شرکت آدیداس قدم‌های ابتدایی را برای استفاده از پرینت سه بعدی در محصولات‌ش برداشته است. آن‌ها در نمونه‌های ابتدایی یک کفش ورزشی، سعی کرده‌اند تا کفی کفش را متناسب با پای نمونه و با احتساب نقاط فشار طراحی کرده و پرینت کنند. آدیداس قصد دارد با این محصول قدمی به سمت شخصی‌سازی در تولیدات‌ش بردارد، تولیداتی که به نظر می‌رسد فعلا ویژه‌ی قشری خاص و به طور ویژه ورزش‌کاران باشد، چرا که تولید به این شیوه در مرحله‌ی نخست ارزان به نظر نمی‌رسد. به این ترتیب با استفاده از اسکن سه بعدی پا و مدل‌سازی نوع حرکت ورزش‌کار، محل ورود نیرو به کفش محاسبه شده و می‌توان یک سازه‌ی بهینه را برای کف آن طراحی و تولید کرد. مصالح انعطاف‌پذیر موجود برای پرینت سه‌بعدی، امکان استفاده از این تکنولوژی را در محصولات تحت فشار ممکن کرده است.

طراح ترکیه‌ای که آثارش را با دقت زیاد نسبت به رفتارهای انسانی طراحی می‌کند، این بار ظروفی را طراحی کرده که دست‌رسی به محتویات آن آسان‌تر شده است. او برای این‌‌که دهانه‌ی ظرف قابلیت گردش و استفاده‌ی افراد مختلف را داشته باشد، برای آن‌ها دو یا سه تکیه گاه طراحی کرده که می‌توانند به جهات مختلف تغییر حالت دهند. این ظروف اگرچه به دلیل ایده‌ی نو و قابلیت‌های جدیدش تاکنون برنده‌ی چند جایزه‌ی طراحی بوده است، اما به نظر می‌رسد ویژه‌گی‌های مهم ظروف عادی را هم از دست داده است. این محصول شبیه به نمونه‌ای که قبلا هم در یانون دیزاین دیده بودیم، برای تسهیل کاربری نه چندان با اهمیت خود، فرم ایستا، مطمئن و هم‌آهنگ ظروف عادی را ندارد و اگر تعدادی از آن‌ها را کنار هم بگذاریم ظاهری بی‌نظم و آشفته را ایجاد می‌کنند.

طراحان فرانسوی مجموعه‌ای از مبل‌مان منزل را با حال و هوای آرت دکو طراحی کرده‌اند. آن‌ها با بهره‌گیری از بتن به عنوان عنصر اصلی و نماینده‌ی معماری مدرن و افزودن مس در طرح‌های خود، نوعی مبل‌مان شبه معماری را با پوسته‌ای سخت ایجاد کرده‌اند. هم‌نشینی مس و بتن تا حدی تعادل رنگی و گرمی و سردی آن را حفظ کرده است. فرم‌های شکسته و متغیر، مصالح سنگین و غالب بودن وجه تزئینی از مشخصات آرت دکو است که در طرح‌های میراث‌داران فرانسوی آن، به وضوح دیده می‌شود.

نسبت طلایی یک کشف مهم و عجیب در ریاضیات است که ردپای آن را از معماری باستان تا آثار هنری ام‌روز می‌توان دنبال کرد. اما اصل این عدد یا این نسبت خاص مربوط به طبیعت و آفرینش‌های خداوندی است. ترکیب گوش انسان، صدف‌ها، گیاهان و حتی تناسب اعضای بدن انسان از این اصل پی‌روی می‌کنند. طراحان برای کمک به چشم هنرمندان و استفاده‌ی راحت‌تر از این قانون شناخته شده، قطعاتی شفاف که با تقسیم‌بندی‌های طلایی درون یک مستطیل محاط شده‌اند را تولید کرده‌اند. این تکه شیشه‌ها که در دو رنگ آبی و زرد ساخته‌ شده‌اند بیش‌تر مناسب رشته‌هایی مثل نفاشی، معماری، عکاسی و گرافیک هستند و البته خطر محصور شدن در یک ابزار و نگاه خاص  را نیز با خود به هم‌راه خواهند داشت.

