تعلیق بصری در یک فضا منجر به عدم شناخت ابعاد فضایی می‌گردد؛ به طوری که از یک فضای کوچک و محصور حتی می‌توان حسی بی‌نهایت گرفت. کانداس سیسمان با استفاده از ظرفیت فوق‌العاده نور و تاریکی و با کمک آینه‌ها و عدسی‌های محدب درون یک کانکس فلزی کوچک را به بی‌نهایتی حسی گره زده است. او با نصب ردیفی از عدسی‌ها و چشمه‌ی نور خطی قدرت‌مندی در روی این محور مرکزی درون کانکس، مخاطب را در تاریک و روشنی وهم آور و به شدت قوی قرار می‌دهد که تجربه‌ی فضایی گسترده‌تری از آن‌چه به واقع درون فضای فیزیکی کانکس هست، پیدا می‌کند.

حتما تصاویر قبل و بعد تبلیغ‌های دندان‌پزشکی و زیباسازی دندان را زیاد دیده‌اید. معمولا از این‌که هیچ نوآوری در ارائه این تصاویر نمی‌شود بعد از یکی دو بار دیدن آن‌ها خسته می‌شویم و از این به بعد مانند یک الگوی بی‌ارزش از کنار آن‌ها رد می‌شویم. تکرار ملالت‌آور است و ملالت در آگهی تجاری یعنی مرگ آگهی.... این‌جاست که باید هنرمندانه روش بیان را تغییر داد.

در مجموعه تبلیغات گرافیکی تجاری یک کلینیک دندانی نحوه‌ی بیان به نحو جالب توجهی تغییر کرده است. طراح با تشبیه وضعیت نامطلوب دندان به چیزهای مختلف بی‌ربط اما شبیه مخاطب را آگاه می‌کند که این‌بار با چیز دیگری روبه‌روست!

معمولا برنامه‌ها و هیئت‌های مذهبی و غیرمذهبی جای‌گاهی خاص دارند که محل ایستادن یا نشستن سخن‌ران و برگزاری بخش اصلی و رسمی برنامه است. این‌ جای‌گاه بنابر همین اهمیت موضوعی‌ش غالبا باید طوری طراحی شود که دربردارنده‌ی مفاهیم و نشانه‌های خاص آن برنامه باشد. رسمی که مدت‌هاست در طراحی جای‌گاه‌های مراسم‌های مذهبی در ایران جا افتاده است استفاده از بنرهای گرافیکی مسطح به عنوان پس زمینه جای‌گاه سخن‌رانی -به عنوان ساده‌ترین و سریع‌ترین راه‌برد طراحی- است. اما هیئت هنر خود را موظف به پیروی از این رسوم نمی‌دانست.

محرم سال ۹۱ و ۹۲ طرحی به عنوان جای‌گاه سخن‌رانی هیئت هنر اجرا شد که با وجود صرف کم‌ترین زمان ممکن و هزینه ناچیز -به دلیل استفاده از پارچه‌ها و متریال‌های موجود در هیئت هنر- عمق دارد و به نوعی دربردارنده یک حریم فضایی معماری‌ست. طرحی که به سادگی با آویز سیاهه‌هایی که خود نیز طراحی هیئت هنر هستند، یک حریم مشخص فضایی را می‌سازد. در سال ۹۱ بعدتر با اضافه شدن پارچه‌ی متبرک روی سنگ قبر امام حسین (ع) به پیشانی این طرح، زیبایی و ارزش آن چند برابر شد.

اگرچه در هیئت هنر همه چیز به مشارکت و هم‌کاری جمع زیادی از هنرمندان و دانش‌گاهیان هنر صورت می‌گیرد اما حیفم می‌آید از محمدحسین کسرایی، معمار جوان و خوش‌ذوق دانش‌گاه هنر به عنوان کسی که نقش به‌سزایی در طراحی و اجرای این جای‌گاه داشته و دارد نام نبرم....

این پست با اضافه شدن تصاویر جدید بازنشر شده است.

---------

یکی از چیزهایی که در انقلاب فیزیک مدرن رخ داد تغییر نگاه ما به ماهیت  زمان بود.  زمان که تا پیش از دوران مدرن به عنوان یک ماهیت تغییرناپذیر و فارغ از روابط فیزیکی میان اشیا دانسته شده بود، به ناگاه به عنوان بعدی جدید و در نسبت تنگاتنگ با سایر ابعاد هستی و موثر و تاثیرگذار بر آن‌ها شد. این تغییر نگرش یقیناً تنها بر فیزیک‌دانان و دانش‌مندان علوم تجربی اثر نگذاشت، بلکه دامنه تاثیرات فیزیک نوین را به خوبی می‌توان بر جمیع آثار هنری دوران نهضت مدرن جست‌جو  کرد. 

حالا چرا این‌ها را گفتم؟ به نظر می‌رسد خود  «زمان» از همان دوران موضوع توجه هنرمندان شده باشد. اخیرا  فونگ کی‌وی با تصویربرداری متعدد در طول ۲ تا  ۴ ساعت در حوالی غروب و یا طلوع خورشید از منظره‌ای خاص از فضای شهری و سپس کلاژ هنرمندانه این تصاویر سعی دارد تا ماهیت زمان را که معمولا در پس سرمشغولی‌ها کم‌تر به چشم می‌آید، آشکار کند.