌سایت شخصی‌ش هم ببنین

گاهی در فضاسازی‌های داخلی به خصوص زمانی که یک تقسیم‌بندی فضایی ساده و یا یک تعیین مسیر قراره اتفاق بیافته بی‌دلیل مصالح سنگین و پر به کار می‌گیریم و درسته که به مرادمون می رسیم اما به کل کیفیت فضایی رو از دست می‌دیم. در حالی که حتی با مصالح سنگین به راحتی می‌شه جداسازی های سبک انجام داد. در عین حال که می‌شه به کیفیت فضایی چندان خللی وارد نکرد یا حتی اون رو ارتقا بخشید، می‌شه هویت جدیدی به فضا بخشید.

طراحی داخلی استودیوهای هنری و طراحی بهترین و مناسب‌ترین جا برای چنین تجربیاتیه.

حتما بازی معروف تنگرام رو می‌شناسین. بازی کهنی که ریشه در بازی‌های آیینی چین باستان داره و به نوعی با مناسک آیین‌های باستانی چین و شرق آسیا هم در ارتباطه. همون بازی که در جست‌جوی ترکیب‌های هوش‌مندانه و نوآورانه از قطعات ساده‌ی هندسی و کشف روابط پیچیده اون‌ قطعات به منظور به دست آوردن شکل‌های پیچیده و آشناست.

تنگرام ها ترکیبات پیچیده از دو شکل پایه‌ی مثلث و مربع هستند. الگوی تنگرام با اون میزان تنوع و ظرفیت معماپردازی در عین قدرت‌های هندسی نهفته در اشکال تنگرام ، اون رو به منبع ایده‌ی بسیار خوبی برای طراحی مبلمان تبدیل می‌کنه. مبلمانی که با منطقی نظیر تنگرام در عین ظرفیت‌های معماساز و غافل‌گیرکننده‌شون بتونن دایره‌ای وسیع و غنی از اشکال و احجام رو در ترکیب‌شون به دست بدن. 

طراحی مجموعه میز زیر بر چنین نگاهی بنا شده و در نوع خودش کاری نوآورانه و دیدنیه.