بن جانسون بیش از نیم قرن است که معماری را نقاشی می‌کند و با علاقه‌ی عجیب‌ش به جزئیات و فضاهای معماری، تابلوهایی بزرگ را در بازآفرینی آن‌ها اجرا می‌کند. او این توانایی در ترسیم واقع‌گرا از ساخته‌های انسانی را پیش‌تر برای معمارهای معروفی هم‌چون فاستر و چیپرفیلد به کار گرفته است تا بیانی نقاشانه از معماری آن‌ها داشته باشد. جانسون برای هر یک از این تابلوها هم‌راه با تیمی پنج شش نفره چندین ماه وقت صرف می‌کنند و در نهایت آثاری پرنقش و نگار به خصوص از بناهای سنتی  را می‌آفرینند. آثار او بیش‌تر بر رسم دقیق جزئیات معماری و رنگ عناصر تمرکز دارد و تنها نورپردازی‌ها است که گاهی مصنوع بودن کار را فاش می‌کند. به نظر می‌رسد حتی اگر برای مخاطبین یک اثر معماری، تصویر عکاسی شده از آن با نقاشی از بنا تفاوتی نکند، اما یک نقاش علاقه‌مند از هم‌راه شدن با معمار و لمس ذره ذره‌ی بنا لذت خواهد برد. به خصوص شیفته‌گی جانسون در بازآفرینی ساخت‌مان‌های دوران اسلامی اسپانیا کاملا محسوس است.

 

 لوله‌های مقوایی به خاطر هندسه خاص خود، می‌توانند به عنوان مدول‌هایی مستحکم برای ساختن اینستالیشن یا حجم‌های خودایستا به کار روند و گاهی خاصیت باربری نیز داشته باشند. در فستیوال ام‌سال فالاس در والنسیا، طراحان نیتونیو یک فیل مقوایی نیمه شفاف ساختند ک طبق سنت مرسوم در پایان به آتش کشیده شد! انتخاب این متریال دلیل مهم دیگری هم داشته است و آن راحت‌تر آتش گرفتن مقوا و کم ضررتر بودن دود آن نسبت به پلی استایرن رایج در این فستویال است. این تیم اسپانیایی با مدل کردن حجم خود و کدگذاری هر لوله‌ی مقوا، سازه‌ی درون فیل را با مقوای کم‌تری ساختند و قوس‌های حساب شده‌ای به آن دادند. این اثر با قرار گرفتن قطعات آن به روی هم در خیابان کامل شد و تا رسیدن شب، به کودکان امکان بازی با آن و رفت‌و‌آمد از فضاهای خالی حساب شده در زیر حجم فیل را داد.

کاغذهای رنگی‌ای که در بدن فیل می‌بینید، برگه‌هایی است که تیم طراح در اختیار ره‌گذران گذاشته تا آرزوهای‌شان را بنویسند و با فرارسیدن شب، شاهد سوخته شدن آن به هم‌راه اثر باشند! 

ما مهد خاک و آب و آتش، مهد معماری فخیم آجری، موطن رفیع‌ترین بناهای آجری دنیا هستیم! با این وضعیت آیا درست است که چنین توسعه‌ی شکوه‌مندی بر آجرچینی و ساخت‌مایه‌های آجری در جایی به غیر از ایران و به دست هنرمندان و متخصصانی جز ایرانی‌ها رخ بدهد!؟ بله. طبعا هم همین است. مادامی که کناری نشسته‌ایم و تنها بلدیم از شکوه گذشته با افتخار یاد کنیم حرکت خاصی رخ نمی‌دهد.... کاش روزی لازم نبود برای جام‌جم تمنا از بی‌گانه می‌کردیم.

