مِسنِر نام اولین کوه‌نوردی است که هر ۱۴ قله‌ی بالای هشت هزار متر دنیا را فتح کرده است. در شهر تیرول ایتالیا و در ارتفاعات کوه کونپلاتز،‌موزه‌ای بنا شده به نام این کوه‌نورد که علاوه بر نمایش تاریخ‌چه و افتخارات کوه‌نوردی، بستری فراهم کرده برای ارتباطی هدایت شده و هدف‌مند با طبیعت کوه‌ستانی. معماران زاها حدید سه دری‌چه‌ی بتنی را به سوی سه قله‌ی معروف منطقه گشوده‌اند. دری‌چه‌هایی که چشم‌اندازی فوق‌العاده به طبیعت بکر اطراف دارند و یکی از آن‌ها با داشتن کنسولی بلند، امکان جلوتر رفتن از مرز کوه و دیدی پانوراما را به کاربر داده است. به دلیل سرمای زیاد این منطقه از ایتالیا، جداره‌های این موزه‌ی بتنی ضخامتی از ۴۰ تا ۷۰ سانت دارند و با قرار دادن موزه در لایه‌ای از خاک، شرایط گرمایشی را به‌بود بخشیده‌اند. این موزه که به تازه‌گی افتتاح شده، از اجرایی بسیار مناسب برخوردار است، قابلیتی که اگر نبود احتمالا بسیاری از طرح‌های حدید را در واقعیت نمی‌دیدم.

مجموعه مجسمه‌های «نقش اتفاق بر صورت سنگ» اثر الهه پیرغیبی در چهاردهمین جلسه حلقه هنر، به نمایش درآمد. نقش اتفاق هایی که به گفته‌ی هنرمند، تلاشی در آشکارسازی صورت تکاملی قطعات سنگ است و هنرمند در رسیدن به این منظور سعی بر ایجاد کم‌ترین دخل و تصرف در صورت طبیعی سنگ را دارد.

نگاه پیرغیبی به موضوع و لطافتی که در برخورد با تاریخ‌چه سنگ دارد، بسیار جای تامل و درنگ دارد. پیرغیبی سعی دارد تا سنگ را با تمام میلیون‌ها سالی که بر آن گذشته است درنظربگیرد... با خاطرات سنگ و فرازونشیب‌های آن همراه شود و آن وقت دخل‌وتصرفات اندک خود را پیاده کند. او می‌داند هر شیار و خراشی که سنگ برداشته‌است در خود خاطره‌ای دارد و کشف جوهر سنگ را در هم‌نوایی با این خاطرات می‌بیند. با همین نگاه حتی حذف پایه و ارائه‌ی مجرد سنگ به همان شکلی که در طبیعت هست را جزوی از کار می‌بیند و پلی میان مجسمه‌سازی و لند-آرت برقرار می‌کند.

اما اگر بخواهم نقدی نیز به کار وارد کنم باید بگویم با وجود این نگاه پخته و متفکرانه، فرم‌هایی که او آشکار می‌کند چندان بدیع نیست. در مواردی سنگ‌های پیرغیبی اصلا به فرم زیبا و یا آن‌گونه که خود می‌گوید «فرم تکامل یافته» نزدیک نشده‌اند و به توده‌هایی مغشوش‌تر از صورت اولیه طبیعی سنگ تبدیل شده‌اند. توده‌هایی که حتی ارزش‌های زیبایی‌شناسی و تناسبات موجود در سنگ اولیه را نیز از دست داده است. این مساله به خصوص در چهار قطعه سنگ تیره‌ای که در پایان این پست آمده است مشهود است. به نظر می‌رسد این نگاه متفکرانه به طبیعت می‌تواند به فرم‌پردازی‌های بسیار بدیع‌تر و دل‌نشین، آن‌طور که در برخی کارها هم به خوبی به دست آمده است منجر شود.

پروژه ای تحت عنوان The Evolution of the Web (تکامل وب) اخیرا توسط برخی طراحان و دست‌اندرکاران تیم گوگل کروم معرفی شد که عبارته از یک کار اینفوگرافی پیچیده و حساب شده و البته متفاوت که تکامل جهان وب رو در یک پرده ساده و ویژه به نمایش می‌گذاره.

نکته حائز توجه اینه که کار فارغ از اطلاعاتی که در خودش داره و سودمندی ش به واقع یک اثر هنری کامله و از این حیث دیدنش برای دوستان به طور خاص گرافیست و به طور عام  طراح لازمه...
البته به دلیل سیاست‌های تحریمی دولت آمریکا و خب تبعیت گوگل هم از این سیاست ها، دیدن اصل کار برای دوستان ایران امکان پذیر نیست.

 این استودیوی دیزاین انگلیسی گرفته تاریخ‌چه تایپوگرافی لاتین رو به صورت تایپوگرافی‌هایی سه بعدی در چندین پرده روایت کرده.
چیزی که برای من از این کار دیدنی و جالب بود، نه موضوع که نحوه ی پرداخت این کارها بود. در واقع مقوله "تایپوگرافی سه بعدی"  جالب بود برام.
کارهای خوبی می شه با پرداخت حجمی از حروف انجام داد. چند تجربه هم خودم دارم. مثلا اتودی با یکی از دوستان چند سال پیش با کلمه‌ی "هو" کار کردیم .... خلاصه؛ امتحان کنین.