قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
این تابلوهای راهنمایی و رانندگی اون قدر غالبا جدی و عصبانی هستند که کسی کم‌تر جرات می کنه باهاشون شوخی کنه! - البته به جز ایران که فکر کنم اصلا در ایران نادیده‌گرفته می شن به کل! - برای همین هست شاید که این چند پرده خیلی برای آدم جالب و خوشاینده!
بازی گرافیکی این بار با تابلوهای راهنمایی و رانندگی
درسته آغاز سال نو میلادیه و می تونیم خرگوشی فکر کنیم عید سال نوی غربی هاست و از این حرف‌ها،
اما واقعیت اینه که این طور چیزها خیلی وقته در دنیای جدید مرده. این شادی‌های آمیخته با معرفت غیبی که در قالب عیدها و نوروزها و مهرگان ها و کریسمس‌ها در زندگی بشر جهان سنت وجود داشته در جهان نوی مادی به کل اموری تفننی هستند که هیچ عمق جدی ای ندارند. برای همینه که ناگهان چنین چیزی کسی مثل من رو خیلی به وجد می آورد (از پست‌های قبلی) .
این تصویرسازی ها رو که مربوط به کریسمس و سال نو میلادیه از این جهت این جا می ذارم که ببینین حقیقت نگاه بشر عصیان گر غربی به کریسمس تا چه حد نازل و سطحی و حتی شیطانی شده! به طوری که حتی مفاهیم ارزش مند و حتی نیمه مقدس نظیر بابانوئل رو چه طور به سخره و طعنه و حتی دشمنی می گیره! جالب تر این جاست که حتی دشمنی های این تمدن هم تفننیه! همه چیز این تمدن شوخیه ! همه چیزش :))))
این مجموعه کارت‌های تبریک دیجیتال، کارت‌های تبریک کریسمسی هستند که آتلیه‌های دیزاین مختلف در ایتنرنت و سایت‌های دیزاین به طور دیجیتال در فضای وب منتشر کردند. بد نیست گذری هم شده در این روز آخر سال 2011 میلادی یک نگاهی بندازین.
فردا سال‌روز نهم دی ماهه.
یوم اللهی که در اون قدرت خدا در قالب مشت‌های گره‌کرده‌ی امت خدا و حنجره‌ی داغ‌دار و ملتهب عاشقان حسین بن علی (ع) در ام‌القرای جهان اسلام به بروز رسید.
روزی بود که غیرت 1400 ساله‌ی حسینی امت، فتنه های به بار نشسته بعد ازسه دهه گذر از انقلاب اسلامی رو در نیم روزی چنان خفه کرد که به تعبیر خوب عزیزی، نام مرده حتی بر اون ها این روزها زیادیه.
نفاق محکوم به نابودیه. و این سنتی از سنن خداوندیه، و هیچ کس خارج از دایره‌ی سنن الاهی نیست......
شیرینی سال‌روز رسوایی نفاق و منافقین تا ابد بر کام دل هاتون بمونه. به شکری که در هر نفس خدمت وجود لایزال‌ش خواهید برد....
سه پرده کار گرافیکی ویژه ی این روز خجسته که اثر برخی دوستانه و این جا برای اولین بار منتشرش می کنم
روش تولید این چند پرده تصویرسازی جالب بود برام. وگرنه خود تصویرسازی ها برخی خوب و برخی نه چندان دل‌چسب هستند.
طراح محترم با چیدمان اجسام گوناگون بر روی صفحه‌ی اسکنر، این تصویرها رو خلق کرده. قبل از این ها من هم به طور اتفاقی چندباری با اسکنر تصویرهایی رو درست کرده بودم اما هیچ وقت این قدر جدی به عنوان وسیله‌ای که بتونه برای تصویرسازی به کارگرفته بشه، رو اسکنر حساب نکرده بودم.
پیکتوگرام ها علائم ساده گرافیکی هستند که قرار دارند در کوتاه‌ترین زمان دقیق‌ترین بیان رو عرضه کنند. بیشتر در جایگاه ایجاد ارتباط و اعلام هشدار یا راهنمایی یا تعیین مسیر و برنامه و .... به کار می رن.
در این پست پیکتوگرام هایی هوش‌مندانه رو می بینیم که در هر پوستر قرار داشتند یک اثر موسیقی خاص رو توصیف کنند.
