پاویون تخم‌مرغی یک اثر معماری است که نتیجه‌ی کار یک طراح و هم‌کاری عده‌ی زیادی از افراد علاقه‌مند است. میشاییل وندرکلِی این پاویون خود ایستا را از ۴۷۶۰ قطعه‌ی سنگی ساخته است که هر کدام از آن‌ها دارای طرحی منحصر به فرد است و توسط پرینت سه‌بعدی ساخته شده‌اند. او طی فراخوانی از میان کسانی که به این تکنولوژی دست‌رسی دارند خواست که هر یک، تعدادی از این سنگ‌ها را بسازند و در اختیار او بگذارند تا در نهایت این قطعات مطابق مدل سه بعدی به یک‌دیگر متصل شوند. پاویون کِلی در مساحتی بیست مترمربعی ساخته شده و هندسه‌ای غیرخطی دارد که آن را از منظرهای گوناگون متفاوت می‌کند. قطعات تو خالی و قاب شکل این اثر ، علاوه بر راحت‌تر کردن اتصالات پاویون و تامین ایستایی آن، جداره‌ای نیمه شفاف را به وجود آورده است که کارکرد پاویون را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد.

البته چنین پروژه‌هایی بیش از آن‌که به عنوان محصولی کارکردی بررسی شوند، از لحاظ دست‌آوردهای پژوهشی حائز اهمیت‌ند. تاثیراتی که این پژوهش‌های کارگاهی بر تحولات طراحی و خروجی‌های معماری و هنری آینده خواهند گذاشت غیر قابل چشم‌پوشی است. اهمیت‌ اصلی آن‌ها در راه‌ها و روش‌هایی است که به معماری و هنر آینده نشان می‌دهند. 

بعضی‌ها دوست دارند هنگام برخاستن از خواب به جای این‌که چشمان‌شان را روی دیوارهای اتاق‌ باز کنند، چشم‌اندازی آبی و بی‌کران پیش روی‌شان باشد،به گونه‌ای که به هر طرف نگاه کردند تنها آب ببیند و ابرهای آسمان. درست مثل این خانه. خانه‌ی صخره‌ای. 

خانه دارای پنج طبقه که بدنه‌ی آن از قطعات مدولار ساخته شده است. به عکس حانه‌های معمول، بالاترین تراز برای پارک اتوموبیل در نظر گرفته شده و چهار تراز پایینی فضاهای زنده‌گی برای یک زوج جوان است . اگرچه چنین روی‌کردی در طراحی خانه‌ی مسکونی جالب و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد، اما برآورد کیفیت زنده‌گی در چنین فضایی نیازمند تجربه زنده‌گی و گذر زمان است. حتی معلوم نیست آن حس امنیتی که مفهوم مسکن را شکل می‌دهد در چنین خانه‌ی به ظاهر معلقی تجربه شود!

یادم هست کوچک‌تر که بودیم، یکی از جذابیت‌های ویژه‌ی سوارشدن هواپیما به غیر از متفاوت بودن تجربه مسافرت با آن، هدایایی بود که شرکت‌های هواپیمایی آن زمان‌ها به بچه‌های کوچک می‌دادند. حداقل آن زمان‌ها می‌دادند! و معمولا هم ماکت‌هایی در مورد پرواز و هواپیما و .... خلاصه سعی می‌کردند بچه‌ها را در طول پرواز و پس از آن راضی نگه دارند. طبعا این مساله هزینه‌های اضافی قابل محاسبه‌ای برای شرکت‌های هواپیمایی داشته و دارد که امروزه می‌بینیم حداقل در ایران کم‌تر دیگر مورد توجه قرار می‌گیرد.

طراح اوگنی کوئیتلت با نگاهی متفاوت به این موضوع هزینه‌های مالی این کار خوب را از دوش هواپیمایی فرانسه برداشته است. او با طراحی قاشق‌چنگال ویژه‌ای که با ترکیبی ساده با قطعه‌ی پلاستیکی کوچک دیگری به پرنده‌هایی انتزاعی تبدیل می‌شوند، در عین پاسخ‌گویی به نیاز عمومی مسافرین به کارد و چنگال و قاشق برای آن‌ها فرصت بازی با کودکان‌شان و برای بچه‌ها هدیه‌ای ساده و کم‌خرج دست و پا کرده است.

 یه کار خیلی خوب فابریکیشن! اتصالاتی ساده و البته به نظرم مرسوم (یادمه بچه بودیم هم اسباب‌بازی‌هایی شبیه این‌ها داشتیم به نظرم) رو با برش لیزر تهیه کرده و با ترکیب اون‌ها با کارت‌های بازی سازه ها و حجم‌های خلاقانه‌ای درست کرده.