طراحان ژاپنی برای یک خانه‌ی مسکونی در شهر آنجو ژاپن، فضایی شبیه به ایوان‌های ایرانی طراحی کرده‌اند. البته این شباهت نه از لحاظ چهره و ظاهر بل‌که از نظر کارکرد و الگو به وجود آمده است. آن‌ها به جای تعریف یک لبه میان فضای درون و بیرون خانه، فیلتری بینابینی را در نظر گرفته‌اند تا علاوه بر اتصال این دو فضا به یک‌دیگر، عمل‌کردهای مهمی را نیز به این بنا اضافه کنند. ایجاد این فضای نیمه‌باز امکان فیلتر شدن نور با سلسله مراتبی مشخص را می‌دهد، علاوه بر این چنین کیفیت فضایی آن را برای کارکردهای جمعی نیز مناسب کرده است. شاید وجه ممیزه‌ی این طرح را بتوان در یک‌پارچه بودن حجم کلی ساخت‌مان با وجود این تنوع دانست، هم‌چنین پیوسته‌گی محسوسی که میان فضاهای گوناگون با امتداد بصری ایجاد شده است. 

معماران ژوردی پیگ دیواره‌ی صلب یک طرف بنای خود را با الگویی هندسی پوشانده‌اند. موضوعی که ما معمولا کم‌تر به آن توجه می‌کنیم و جبهه‌های غیرنورگیر ساخت‌مان را غالبا با سیمان سفید اندود کرده که گاهی شهرداری هم از آن به عنوان بومی سفید استفاده می‌کند! البته در طرح این خانه‌ی مسکونی جبهه‌ی نوگیر برای حفظ حریم و آسایش صوتی به‌تر، از خیابان روی گردانده و به سوی پارک کناری گشوده شده است، بنابراین این سمت از بنا دید زیادی از خیابان دارد. این انتخاب ابتدایی، الگویی را برای آن‌ها به وحود آورد تا در فضای داخلی بنا نیز از پوششی مشابه استفاده کنند و موجب یک امتداد بصری در بنا شوند. 

 

به مناسبت چهل ساله‌گی شرکت میرو، یک طراح اسپانیایی فونتی مدولار را برای مراسم آن‌ها طراحی کرده است. فونتی که او برای اعداد استفاده شده در محصولات و حجم‌های این شرکت در این روی‌داد طراحی کرده، برگرفته از فرم معماری ساخت‌مان این شرکت است که نورگیرهایی بادگیرمانند دارد. این هویت بصری واحد هنگامی خود را به‌تر نشان می‌دهد که عدد چهل را به صورت مجسمه‌ای ۲ متری درست در زیر این نورگیرها قرار داده‌اند و این حجم واسطی شده است برای اتصال ظاهر معماری مجموعه، به هویت گرافیکی محصولات و تبلیغات آن.

شهر لس‌آنجلس به عنوان یکی از کاندیدهای میزبانی المپیک تابستانی ۲۰۲۴، هویت بصری و گرافیک محیطی پیش‌نهادی خود را با طرح‌هایی از ساتچی نمایش داده است. در لوگو و آیکون‌هایی که برای هر رشته‌ی ورزشی طراحی شده، خطوط دو رنگ سیاه و سفیدِ کنار هم، به عنوان عنصری مشترک وجود دارند. این خطوط که الهام گرفته از هندسه پرچم ایالات متحده است، در لوگو به صورت خط‌های شکسته و در آیکون‌ها به شکل خطوط منحنی دیده می‌شوند. این خطوط در واقع یک صفحه هستند که برای شبیه شدن به نوع حرکت در هر رشته‌ی ورزشی، پیچشی خاص می‌گیردند و البته احتمالا با زیاد شدن تعداد آیکون‌ها، طرح‌ها به تکرار بیافتند و هویت مستقل خود را از دست بدهند.

معمولا در طراحی هویت بصری، امکان تبدیل شدن عناصر گرافکی به عناصر معماری و در واقع امتداد بصری در شهر در نظر گرفته می‌شود. چیزی که در المپیک لندن به خوبی رعایت شده بود و در این‌جا به دلیل فرم غیر خطی عناصر گرافیکی به سختی محقق خواهد شد.