مبلمان جمع‌شو بازشو در اتودهای مختلفی وجود دارند، اما اتودی که مبلمانی ارائه بده که هم جمع‌شو بازشو باشه و هم بتونه پیوستار میون این دو رو یعنی ابعاد مختلف رو تامین کنه و به نحوی نوآورانه هم این کار رو انجام بده ، باید اذعان کنیم که به راحتی پیدا نمی شه!

میزی که جولیان ویدام طراحی کرده همه این ویژگی ها رو داره و در عین حال با سابقه مالوف ما از میز مطالعه یا ناهار خوری، با اون فرم ساده و بی پیرایه میزهای چوبی هیچ تفاوتی نمی‌کنه و در نتیجه به لحاظ فرهنگی خوب در نزد مخاطب می‌تونه جا پیدا کنه و چیز غریبی نیست

دانشگاه هنر گویا تصمیم داره تا در فضای حیاط پردیس باغ ملی خودش، یادمانی برای شهدای دانشگاه طراحی کنه و بسازه

گویا چندی پیش اعلام کرده بودند که به دلیل نتایج نه چندان جالب، تصمیم گرفتن دوباره فراخوان بدن.

با وجود اون که گویا برگزار کننده ها اصلا از عرف این گونه مسابقات خبر ندارن و با تعیین جوایزی سطحی و زمانی نامتناسب و نیز با تبلیغاتی که اصلا به گوش و چشم کسی نمیاد! آبروی هرگونه مسابقه هنری برگزار کردن رو بردن -و عجبا که این آب‌روریزی توسط دانشگاه هنر و معاونت اسما فرهنگی اون داره انجام می شه- 

با وجود این کاستی ها و آب‌رو ریزی‌ها،

تنها به دلیل موضوع ارزش‌مند و عزمی که در این کار هست و اگر طرح مناسبی نباشه ممکنه صرف چیزی بی‌ارزش بشه

صمیمانه از تمام دوستان اهل قلم و طرح هنری خودم می خوام تا شش روز آینده حتی اگر اندک اتودی در این باره به ذهن‌شون رسید از ارائه ش به دبیرخانه مسابقه دریغ نکنن و فرض کنند دارند برای خود شهدا دارند طرح می‌زنند

بسم الله...

تنها چند روز فرصت هست. مهلت مسابقه تا 16 آذر ماه!

برای کسب‌ اطلاعات بیشتر به www.art.ac.ir سر بزنین

چراغ نبولا 12 سعی می‌کنه آب و هوای پیش‌بینی شده بیرون رو در داخل فضا شبیه سازی کنه و تغییرات جوی رو اخطار بده. با کم و زیاد کردن و تغییر رنگ نور گرمی و خنکی هوا و با آمیخته کردن نیتروژن مایع با آب گرم و تولید ابری اعجاب آور و کامل در فضای داخل، بارانی بودن یا صاف بودن آسمان رو گوش‌زد می کنه.

کلیه داده‌های لازم رو چراغ به صورت وای‌فای از یک گوشی موبایل نوکیا دریافت می‌کنه و به نظرم با این تفاسیر که گفتم حتی از جناب "اصغری" هواشناسی هم آب و هوا رو جالب‌تر برامون گزارش می کنه! :)

کجا می شه به این خیال تحقق بخشید که اساطیر و قهرمان‌هایی از داستان‌ها و اساطیر در مقابل خودشون بجنگن و با کارکتر خودشون جنگ کنن و به این ترتیب نبردی متفاوت از حماسه تاریخی شون رو رقم بزنن!؟ الا دنیای بازی‌های مجازی!؟ دنیای اساطیر تقلبی!

این چند پرده تبلیغ گرافیکی کنسول بازی ایکس باکس 360 مایکروسافت به خوبی با ارتباطی که با سه قهرمان شرقی و نگاره‌های شرق برقرار کرده این تخیل محقق شده بشر رو نشون داده. اکبرشاه با اکبرشاه؛ رام با رام و دست آخر شیواجی قهرمان بزرگ هندوستان در نبرد با شیواجی!

پاتریک با مجموعه کارهای شورانگیز معماری رشدکردنی‌ش قبلا هم دو باری در یانون‌دیزاین به شما معرفی شده ؛ این‌جا+ و این‌جا+ اما نمی‌دونم چرا اون‌قدر برام این کارها جالبه که هر نمونه جدیدی هرچند خالی از نوآوری نسبت به نمونه‌های قبلی می‌بینم باز هم انگیزه‌ دارم در این‌جا منتشرش کنم.

پاتریک در کار جدیدش یک کلیسای مسیحی کوچک اما با الگوی کلیساهای جامع رو در یکی از میادین مشهور ملبورن، با قطعات بریده شده از شاخه‌های درخت بید مجنون بافته! کاری بکر و الگویی نوآورانه که ویژه شخص خود پاتریک دوگارتیه و در اتودهای مختلف به صورت زنده و غیرزنده -یعنی از درخت های در حال رشد تا استفاده از قطعات بریده شده درختان- پیاده کرده.

