صحبت از تصویرسازیهای خیالی در فضای منفی ایجادشده از بستر آسمان میان تودههای ساختمانی که در پست قبل دیدیم، باعث شد تا تصمبم بگیرم این پست رو هم این جا با هم ببینیم.
نگاه به بالا در میان تودههای بلند و عظیم ساختمانی در شهرهای بزرگ امروز جهان به نوعی افق عمودی منجر میشه. اونقدر پرسپکتیوهای برخی از این ساختمانها تند و انتهاشون ناپیداست که احساس درک افقی جدید این بار به صورت عمودی برای آدم ایجاد میشه. شاید باید در طراحی های بلندمرتبه به طور ویژه به این افق عمودی هم توجه کرد.
[ طرح انتخاب شده از : Fubiz ]