کالبد معماری می تونه سخن از واقعیتی داشته باشه. این که ساختمانی دانشگاهی این چنین در شهر تاثیرگذار باشه و بدنه مردم روزانه به طور مداوم از میان کالبدش و روی بامش حرکت کنن، بنشینن و استراحت کنن و اون رو جداشده و نرده کشیده شده نبینن می دونین چه تاثیرات خوبی برای جامعه داره؟ و چه تاثیرات دو چندان خوبی برای خود دانشجوها داره!؟ این که با مردم عادی همراه و همنشین بشن.

مثلا تو همین ایران خودمون که گرفتیم و دانشگاه ها رو تو حصاری سخت محصور کردیم به چی رسیدیم؟ الا اینه که اگر خیری هست در دانشگاه محصور مونده اون جا؟ و مهم تر الا این که دانشجوهایی غیرواقع‌نگر و غیر مردمی بار میاریم که نتیجه ش رو در حوادثی نظیر فتنه سال 88 مجبوریم تحمل کنیم....
این که بدنه ملت توسط قشر محدود اما تاثیرگذار دانشجو درک نشن و دانشجوها در حصاری خودتنیده بار بیان خطری بزرگ برای یک جامعه ست....

راستی  :) دانشگاه زنان در سئول!
قابل توجه اون ها که به کلمه تفکیک جنسیتی دانشگاه ها حساسیت عصبی دارن و فکر هم می کنن روشن‌فکری شون دلیل این عصبیت هاست!

 نمونه هایی از این گلدان های بزرگ شهری وجود داره که به واسطه تصنعی بودن متریال‌های نفتی و سعی بی جهت طراح در اضافه کردن جزئیات نقش و نقوش روی بدنه شون در قالب گیری، به کارهایی بی هویت و بدساخت بدل می شن. درصورتی که باید در طرح دادن به کیفیت ساخت و مصالح و امکانات دردسترس به لحاظ فرم‌پردازی توجه ویژه کرد.

این طرح که از متریالی های طبیعی یعنی فیبر سلولزی با پوشش سیمانی و با روش قالب‌گیری درست شده اما با انتخاب خوب طراح و انتزاعی که از تنه‌ی درخت نخل گرفته و مثل همون چیزهایی که بالا گفتم سعی نکرده مثلا عین نخل باشه (که با چنین متریالی منجر به کثافت کاری در اجرا می شه فقط!) تونسته گلدان‌هایی متناسب با ریشه‌های عمیق در حدود 106 سانتی متر،  با هویتی جدید اما مورد قبول درست کنه.

 

برخی سایت‌ها هستند که به دلایل مختلف امکان گسترش معماری در روی زمین رو از طراح می‌گیرن. چه به بهانه های میراث فرهنگی و طبیعی چه به دلایل پاس‌داشت کالبدی یا وظیفه‌ای موجود که ساخت و ساز روی زمین به وضعیت موجود لطمه می زنه.
از طرفی ساخت در زیرزمین همیشه با مسائلی از قبیل تامین نور و هوای تازه روبه‌رو می شه و خیلی وقت ها طراحان مجبورن برای تامین چنین چیزهایی فضاهای خالی بزرگ (اصطلاحا ووید void) ایجاد کنن و مسائل دیگه! اما در این جا با اتودی ویژه روبه‌رو هستیم.

نورگیرهای محدبی که در شبکه‌ای منظم فضای بزرگ سالن زیر رو مثل روز روشن کردند و اگرچه در معماری سنتی حمام های خودمون و حتی در برخی شبستان‌های زیرین مساجد و بناهای دوران اسلامی در ایران خودمون هم این نگاه طراحانه وجود داشته اما به مدد فن‌آوری‌های امروزی، طرحی که با هم می بینیم تونسته نوری باورنکردنی رو به فضای پایین برسونه و حتی به جرات می شه گفت از بسیاری فضاهای مشابه که روی تراز هم‌کف هم ساخته می شه، سالنی پرنورتر رو برامون ایجاد کرده.
نکته جالب توجه دیگه این که ساخت خوب این کار، حس این رو ایجاد می کنه که واقعی نیست! احساس می کنی سالن پایین تصویرسازی رایانه ای شده! و این یعنی رویایی تر بودن ساخت نسبت به رندرهای دیجیتال!

 عکاسی شهری با بیانی فوتوریستی- امپرسیونیستی!
استفانی یونگ در این عکس ها به دنبال کشف بیانی برای معضل ، مقوله، واقعیت ( نمی دونم چه طور ارزش‌گذاری کنم ) سرعت در شهرهای بزرگ در عکاسی بوده؛ بیانی متفاوت از شات های تصویری با لنز باز که منجر به تصاویر مرسوم می شه و حرکت ماشین ها و آدم ها رو به صورت شبحی رنگی نمایش می ده.
به خصوص تصویر عکاسی شده دوم  وسوم خیلی کامل از آب دراومده.

