قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
سرامیک‌های مرواریدی رنگارنگ نمای این سالن موسیقی روستایی در اسپانیا، چقدر خوب تونسته یک نمای پویا و سحرانگیز بسازه به طوری که مکعب مستطیل بودن و ساده بودن حجم بنا اصلا خسته کننده نیست...
عمده توجه من در این پست به همین نمای کار بود. در مورد بخش های دیگه حرفی ندارم
حرکت جالبی که در مورد سقف کاذب بخش های تالار و راه روهاش زده برام خیلی جالب بود. البته کلا کاری متناسب و خوش ساخته و هرچند توده سنگینش رو نتونسته با شیشه هم سبک کنه اما وفاداریش به هندسه و ترکیب های خوب مصالح در کار ، دست آخر کاری خوب و آموزنده ایجاد کرده.
میراث هنر گره‌چینی و منبت اسلامی- ایرانی در دست جوان‌های اسپانیایی.
این هتل معروف در اسپانیا داستان عجیب و جالبی داره. غیر از طراحی نماش که به طراح مطرحی سپرده شده، کارفرما فضاسازی داخلی هر طبقه رو به یکی از تیم‌های مطرح معماری این دوره زمونه می سپره ؛ افرادی نظیر ذاها حدید و فاستر و کاپرفیلد و ....
این طور می شه که هتلی بوجود میاد که هر طبقه خودش داستانی داره و حال و هوایی و .. و فکر کنم چند سال بعد بشه به عنوان موزه‌ی این دوران فضاحت بار در هنر و معماری، استفاده‌ش کرد
یک مجموعه شهری (میدان گاهی) به صورت پارک و چند فضای عمومی سرپوشیده و سرباز؛ خیلی من رو یاد مجموعه پارک‌های تپه های عباس آباد تهران می ندازه
چند کار خوب در این مجموعه دیدم. گنبد ژئودزی با پنلینگ پنیوماتیک خوش ساختش؛ توربین‌های بادی که به صورت المان هایی زیبا طراحی شدن و در کنار تولید برق محدود مربوط به روشنایی مجموعه پل رو هم به سایر بخش ها متصل کردند و استفاده نسبتا خوب از پوشش های سبز غیر از چمن و آب در حواشی گنبد و حاشیه مجموعه.