نکته دیگه ای که خوبه این جا بگم توجه به شخصیت مذهبی پاتریکه و این که هنوز هم که هنوزه ایده های دل‌نشین انگار از وجود آدم‌های عمیقا معتقد بلند می شه :)

این پیله‌ی شیشه‌ای، یک مدول فضایی مستقله که به نظر طراحان می‌تونه در داخل فضای مسکونی قرار بگیره و کلیه امکانات لازم برای تامین نیازهای یک آدم رو اعم از آب و غذا و هوا و دید و منظر و سکوت و .... رو در خودش تامین می کنه. یک جورایی به درد کسایی می خوره که می خوان ساعت‌هایی رو خلوت کنن با خودشون؛ نویسنده‌ها، هنرمندها، و البته این روزها پشت کنکوری ها :) و اصلا به همین جهت هم کانسپت "پیله" برای نام‌گذاری کار انتخاب شده

راستی بذارین براتون بگم که فکر می‌کنم این طور طرح ها و ایده ها در جواب ناآرامی و پریشانی بشر معاصره نه ایده‌هایی لازم و مطابق با غریزه و فطرت بشری.....

چند دهه آغازین قرن بیستم مصادفه با جنبش مدرن در معماری؛ جریانی که ناگهان در پی نیازی محسوس و به پشتوانه ی یک قرن تلاش‌های فنی و ایدئولوژیکی، ناگهان با خلق آثار معماری متفاوت و بزرگ نام خودش رو در جریان‌ها و مکاتب هنری معماری تاریخ ثبت کرد.

از خیلی اخبار و اطلاعات و اسناد می شه متوجه شد که بشر در این سال‌ها به شدت جوزده و تحت تاثیر دست‌یافته‌های خودش بوده به طوری که فکر می‌کرده دیگه کلید تصرف در طبیعت و خدایی بر زمین رو به دست آورده؛ و چه زود این وهم و خیال پایان پذیرفت؛ جنگ های جهانی، بحران نفت نیمه دوم قرن، انقلاب اسلامی ایران، فروپاشی شوروی و بن بست امپریالیسم جهانی.....

این چند قطعه عکس رو از یکی از سایت‌های خاطرات تصویری اون‌ سال‌ها براتون انتخاب کردم. 

معماران بزرگی که در جشنی تفریحی، از سر ذوق‌زدگی، لباس‌هایی به شکل بناهای بزرگی که ساختند پوشیدند. امپایراستیت و سایر برج‌های بلند نیویورک. آدم در عین طنز بودن، احساس می کنه دارن یک مناسکی انجام می دن.

اغلب این طور کارهای طراحی تجربی در دنیا تحت عنوان تبلیغات صورت می‌گیره. مثلا طراحان این اثر برای اون که از پس هزینه های کارشون بربیان با طرح موضوع پیش یک شرکت مرتبط، اسپانسری مالی کار رو جور می کنن و برای همین به راحتی این طور کارها در دنیا انجام می شه. در این طرح به صورت هو‌ش‌مندانه، واحدهای مدولار کار، ماگ‌های قهوه درنظرگرفته شده و برند نسکافه به عنوان کاری تبلیغاتی اون رو اسپانسری کرده.

به همین سادگی!

طراح های عزیز. در داخل هم کم شرکت های خصوصی و دولتی نیستند که بدشون نیاد هوش‌مندانه و متفاوت تبلیغ بشن! 

گویا این تیموتی آلن کلا به عکاسی از فضاها و بناهای متروکه شهرت داره. این عکاس در مجموعه زیر یکی از بناهای بی‌نظیر و پرقدرت عصر کمونیسم در بلغارستان رو سوژه خودش قرار داده و با انتخاب یکی از جمله‌های نقش شده بر روی بنا یعنی "گذشته ت رو فراموش کن!" مجموعه خودش رو نام‌گذاری کرده.

چیزی که در انتشار این پست برام جالب بود، قدرت بیان حاکم در این معماری کمونیستیه. بنایی عظیم که آدمی رو یاد بناهای کهن ادیان می ندازه و حتی کاشی‌کاری ها و طرح‌های داخلی ش هم اگرچه در بیان و گرافیک مربوط به زمان اخیره اما به شدت حال و هوای جهان سنت داره.... اصلا در تصویری که بزرگان کمونیست به صورت کاشی شکسته نقش زده شدند، ابتدا انگار می کنی با چهره مردانی فرابشری و ابرانسان روبه‌رو هستی ...... و بنا هم چه از بیرون و چه از درون نقشی قدرت‌مند در بستر خودش ایفا می کنه.....

واقعا کمونیست رو باید دینی جدید در دنیای معاصر دونست. دینی که هنوز هم مومنانی داره و حتی در بحران‌های اخیر جهان در مقابل بدیل غربی ش یعنی امپریالیسم به مراتب موفق‌تر داره عمل می کنه.

------

نکته جالب دیگه اون که وقتی داشتند این بنا رو می ساختند، تصور می‌کردند به آخرالزمان و نقطه آرمانی بشر دارن می‌پیوندن.... کمی بهش فکر کن.