قالب‌های هنری متحول می‌شوند، روش‌های بیان هنری روزبه‌روز تغییر می‌کنند، چیزی که شاید در گذشته مهم‌تر بود یعنی قالب‌های بیان هنری هر روز کم‌رنگ‌تر می‌شود و جایش را به جوهر هنر می‌دهد. در واقع الان دیگر سال‌هاست کم‌تر کسی به قالب بیان هنری می‌پردازد و در حصار خاصی از روش بیان می‌ماند. شینتارو اوهاتا یک هنرمند ژاپنی است که در آثارش نقاشی و مجسمه‌سازی مرسوم را با هم ترکیب می‌کند. او برای این کار، بافت مجسمه‌ها را با الگوی رنگ‌گذاری نقاشی‌های رنگ روغن امپرسیونیستی رنگ آمیزی می‌کند و با بوم رنگ‌ روغن ترکیب می‌کند. انتخاب او در ترکیب مجسمه و بوم به نوعی بازسازی رفتار قوکوس در عکاسی‌ست. کارکتری خاص با فوکوس بالا آن‌چنان که حجمی ساخته در بستر بومی مبهم....باید گفت این ویژگی کیفیت پویایی در نقاشی‌های اوهاتا ایجاد کرده است.

مجموعه تابلوهای نقاشی با عنوان «ره‌گذر خاک» اثر مصطفی اصل‌ روستا در جلسه دوم حلقه هنر به نمایش درآمد و پس از آن مورد تحلیل و بررسی کارشناسان حلقه هنر قرارگرفت که مشروح آن را می‌توانید در این‌جا بخوانید. نقاشی‌های این مجموعه آثار مربوط به پایان‌نامه کارشناسی نقاشی هنرمند می‌باشند که در سال ۱۳۸۸ و پیش از آن به تصویر درآمده‌اند. 

به شخصه آن زمان که در حال اجرای این کارها بود دل‌باخته یکی دو ترکیب از این مجموعه شده بودم که در حال حاضر در بین تصاویر زیر نیستند. خیال توامان با آرامش نهفته در این مجموعه آثار -به جز چند تلاش ناموفق برای بازنمود سنگ‌‌ها- بدون توجه به پیام و معنای نهفته در کارها در کنار سادگی آن‌ها برای لذت بردن از کارها کافی‌ست.

 عکاسی شهری با بیانی فوتوریستی- امپرسیونیستی!
استفانی یونگ در این عکس ها به دنبال کشف بیانی برای معضل ، مقوله، واقعیت ( نمی دونم چه طور ارزش‌گذاری کنم ) سرعت در شهرهای بزرگ در عکاسی بوده؛ بیانی متفاوت از شات های تصویری با لنز باز که منجر به تصاویر مرسوم می شه و حرکت ماشین ها و آدم ها رو به صورت شبحی رنگی نمایش می ده.
به خصوص تصویر عکاسی شده دوم  وسوم خیلی کامل از آب دراومده.