در حاشیه‌ی فستیوال معماری در بارسلونا، تیمی دانش‌جویی با عنوان الگوی ۱۳، ابتدا با استفاده از پلاگین ساده و معروف نرم‌افزار راینو یعنی rhinovault و سپس با به‌کارگیری روش سنتی آجرچینی اما این‌بار برای شکل دادن پوسته‌ای نامتقارن و متفاوت اقدام به این آجرچینی متهورانه با عنوان آرمان‌‌شهر آجری کرده‌اند. طراحی و اجرا عالی‌ست و افق‌های روشنی را از به‌کارگیری مصالح بومی در اقلیم‌های خاکی با خود به ارمغان دارد. به کارگیری مصالح بومی و سنتی برای طراحی‌هایی کمی تا قسمتی سنتی !

نوآوری در طراحی چیزهایی که خیلی برای‌مان عادی شده است و کم‌تر به نوآوری در آن‌ها فکر می‌کنیم خیلی جالب توجه است. طرح نوآورانه مدال‌های مسابقات جهانی شنای ۲۰۱۳ یکی از همین نوآوری‌هاست.

استودیوی طراحی اسپانیایی لاگرانجا، با ارائه بندی ضدآب و لاستیکی برای مدال‌ها که به جای آن که مدال‌های فلزی از آن آویزان شوند، آن‌ها را در بر می‌گیرد، و ساخت مدال‌هایی فلزی با تحدبی ملموس، مدال‌هایی به شدت متناسب با مسابقات آبی شنا عرضه کرده است.

مرکز آموزشی بیاتوجاسینتو کاستاندا نمونه موفق یک طراحی هویت‌دار و هویت‌بخش از یک مرکز آموزشی است. تصور کنید کودکان شما مدت ۱۲ سال کم‌تر بیش‌تر می‌خواهند نیمی از روزهای سال خود را در یک فضا بگذرانند. آیا این فضا بر شخصیت آن‌ها تاثیرگذار نیست؟ آیا اگر این فضا خیلی ساده و بدون هیچ گوشه و رمزی و بدون امکان کشف‌های مکرر باشد خیلی زود به دل‌زدگی در کودکان ما و عادی شدن دنیا برای آن‌ها منجر نمی‌شود؟ اتفاقا درست در زمانی که روحیه کشف و شهود کودک فعال‌تر از همیشه است! یا حتی در مصالح و کیفیت ساخت تصور کنید کودکانی که هر روز با جداره‌های سیمانی ناهنجار یا سطوح سنگی وسیع صیقلی کثیف روبه‌رو شوند. و این رویارویی را در خاطره ۱۲ سال ضرب کنید تا ببینید ما چه کودکانی را تربیت می کنیم!؟

معماران مونرابل در طراحی این مرکز آموزشی در والنسیای اسپانیا در کنار پاسخ‌گویی به چالش‌های متعدد سایت پرتراکم و شیب‌دار پروژه، حواس‌شان بوده است که دارند مدرسه و مهدکودک می‌سازند. و به این ترتیب در طراحی پلان‌ها و گوشه‌های رمزآمیز در روابط پلانی و کاربرد خاص و هویت‌دار متریال در سطوح معماری آن سعی کرده‌اند تا یک فرصت پرورشی را برای یک عمر در ساختمان مدرسه مستقر کنند.

کلیسای ساگرادا فامیلیای آنتونی گائودی یکی از عجایب معماری تقریبا معاصر اسپانیاست که به نوعی یکی از عجایب معماری معاصر جهان هم به شمار می‌آید. آنتونی گائودی از معدود معماران ریشه‌دار در سنت معماری سرزمینی خود بود که در اقدامی شروع به ساخت کلیسایی عظیم و با دیتیل‌های فراوان هنرمندانه و نوآورانه کرد که به دلیل پرکاری فراوان بنا تا انتهای عمر معمار و تا امروز هم ساخت بنا تمام نشده است.

عکاس کلمنت کلما در عکاسی‌های خود تلاش کرده تا حق مطلب را در حق ساگرادافامیلیا ادا کند و عظمت آن را بتواند از دریچه عکاسی نشان دهد.