پتل تیلورِ معمار، فضای سبزی به مساحت ۳.۴ هکتار را در منطقه‌ای تاریخی از شهر بیرمنگهام طراحی کرده است. در بازطراحی این منطقه از شهر، با اختصاص قسمت عمده‌ی مساحت به فضای سبز، عملا یک پارک شهر با قابلیت‌های متنوع تفریحی و فراغتی فراهم آمده که نوعی جاذبه نیز برای آن به حساب می‌آید. قرار گرقتن این راسته‌ی سبز میان بدنه‌ی تجاری و خیابان، آن را در متن زنده‌گی مردم قرار داده و تقسیم‌بندی لایه لایه‌ی پارک توسط مسیرهای خطی متعدد، سلسله مراتبی را از لحاظ دست‌رسی و دید بین این دو قسمت ایجاد کرده است.

به نظر می‌رسد جدی‌تر گرفتن پیاده‌راه و اختصاص سهم بیش‌تری از شهر به آن‌ها، علاوه بر خلق فضاهایی انسانی‌‌تر، ما را به سمت خلق فضاهایی ساکن‌تر می‌برد که خود ایجاد کننده‌ی آرامش است.

طرح برگزید‌ه‌ی نمایش‌گاه باغ و گیاه ملبورن متعلق به طراحی به نام داگلاس است که به کمک بتن، مبل‌مانی را در ترکیب با یک باغ طراحی کرده است. استفاده‌ی متفاوت او از بتن که به جای تحمل بار، فرم‌های منحنی را متناسب با استفاده‌ی گل‌دان و مبل‌مان ایجاد کرده است نقطه‌ی برجسته‌ی کار اوست. ترکیب سرد، محکم و مانای بتن در کنار پوشش گیاهی زنده، لطیف و همیشه سبز تعادلی جالب را برقرار کرده است که البته چربیدن بتن قالب‌گیری شده بر طبیعت خودرو، کمی احترام به طبیعت را نادیده گرفته و جنبه‌ای خودنمایانه یافته است. داگلاس سعی داشته تا با استفاده از همه‌ی عناصر طبیعی مانند آتش و آب، بر جامعیت کارش تاکید کند و این باغ طراحی شده را فضایی آرامش‌بخش بداند.

فیلم‌های ترسناک و مثبت ۱۴ و یا موسیقی‌های تند و ناآرام، یا حتی همین فوتبالی که مخصوصا وقتی شب‌ها قبل از خواب نگاه می‌کنید یا گوش می‌کنید به طور جدی به سلامت روانی شما لطمه می‌زنند. 

مخصوصا قابل توجه شبکه نمایش صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که یادگرفته هرچه فیلم ۱۴+ دارد را ساعت یازده و نیم شب به بعد پخش می‌کند؛ انگار نه انگار که پدر و مادرها هم آدم هستند و نباید روح‌شان را آزار داد....

برخی مردم چه خودآگاه و چه ناخودآگاه دارای برخی بی‌قراری‌ها، روان‌پریشی‌ها و رفتارهای پریشان نظیر جویدن ناخن یا ضربه‌های مکرر با دست یا پا هستند. این افراد مدام با چیزی که دم دست‌شون باشه به کنش می‌پردازند و گاهی این کنش‌ها آثار تخریبی مشخصی هم به همراه دارند. عموما خانواده‌ها در برخورد با بچه‌هایی از این جنس رفتار پیش‌گیرانه و تذکرات مکرر و حتی ممنوعیت را پیش می‌گیرند اما در مواردی نظیر بیماری‌های ADHD معلوم نیست چنین رفتارهایی اصولا موثر باشد؟

استودیویی طراحی برای پاسخ به این مشکل بالشی طراحی کرده است که سطح آن با تشکیل شدن از دو لایه -یکی به صورت بافت درشت‌دانه و دیگری به صورت الیافی لغزان و درشت- امکان پاسخ‌گویی به نیاز این گونه بیماران را فراهم می‌کند. فرد بی‌قرار به جای شنیدن عتاب در جریانی قرار می‌گیرد تا دقت‌های پریشان‌ش را یک‌سویه کند و به نظم دربیاورد.  او تلاش خواهد کرد تا مدام از الیاف لغزان را از میان شبکه‌ی درشت دانه بیرون بیاورد و این یک تلاش معطوف به خلق صورتی متفاوت و هدف‌مند است.