مجموعه مبل‌مان Animaze با هدف درگیر کردن کودکان با وسایل کاربردی منزل طراحی شده‌اند. این مبل‌های خلاقانه و دوست‌داشتنی در عین کاربرد به عنوان میز و نشیمن،‌ نقش حیوانات ناشناخته‌ای را بازی می‌کنند که می‌توانند هم‌بازی بچه‌ها و شریک تخیل آن‌ها نیز باشند. این مجموعه مدولار است که کار جمع کردن‌ آن‌ها را راحت‌تر می‌کند، علاوه بر این‌که به واسطه‌ی تنوع چینش می‌توانند عناصر دکوری خوبی هم به حساب بیایند. این مبل-عروسک‌ها به واسطه‌ی ابعاد خاصی که دارند شرایط را برای سواری گرفتن بچه‌ها آماده کرده‌اند، اگرچه بزرگ‌ترها نیز قطعا از آن بی‌نصیب نخواهند ماند :).

اگر یادتان باشد یکی از تفریحات دوران کودکی‌مان در تفرج‌ها، بستن طناب به درختان و درست کردن تاب بود، البته با حداقل امکانات و حداقل ایمنی! این طراح آلمانی تابی را طراحی کرده است که کمی از دردسرهای تاب ساختن، آن هم به شیوه‌ی ارتجالی قدیم می‌کاهد. کنسولی فلزی که با تسمه‌هایی قابل تغییر به هر عنصر عمودی‌ای وصل می‌شود و تاب چوبی و طناب هم از آن آویزان خواهد شد. برای تکیه‌ی مطمئن‌تر به ستون‌ها و هم‌چنین صدمه نزدن به آن‌ها، او از تکیه‌گاه‌های لاستیکی استفاده کرده است. شاید این تاب با تنوع متریال‌های‌ش خیلی زیبا و یک‌پارچه نباشد، اما حتما در گشت و گذارهای خارج از شهر وسیله‌ای کارا و جذاب خواهد بود.

جلسه بیست‌وهشتم حلقه هنر یک‌شنبه هشت شهریورماه ۹۴، با ارائه و گفت‌گو پیرامون یک پایان‌نامه جذاب طراحی صنعتی هم‌راه خواهد بود. طراحی احساس‌گرایانه بازی برای مقابله با تهاجم فرهنگی موضوعی‌ست که  سید محمدرضا موسوی با خود به حلقه هنر می‌آورد.

زنده‌گی در هر محیطی تاثیرات خودش را دارد. چیزهای که افراد به صورت روزانه با آن‌ سر و کار دارند، مواد و مصالحی که هر روز می‌بینند یا لمس می‌کنند و خلاصه هرآن‌چه یک زنده‌گی مثل زنده‌گی شهری را شکل می‌دهد، بی‌تردید در حواس و عادات انسان‌ها خودش را جا می‌کند. یکی از بیش‌ترین چیزهایی که هر روز در گذر از شهر و یا حتی خارج از شهر می‌بینیم، ساخت‌وسازهایی است که به شکل معمول با بتن و سیمان و مصالحی مثل بلوک سیمانی ساخته می‌شوند. برای همین استودیوی تایوانی تریپل‌لیوینگ، مقیاس این عناصر را از ساخت‌مان‌هایی حقیقی به مقیاس رومیزی تغییر داده تا هم این عادت را با چاشنی طنز برای ما امتداد دهد و هم این‌که از همین مصالح برای ساخت شهری کوچک برای لوازم‌التحریرها استفاده کند. حالا می‌شود با این جامدادی‌ها بازی راه‌ انداخت! شهری که در آن مدادهای کوچک خانه‌هایی به ابعاد خودشان دارند تا از چشم ما مخفی نشوند و مدادهای بلندتر نقش دودکش را بازی می‌کنند! با وجود ایده و طراحی متفاوت این مجموعه، برخی فکر می‌کنند شاید خوب نباشد که همین اندک مظاهر طبیعت نیز که گاهی در نقش یک رومیزی چوبی کوچک در اتاق ما ظاهر می‌شود، جای خود را به ماکتی از مصالح پیچیده و انسان‌ساز ام‌روزی بدهد.

اگر مانند من از بچگی خانه‌سازی‌های مختلف را تجربه کرده‌باشید و اگر هر روزتان با ساخت خانه‌ای که حداقل خود و برادر خواهرتان در آن جا می شدند، شب شده باشد، لاجرم از دیدن این پست و ابتکار برایان لیلی لذت فراوان خواهید برد. برایان با طراحی  و ساخت کیتی آموزشی با هزینه پایین و مصالح ساده، خانه‌سازی کودکانه را به یک بازی هدف‌مند آموزشی بدل کرده است. ساختنی‌ها نام بسته‌ی ابداعی برایان است که در آن قطعات بلوک مقوایی و عناصر باربر سقفی مقوایی خاصی تعبیه شده است. کودکان با سرهم‌کردن مقواها و ساخت بلوک‌های اولیه به مانند یک معمار سنتی آجر روی آجر می‌گذارند و خانه های خودشان را می‌سازند. یعد هم با نقاشی و برچسب و ... خانه‌های‌شان را رنگ و کاغذ دیواری می‌کنند. همه چیز با مصالح ارزانی مانند کارتن مقوایی و به ساده‌ترین نحو دیده شده است. سادگی عنصری که کارآمدترین عنصر در طراحی اسباب‌سازی‌های این چنین است.

اگرچه انتزاعات کودکانه فرم‌ها در اسباب‌بازی‌ها همیشه جذاب هستند اما در این حیوانات مینیمال ترکیب متفاوت عناصر و هندسه نامربوطی که به پیکره‌هایی حیوانی و متفاوت منجر می‌شود نظر را به خود جلب می‌کند. این مجموعه حیوانات اسباب‌بازی مینیمال طراحی سباستین بورگا جایزه طراح اسباب‌بازی فکری سال ۲۰۱۲-۲۰۱۳ را برده است.

برخی معتقدند در پس این گونه‌ بازنمودهای انتزاعی برای سواد بصری و هنری کودکان نیز رشد بیش‌تری از بازنمود واقعی جهان پیرامون هست. نظر شما چیست؟