کدام یک از شما دوست ندارید در همین آپارتمان‌های نقلی‌تان باغچه‌ای منحصر به فرد با امکان تولید محصولات کشاورزی مورد نیاز روزانه خانواده خودتان داشته باشید؟ کمی عجیب به نظر می‌رسد چرا که کم‌تر فکر می‌کنیم زندگی شهری امروز و محدودیت‌های متعددش اجازه چنین تخیلاتی را به ما بدهد!

نوریشمات بی‌شک یکی از بهترین جواب‌هایی ست که به این سودای بسیار بسیار محترم داده شده است. نوریشمات شبکه‌ای الیافی با یک طراحی بی‌نظیر است که بر روی خود به صورت گرافیکی نیازهای عمومی محصولات کشاورزی یک خانواده معمولی را دسته‌بندی کرده است و متناسب با نیاز هر محصول، حفره‌هایی برای کاشت بذر آن محصول دارد. گرافیک عمومی سطح الیافی نوریشمات آدم را یاد بازی‌های کاغذی و فکری می‌اندازد، انگار شما باغبانی را به مثابه بازی و سرگرمی ارزش‌مندی در زندگی خودتان وارد می‌کنید. نوریشمات را رول می‌کنید و در هر کجا که مورد نظرتان است پهن می‌کنید. لایه‌های فشرده خاک غنی شده و مواد معدنی پس از بازشدن رول سطح حدودا ۱ در ۲ متر به صورت یک زمین بازی بزرگ در اختیارتان می‌گذارند که به خوبی روشن کرده است نیازهای کشاورزی‌ خانوادگی چگونه است و تنها از شما می‌خواهد خانه‌های بذرهای درنظرگرفته شده را پر کنید. در میانه‌ی هر کرت محصولات غذایی مسیرهایی ترسیمی درنظرگرفته شده است که مانند جوی‌بارهای کناره زمین‌های کشاورزی هستند و با اتصال ورودی آب نوریشمات به آب شهری، آب‌یاری جامع کل صفحه‌ را انجام می‌دهند و در عین حال مینیاتوری از یک باغ‌چه واقعی کشاورزی‌ را ترسیم می‌کنند. دستورالعمل‌های نحوه‌ی رسیدگی به برخی محصولات و آب‌یاری و ... نیز در بخش پایین نوریشمات گنجانده شده است.

نوریشمات تنها یک بستر خوب نیست. یک فرهنگ‌سازی و عمل فرهنگی ست. طراحان نوریشمان با ارائه اسلوبی کامل مسیر تحقق این فرهنگ و ایده را خیلی زیاد هم‌وار کرده‌اند. فرهنگ خودبسندگی و تولید حداقل‌های اولیه غذایی توسط خود خانواده‌ها در زمانه‌ای که می‌رویم و می‌رفتیم تا کوچک‌ترین خدمات و مواد را نیز تهیه کنیم و همیشه وابسته باشیم. 

 این روز‌ها، چقدر خوب باغ‌سازی می کنن این چینی‌ها. حتی تونستن با ذائقه‌های غربی‌تر هم کنار بیان و از طراحی زاهدانه خودشون به طرح‌هایی موفق با پوشش گیاهی وسیع و کاربرد زیاد عناصر جان‌دار طبیعی دست پیدا کنن و باز هم طرح‌هایی بی‌نظیر و فوق‌العاده

اگه یادتون باشه پستی رو با هم دیدیم که باغی از باغ‌های خوب چینی در دوران اخیر رو در خودش داشت. باغ هزارپل! اگه یادتون نیست می تونین این جا رو ببینین دوباره: + ، +
هم در اون پست و هم در این جا مشاهده می شه که چینی ها چه خوب تونستن با اضافه کردن رنگ قرمز در طبیعت سبز که نوعی نماد ونشان خودشونه و جزو عناصر هویت‌ساز کهن معماری خودشون به حساب میاد، و کاربرد عناصر معمارانه سبک و یا مبلمان شهری آمیخته با بافت‌های طبیعی سبز رنگ اون هم به رنگ قرمز مورد نظر، نوعی امضای معمارانه نوعی هویت جدید به باغ‌چه های این روز‌هاشون بدن...

در طراحی فضاهای باز و سبز آپارتمان‌های مسکونی یک نکته خیلی باید بهش توجه بشه. سوای این که اگر مثل این اتود، فضای حیاط مختص یک واحد خاص باشه خب طراحی خاص خودش رو می طلبه، هم معمارها و هم صاحب‌خونه ها باید توجه داشته باشن که دل خوش نکنن به چیزهایی که نهایتا هفته اول بهره‌برداری از خونه جذاب و خوب هستند. نگیرن حیاط ها رو سنگ‌فرش کنن و عناصر بی ارزش حجمی و آب‌نماهای تزئینی بی استفاده و ... پرکنن در فضا. در صورتی که می تونن حیاط رو باغ‌چه ای فعال تعریف کنن که هر فصل و در هر آب و هوا یه جور با وجود آدم ارتباط برقرار کنه.
این روزها خونه های قدیمی و باغ‌چه هاشون فقط..... بهار :)

گلدون‌های دیواری؛ چنین اتود و طرحی خیلی خیلی به کار این خونه های آپارتمانی امروزی بی روح میاد. اون قدر مساحت خونه ها کم شده گاهی که آدم رو از صرافت گلدون گذاشتن تو خونه هم می ندازه؛ در حالی که وقتی مثل یک قاب عکس، باغ چه ای زنده روی دیوار اتاق داشته باشین دیگه دغدغه جا و مساحت و اینا نخواهین داشت .
یه توصیه هم به معمارها و طراح‌ها:
از همون ابتدا تو معماری تون این جور چیزها رو ببینین و قبل از تحویل کار به صاحب خونه ها و کارفرماها، این طور نمک‌ها رو به کار اضافه کنین. یه اینرسی جدی در کارفرماها وجود داره که اگه از ابتدا براشون این جورچیزها رو تعریف نکنین ، سخت می شه بعدها بهشون قبولوند!