با یادداشت خوب و دوستانه‌ای که آقای لطفی زاده در یانون‌دیزاین ثبت کردند، به نظرم کم کم باب پرداختن به مقوله‌های هنرهای مربوط به سینما هم در یانون‌دیزاین باز شده. اوایل سعی می‌کردم پست‌های فیلم‌دار نگذارم ، چرا که فکر می‌کردم برخی از شما دوستان با اینترنت های شهری، سخت بتونین فیلم‌ها رو ببینین.
با اون که کماکان این محذور و این اندیشه باقیه اما هرچه پیش می ریم چیزهای دیدنی زیادی هستند که به خاطر همین نگاه در یانون‌دیزاین از دیدن‌شون محروم می مونیم. دوستانم که احیانا قادربه دیدن کلیپ‌های ویدیویی نیستند، ببخشند ما رو....
-------------
تیتراژ آغازین فیلم Bunraku . هرچند من خود فیلم رو ندیدم، اما تیتراژ موشن‌گرافیکی در اوج هنر و ایده‌پردازی بود که با صداگذاری بی‌نقص‌ش راه انتقاد رو بر خودش سخت تنگ کرده . تیتراژ یک بار سیر داستان خلقت تا امروز رو از دید جهان بینی حاکم بر فیلم روایت می کنه و صحنه رو در لحظه‌ی آغازین فیلم تحویل کارگردان می ده. احتمال می دم این تیتراژ به مراتب از خود فیلم دیدنی تر بوده باشه! :)
می دونم برای ساکنان شهرهای شلوغ و سرگیجه آوری مثل تهران، تصور زیبایی نهفته در ترافیک و حرکت های شهری، سخت بلکه محاله
اما خب همین درنوردیدن محال‌ها و بعیدها، هنرمندان امروز رو هنرمند کرده احیانا
این پست با فیلمی که داره سعی داره ترافیک وسائل نقلیه و حرکت های شهری رو از منظر کلی و زیبایی شناسانه، در ویتنام ببینه.
کمی با تهران و شهرهای ایران متفاوته، به خصوص در نسبت بین موتور و ماشین‌هاشون! اما در کل حال و هوای حرکت همه جا یه جوره
فیلم همراه پست رو هم ببینین اگه سرعت اینترنت اذیت نمی کنه.
در آثار هنری تمدن های قدیم، رمز و راز و اشاره فراوانه و گاهی تا به همین امروز هم درحال کشف این رمز و رازها هستیم .
این اثر آدم رو یاد هنر تمدن های کهن می اندازه! البته متناسب با قد کوتاه تمدن اخیر.
می دونین که این بارکدهای دیجیتالی یک شناسه هستند و کافیه دستگاهی مجهز به چشم بصیرت :) لازم در مقابل اون ها قرار بگیره (مثل غالب گوشی های همراه هوشمند) تا بتونه متوجه بشه دارن به چه داده ای رفرنس می دن و در نتیجه اون ها رو و اطلاعات شون رو بخونه.
این پرتره گرافیکی عصر اخیر، می تونه شما رو ساعت ها به داده‌هایی مربوط ونامربوط رفرنس بده و رازهایی عجیب رو در پس خوانش‌ش آشکار کنه.
اگه قرار باشه یک شهر با تمام هویت و خاطراتش رو در یک پرده کوچک و مختصر نشون بدین چه می کنین؟ مثلا اگه قرار باشه همین تهران ما یا هر کدوم از شهرهای ایران که ساکن هستین رو در یک پرده تصویر کنین چه می کنین؟
آیا جز اینه که لاجرم به سمت طرح هایی بی مکان و بی زمان می رین؟ طرح هایی که پرسپکتیو ندارند و انتزاع در اون ها متناسب با حرف‌های زیادیه که می خوان بزنن.
راستش رو بخواین بین این سبک -که با هم حرف زدیم- و مینیاتور ایرانی که قرار داره حرف های گنده تر از دهان رئالیسم بزنه، شباهت هایی وجود داره، هر چند در مینیاتورها بر خلاف این تصاویر، نه کمیت داده که کیفیت داده منجربه این گونه تصویرسازی می شه .
راستی این جا در یانون‌دیزاین هم کارهای یکی از دوستان مون رو قبلا با هم دیدیم که حال و هوایی شبیه به این تصویرسازی ها داشت.