این پست رو به عنوان معرفی یه سبک و یه روش می گذارم وگرنه پیشاپیش عذر می خوام که چیز مفیدی نداره!!!

روشی که در این پست هست ایجاد تصاویری متحرک (stop motion) به صورتیه که القای فضای سه بعدی کنه. به جز بهره گرفتن از عکاسی سه بعدی یا عکاسی از نماهای مجانب و نزدیک، به نظرم در نرم افزارهایی نظیر افترافکت هم پلاگین هایی برای ایجاد چنین کارهایی وجود داره.
تولید GIF های مفهومی به واسطه‌ی فضای وب و البته ظرفیت نهفته در موبایل‌ها می تونه امروزه یکی از کارهای خوب برای القای مفاهیم و معانی مورد نظر هر کس باشه. هنرمندهای متعهد و اهل پیام هم خوبه این روش‌ها و ابزار رو نظر داشته باشند. و در تولید این گونه آثار دیجیتال، این روش خاص رو هم نظر داشته باشین.

 اسکیموها  همین طور با چیدن بلوک‌هایی از یخ در دایره ای دورتادورخودشون خانه هایی متناسب در قطب می سازند که به ایگلو مشهوره.

این جناب  Miler Lagos گویا کلا بر ساخت این گونه مسکن ها از کتاب تمرکزی کرده و اتودهای متنوعی ارائه داده. اگرچه ممکنه نگاه او به کتاب به مثابه یک واحد مدولار متناسب برای این کار باشه اما نکته ای هست که بد نیست در حاشیه این کار بگم.
ما در معماری کهن خودمون هم می بینیم گاهی فضاهایی که به منظورهای دینی برپاشدن و مثلا تمام خشت‌هاشون ذکری بر خود دارن؛ ادعا می شه و البته تجربه شده که چنین فضاهایی چیزی بیشتر از یک کالبد معمولی هستند...
فرق می کنه در چه چیزی محاط باشی
فرق می کنه در چه بستر صوتی، در سایه چه تصویرهایی ، در همنشینی چه حجم‌هایی و چه موجوداتی، در چه کالبد مجسم معمارانه ‌ای قرار بگیری در طول زندگی ت...
فرق می کنه در چه فضایی تنفس کنی.

لذا فرمود در خانه ای که غنا باشد، شراب باشد، سگ باشد، لهو باشد، ذکر خدا نباشد، توجه نباشد ...... در خانه هایی چنین ملائک قدم نمی‌گذارند و نازل نمی شوند.
و لذا فرمود خانه هایی هست در زمین که اذن داده شده اند که ذکر خدا در آن ها بالا رود، و خانه هایی هست که چون ستاره برای اهل زمین، برای اهل آسمان می درخشند.
و خانه هایی هست که مورد علاقه ملائک است......
و من و تو چه می دانیم که ملائک وقتی به جایی نظر کنند چه می شود در آن جا.....

کتابی در مورد هنر، هیچ وقت خودش هنر نیست! کتابی که در مورد یک موضوع عرفانی نوشته شده باشه هیچ وقت خود عرفان نیست! خلاصه کتاب ها نهایتا اشاره ای هستند به موضوع مورد بحث‌شون. البته این بحث عمومیت نداره و استثنائاتی هم داره به هر تقدیر...

با این تفسیر یک کتاب آشپزی واقعی باید چه طور باشه!؟
این کتاب آشپزی واقعی رو می تونین بخونین و بپزین و بخورین :)

 مجموعه ای از طراحی های شهری بیشتر در قالب نقاشی دیواری که تنها به دلیل دم دستی بودن  واجرای راحت بیشتر طرح ها به صورت یک پست این جا می گذارم. یعنی عموم کارها، نقاشی ها و طرح های بزرگ و پیچیده ای نیستن که مثلا همین کیفیت نوآوری  احتمالی در اون ها رو تحت تاثیر قرار بده.
طرح های زیر خیلی ساده و گاهی خیلی پرمغز هستند و در برخی موارد توسط یک نفر با ساده ترین ابعاد و در کوتاه ترین زمان و بدون هماهنگی خاصی قابل اجرا هستند. ناز شصت هنرمندهای با دغدغه ای که تو گوشه و کنار شهرهاشون اگر بستری برای ابلاغ یک پیام پیدا می کنن دست به کار می شن و منتظر اجازه هیچ ارگان و نهادی هم نمی شن!!! :)

دارم به عصیان شهری تحریک می کنم تون!!! :))

سبک کار و تنظیم آهنگ و رنگ در این کار مورد نظرم بوده که ببینین.

یک موشن گرافیک خوب که برای هرکسی می تونه ذکر یک نکته باشه. حتی ذکر حقیقت این جهان!!!