جری یهودا که به طراحی مونومان برای شرکت‌های خودروساز بزرگ دنیا مشهور است، در آخرین اثر خود مونومانی محیرالعقول برای شرکت پورشه طراحی و ساخته است. او در این مونومان که به مناسبت پنجاهمین سال‌گرد تاسیس پورشه بنا شده است، سه خودروی پورشه‌ی واقعی را در ارتفاع سی‌وپنج‌ متری از سطح زمین آن هم بر سازه‌هایی ناقائم و زاویه دار بالا برده است! سازه‌هایی که هرچه به زمین نزدیک‌تر می‌شوند از مقطع آن‌ها کاسته می‌شود.

بیانی فوق‌العاده فوتوریستی و ظاهرا نامتناسب با عصر ارتباطات و الکترونیک که انگار به شدت با طبق خودروسازان بزرگ سازگار درآمده است؛ می‌دانید که یهودا در جمله کارهایش -که قبلا هم با هم در یانون‌دیزاین دیده‌ایم  + + - بیانی این‌چنین دارد.

صحبت از تصویرسازی‌های خیالی در فضای منفی ایجادشده از بستر آسمان میان توده‌های ساختمانی که در پست قبل دیدیم، باعث شد تا تصمبم بگیرم این پست رو هم این جا با هم ببینیم. 

نگاه به بالا در میان توده‌های بلند و عظیم ساختمانی در شهرهای بزرگ امروز جهان به نوعی افق عمودی منجر می‌شه. اون‌قدر پرسپکتیو‌های برخی از این ساختمان‌ها تند و انتهاشون ناپیداست که احساس درک افقی جدید این بار به صورت عمودی برای‌ آدم ایجاد می‌شه. شاید باید در طراحی های بلندمرتبه به طور ویژه به این افق عمودی هم توجه کرد.

 خلق یک فضای عظیم سورئال بوسیله یک پارچه بسیار بزرگ آویزشده و نورپردازی خاص در آلمان. در چنین فضاهایی آدمی نسبت‌ها و بعدها رو گم می‌کنه.

جالب این جاست که بدونین چیستی این بسته عظیم و این فضا با ارتفاع 90 متر تا قبل از بازشدن و بناشدن برای کسی روشن نبوده و کسی نمی دونسته که قراره یک فضای 177 هزار مترمکعبی محصول باز شدن این بسته باشه!

 یه هتل جنگلی با استخری نظیر استخر برج های پتروناس موشه صفدی! که تو ارتفاع استخر رو تا کناره نما پیش برده به طوری که انگار تا تو هوا ادامه داره.