بچه‌ها دوست دارند اسباب‌بازی‌های‌شان را به اسم صدا بزنند و خیلی وقت‌ها آن‌ها را موجودات زنده‌ای شبیه به خودشان تصور می‌کنند. معمولا در طراحی اسباب‌بازی‌های فردی برای بچه‌ها موضوع شخصیت‌پردازی مد نظر قرار می‌گیرد اما درمورد تجهیزات بازی در پارک‌ها و شهر بازی‌ها کم‌تر به این موضوع توجه می‌شود. شاید مواردی هم که تا به حال دیده‌ایم عروسک‌هایی بوده‌اند که مجسمه‌وار در میدان بازی وجود داشته و کودک امکان تعامل با آن‌ها را نداشته است.

طراحان دانمارکی اسبا‌ب‌بازی، تجهیزاتی را طراحی می‌کنند که هر کدام دارای شخصیتی زنده است. بچه‌ها می‌توانند تشخیص دهند که وسیله‌ای که با آن در تعامل‌ند، حیوان است روبات است یا یک خانه. گروه طراحی «نهنگ» در برخی از این تجهیزات با استفاده از جزئیات آناتومی حیوانات یا جزئیات یک بنای معماری، توانسته است ایده‌های جدیدی را برای خلق بازی بیافریند.

کوچی اکاموتو یک طراح ژاپنی است، که به نظر می‌رسد به استفاده از پدیده‌های ساده‌ی فیزیکی و دست‌مایه قرار دادن آن‌ها برای خلق آثار هنری علاقه دارد. یکی از آثار اکاموتو و تیم او، فرفر‌ه‌هایی است، که با تکیه بر خطاهای بصری تصاویری فریبایی را به بیننده القا می‌کنند. ساخت دقیق و کمینه را به هم‌راه هندسه‌ی صریح و مینی‌مال، می‌توان از صفات اصلی این فرفره‌ها دانست.

خانه‌‌های جدید دیگر طاق‌چه‌های قدیمی را ندارند و ما وسایل تزئینی‌مان را معمولا یا روی میز می‌گذاریم یا به دیوار می‌زنیم. گل‌دان‌ها چه‌طور؟ اگر ما گل آپارت‌مانی داشته باشیم آن را کجا قرار می‌دهیم؟ گروهی از طراحان گل‌دانی را طراحی کرده‌اند که می‌تواند به سطوح محتلف بچسبد و وزن گل را تحمل کند. آن‌ها با الگوگیری از آناتومی نوعی قورباغه ، چهار پای بلند را برای این گل‌دان در نظر گرفته‌اند که می‌توانند با صفحات مکشی به سطوح گوناگون متصل شوند. البته طراحی این گل‌دان به گونه‌ای است که بر سطوح افقی هم قرار می‌گیرد. نمونه‌های اولیه این محصول با پرینت سه بعدی تولید شده و برای ورود به بازار، در صفحه‌ی کیک استارتر خود منتظر حمایت‌های مردمی است. 

بطری های پلاستیکی از بزرگترین اختراعات بشر و البته دشمن طبیعت اند! سالانه هزاران دلار صرف تولید و جمع آوری این محصولات شده و البته طراحان نیز همواره راهکارهایی برای بازیافت، جمع آوری و حمل و نقل این بطری ها دارند، راهکارهایی عموما برای یاری طبیعت در برابر پلاستیک. اما آیا می توان از پلاستیک برای حفظ و کمک طبیعت نیز بهره گرفت؟!

لیبرو روتیلو با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی گلدان‌هایی را طراحی کرده است که می توانند هر بطری را به رحمی برای طبیعت تبدیل کنند. این گلدان ها با طراحی سبک و با اشکالی هندسی قابل ترکیب با فضاهای مختلف هستند و دلیل دیگری برای آینده درخشان فناوری چاپ سه بعدی محسوب می شوند. طرح در یک فروشگاه اینترنتی برای فروش قرار گرفته‌اند.

اگر یادتان باشد یکی از تفریحات دوران کودکی‌مان در تفرج‌ها، بستن طناب به درختان و درست کردن تاب بود، البته با حداقل امکانات و حداقل ایمنی! این طراح آلمانی تابی را طراحی کرده است که کمی از دردسرهای تاب ساختن، آن هم به شیوه‌ی ارتجالی قدیم می‌کاهد. کنسولی فلزی که با تسمه‌هایی قابل تغییر به هر عنصر عمودی‌ای وصل می‌شود و تاب چوبی و طناب هم از آن آویزان خواهد شد. برای تکیه‌ی مطمئن‌تر به ستون‌ها و هم‌چنین صدمه نزدن به آن‌ها، او از تکیه‌گاه‌های لاستیکی استفاده کرده است. شاید این تاب با تنوع متریال‌های‌ش خیلی زیبا و یک‌پارچه نباشد، اما حتما در گشت و گذارهای خارج از شهر وسیله‌ای کارا و جذاب خواهد بود.

گروه طراحی کِی. ۸ ایندستری‌دیزاین یک لامپ خورشیدی را در فستیوال طراحی لندن در سال ۲۰۱۵ ارایه کرده‌است.

باتری این لامپ با تابش خورشید شارژ می‌شود؛ و هر بار بین سه تا پنج ساعت زمان نیاز است، تا باتری آن کاملا شارژ شود. این لامپ به گونه‌ای طراحی شده، که بتواند در موقعیت‌های مختلف قابل استفاده باشد؛ مثلا برای قرار گیری آن در محیط، علاوه بر پایه‌ی انعطاف‌پذیری که دارد، حلقه‌ای در نظر گرفته شده که بتوان لامپ را بر سر یک بطری پلاستیکی قرار داد، یا این که از جایی آویزان کرد.

پرینت سه بعدی هر روز بیش‌تر به عرصه‌ی دیزاین پا می‌گذارد و با بهینه شدن آن از لحاظ اقتصادی به بازار وسایل کاربردی هم‌چون پوشاک هم وارد شده است. اودو فیوراوانتی کیف دستی زنانه‌ای را با الهام از کیف محققان گیاه‌شناس در ترکیب با احجام منتظم طراحی کرده، که توسط تکنولوژی پرینت سه بعدی تولید و روانه‌ی بازار شده است. او هندسه‌ی کار خود را از تداخل دایره‌هایی محیط بر حجم کلی به دست آورده و قطاع‌های ایجاد شده از این تداخل، شکل برگ گیاهان را تداعی می‌کنند. اگرچه طرح او از منطق جالب توجهی برخوردار است و از لحاظ فرمی نیز منحصر به فرد است، اما این میزان از ناهم‌واری برای یک کیف دستی ممکن است برای کاربر آن آزاردهنده باشد، ضمن این‌که مواد معمول مورد استفاده در پرینت سه بعدی نیز هنوز نتوانسته‌ رابطه‌ای صمیمی با انسان برقرار کند.