 

حتما خاصیت منشوری را از کتب دبیرستان یادتان هست. وقتی نور سفیدی از میان منشور عبور داده می‌شد و به صورت یک طیف هفت رنگ از آن بیرون می‌آمد. نور با شکست‌های متعدد درون حجم شیشه‌ای، تبدیل به امواج با چند طول موج متفاوت می‌شود و چشم ما هر طول موج را به یک رنگ می‌بیند! اما این خاصیت اعجاب انگیر را فقط باید به آزمایش‌گاه منحصر دانست؟ درست است که این تجربه را گاهی با بازتاب کریستال‌های لوستر در اماکن مختلف تجربه کرده‌ایم،‌ اما طرح ۱۰۱.۸۶ درجه، با نگاهی طراحانه کریستال‌هایی را با این روی‌کرد بازآفرینی کرده است. ویلی و جانسن که یکی مهندس مکانیک و دیگری طراح است، با تولید قطعات شیشه‌ای از کریستال‌هایی خاص، تجربه‌ای متفاوت را از این قانون طبیعی رقم زده‌اند. با روی هم قرار دادن این قطعات و تاباندن نور به آن‌ها، هر نقطه از آن‌ها رنگی خاص را به نمایش می‌گذارد و با حرکت دادن این شیشه‌ها از مقابل هم شاهد حرکت رنگ‌ها نیز خواهیم بود. آن‌‌ها برای کاربردی‌تر کردن این خاصیت، ساعتی شیشه‌ای نیز طراحی کرده‌اند که با حرکت عقربه‌ی آن تغییر رنگ می‌دهد و شکل و شمایلی رویایی به خود می‌گیرد.

مبل‌مان شهری به خاطر تاثیرگذاری عمومی و دیده شدن دائمی اهمیت ویژه‌ای دارند. به خصوص مبل‌مان مرتبط با گیاهان که باید برای نگه‌داری و رشد گیاه نیز مناسب‌ باشند. در تهران و بعضی شهرهای دیگر چند سالی است که گل‌جا‌های بتنی و سنگی این نقش را ایفا کرده‌اند. طرح میشاییل کونیگ که اِلماس نامیده شده، مزیت‌هایی نسبت به این مبل‌مان افقی معمول دارد. او یک پارتیشن یا جداکننده طراحی کرده است که به خاطر ابعاد قابل حمل و ساختار مدولار، قابلیت‌های مختلفی را بسته به فضای استفاده و سلیقه‌ی کاربر خواهد داشت. دیواره‌ی عمودی مجوف این گل‌دان اجازه‌ی درگیر شدن گیاه با آن و رشد گیاهان رونده و گل‌های بلند را راحت‌تر می‌دهد. ضمن این‌که این دیوار با جهت‌گیری خود، فضای بیرون و درون خود را به شیوه‌ی به‌تری تفکیک می‌کند. با شیوه‌‌های ام روزی طراحی الکو و بافت‌های متنوع، می‌شود الگوهای جذاب‌ و پازل مانند برای این گل‌جاها طراحی کرد.

طراح هلندی یک تابِ آویزان طراحی کرده است که می‌تواند نقش یک مبل راحتی را در فضاهای باز و بسته بازی کند. خیلی معلوم نیست این مبل قفسی محمول‌ش را زندانی کرده یا آن را آزاد می‌کند. از حرف‌های خود طراح به نظر می‌رسد که از نگاه او، زنده‌گی مجموعه قفس‌هایی است که رهایی از آن ممکن نیست و تنها از قفسی کوچک به قفسی بزرگ‌تر می‌رویم. این نگاه تاریک و منفی را می‌توان در پیش‌زمینه‌ی سیاه و چرک، برگ‌های خشک شده‌ی پاییزی و پرنده‌ی سیاه فراخوانده شده در عکس‌ها فهمید!

احساس تعلیق حس خوش‌آیندی است که بعضی دوست دارند هنگام استراحت تجربه‌اش کنند. این مبل با تکان‌های آزادانه‌ای که می‌خورد این احساس تعلیق را هم‌راه با محصوریت قفس پیرامون خود تامین می‌کند. رهایی مبل و گرفتاری قفس، تضاد آشکار این تولید صنعتی است.