- ۰ نظر
- ۱۹ اسفند ۹۲ ، ۱۳:۲۲
قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانوندیزاین میگذرد! و دقیقتر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانوندیزاین!
یانوندیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقهمندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلیها در سالهای ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیلهای گاهبهگاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانشگاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانوندیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع میکردند. خیلیها ابراز لطف فراوانی را در این سالها به تیم فعال یانوندیزاین ابراز کردهاند و همین خیلیها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیشبرد حرکت یانوندیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یکسالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزهای که این سالها پشت یانوندیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سالهای گذشته افتاده بود مانع آن میشد که به کل یانوندیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردیبهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابهپای تحولاتی که در پیرامون ماست.
در یانوندیزاین به لندآرت خیلی زیاد پرداختیم. از طراحی با زبالهها و دورریزها هم گاه به گاهی طرحهایی می دیدیم. جرمی آندروود در آخرین اثر خود یک توجه مهم دارد. او با سیاق کارهای لند-آرت با بقایای زبالههای مردم در سایتهای طبیعی پیکرههایی را خلق کرده و از آنها عکاسی کرده است. درست مانند فرآیند طراحیهای لند-آرت.
انگار که باید پذیرفت یکی از اجزای طبیعت پیرامون بشر معاصر همین زبالههاست. همین بقایای -گاهی متعفن- بشری....
راستی با جمعآوریهای آندروود حالا خوب میفهمیم چقدر این مناظر و بسترهای طبیعی میتوانند زیباتر باشند.
اگر توانایی لازم برای بازی با بچههایتان را پیدا نکنید ممکن است آخر سر مجبور باشید با کمک چیزهایی نظیر همین تیشرت طراحی شده که ابتکاری از یک مادر خوشفکر است و تحت نام Bky Kid معرفی شده است، به بستر بازی بچههایتان تبدیل بشوید و لااقل این طور با او نزدیک بشوید. این معضل یعنی عدم ارتباط کافی و لازم بین پدر و مادرها و بچهها معضلی بسیار جدیست و ورود هنرمندان و تلاش برای حل آن تلاشی ارزشمند به حساب میآید. پس بهتر است به فکر باشید!
پدر و مادرهای آینده لطفا شما هم به فکر باشید. مخصوصا پا به سن گذاشتهها! که به فاصله آینده سنی خودشان و بچههایشان کمتر فکر میکنند....
کریستین ایسلاند در مجموعه تصاویر Honkey Kong با ارائه تصویری سورئال از شهر هنگکنگ تونسته اون رو مانند فضاهای بازیهای کامپیوتری دوبعدی به مخاطب بشناسونه. مجموعه تصاویر از بالای برجهای بلند هنگکنگ گرفته شده و در اونها سعی شده ترکیببندی سطوح و خطوط بستر به بهترین نحو ممکن القای بافت شهری کنه.
درسته این تصاویر بیانی غیرواقعی دارند اما به واقع در شهرهای بزرگ دنیا که بخش قابل توجهی از بدنه اجتماع سهم زیادی از روزشون با دیدی از بالا به شهر نگاه میکنن شاید هم چندان نباید چنین نگاهی به شهر رو غیرواقعگرا تلقی کرد!
چهار پایه حساب شده که میتونن از هر حجم و تودهای یک نیمکت بسازن. از یک جعبه مستعمل گرفته تا تودهای کاه یا حتی یک توپ بادکنکی ورزشی. چهارپایه با کلافی کشی که دورتادور حجم بسته میشه اون رو در بر میگیره و از اون یک نیمکت متفاوت میسازه.
هنرمندی که با یک حرکت حساب شده بستر ساحلی بزرگ رو به بوم نقاشی خودش تبدیل کرده....
البته این بنده خدا باز هم پیش از اینها نمونه کارهای بسترسازی با الگوهای فلورال و تکنیک گسترش یک تکسچر داشت، نظیرش این کار + اما در ابعاد به این بزرگی اون هم با روشی به این سادگی خب در نوع خودش نوآوری به حساب میاد.
استادیوم صخرهای نام یک طرح معماری روبه جلو و تا حدودی شجاعانه ست که سطحی جدید از پایداری و هماهنگی با طبیعت رو نظر داره.
در این طرح معماری بنا بر استقرار ورزشگاه در بستری از زمین مجاور شهره که به ما امکان سکوسازی طبیعی می ده و کمتر تودهای نیازه بر روی زمین بنا بشه. اول بار بود که راهکارهای سنتی معماری اقلیمی نظیر آمیختگی با بستر رو در یک طرح در ابعاد بزرگ و برای بنایی مثل ورزشگاه می دیدم.
با وجود متریال صنعتی و غیرطبیعی این بنا، رابطه ی خوبی با محیط ساختش برقرار کرده و دوستانه به نظر میاد. جالب این جاست که ارائههای پیش از ساختش به هیچ عنوان بهتر و فریبنده تر از خود کار نیست. برخلاف برخی کارها که رندرهایی فریبا دارند اما از ساخت خوبی برخوردار نیستند