عکاسی معماری حیطه‌ای تخصصی از عکاسی‌ست که در جهت ارائه‌ی به‌تر اثر معماری تلاش می‌کند. حال وقتی عکاس نه برای بیان معماری، بل‌که با دیدی گرافیکی اقدام به عکاسی از بناها می‌کند، باید منتظر نتیجه‌ای متفاوت بود. جوروجیو استفانونی ایتالیایی ساخت‌مان‌ها را به مثابه عناصری برای ترکیب‌بندی گرافیکی در یک صفحه در نظر گرفته، و فارغ از این‌که خود این ساخت‌مان‌ها چه جنبه‌های معمارانه‌ای دارند، کادرهایی انتزاعی بسته است. محصول کار او بیش‌تر تصاویری است که بخشی از ساخت‌مان‌ها بر زمینه‌ی آبی آسمان قرار دارد و رنگ‌های مات و روشن هر عکس، به این ترکیب انتزاعی فضایی فانتزی را بخشیده‌اند.

دیده‌اید در طبیعت چقدر خوب رنگ‌های مکمل و غیرمکمل و قاعده‌های مختلف هنری درهم‌می‌آمیزند و اصلا قوانین خودساخته ما از زیبایی بی‌اعتبار می‌شوند و کماکان طبیعت زیباست؟ تا آن‌جا که برخی معنای زیبایی را اصلا در ارتباط با همین طبیعت و نزدیکی به آن پیدا کرده‌اند. ما در دانش‌گاه‌هایمان سوادی بصری را به دانش‌جویان هنر القا می‌کنیم که تدوین چندین دهه اخیر است و هرچند از واقعیت‌های مهمی خبر می‌دهد اما به کلی در نسبت با طبیعت و روابط پنهان زیبای آن ناکارآمد است.

پروانه دلفانی، نقاش و عضو هیئت علمی هنر در دانش‌گاه زنجان، برای اثبات دگرگونی روابط هم‌نشینی رنگ‌ها در طبیعت و دگرگونی مفاهیم سواد بصری و زیبایی، دست به ساخت تمریناتی در هم‌نشینی رنگ‌های طبیعی زده است که با الگوهایی ایرانی اسلامی ترکیب‌بندی شده‌اند. این تمرین اولیه کم کم به عنوان یک فعالیت هنری مستقل، یک سبک صنایع دستی نو و البته یک نوآوری هنری ارزش‌مند از سوی هنرمند پیگیری شده است.

به واقع طبیعت خدا چقدر عجیب است...

معماری، با وجود جنبش‌های صنعتی دو سده اخیر و التزامات فنی متعددی که گاهی تعاریف آن را نیز چندگانه کرده‌است، هنوز به عنوان قالب هنری وسیعی که در قاب‌های محدود و نامحدود خود جلوه‌های گوناگون می‌سازد شناخته می‌شود. 

عکاس آلمانی ماتیاس هیدریچ با نگاهی گرافیکی به معماری، به انتخاب گوشه‌هایی از معماری‌ دست‌زده است که حال و هوای گرافیکی دارند. روحیه پلاستیسیمی حاکم بر عکاسی‌های هیدریچ که به انتخاب خلوص فرم و رنگ از میان گوشه‌گوشه‌های معماری رسیده است می‌تواند در پیش‌برد افق‌های هنری حاکم بر معماری و نگاه معماران نیز موثر باشد. شناخت این که چه ظرفیت‌های نابی در ترکیب‌بندی‌های معماری نهفته است از دیگر اهداف این تمرین و مجموعه عکس به شمار می‌آید.  

این پست با اضافه شدن تصاویر جدید بازنشر شده است.

---------

یکی از چیزهایی که در انقلاب فیزیک مدرن رخ داد تغییر نگاه ما به ماهیت  زمان بود.  زمان که تا پیش از دوران مدرن به عنوان یک ماهیت تغییرناپذیر و فارغ از روابط فیزیکی میان اشیا دانسته شده بود، به ناگاه به عنوان بعدی جدید و در نسبت تنگاتنگ با سایر ابعاد هستی و موثر و تاثیرگذار بر آن‌ها شد. این تغییر نگرش یقیناً تنها بر فیزیک‌دانان و دانش‌مندان علوم تجربی اثر نگذاشت، بلکه دامنه تاثیرات فیزیک نوین را به خوبی می‌توان بر جمیع آثار هنری دوران نهضت مدرن جست‌جو  کرد. 

حالا چرا این‌ها را گفتم؟ به نظر می‌رسد خود  «زمان» از همان دوران موضوع توجه هنرمندان شده باشد. اخیرا  فونگ کی‌وی با تصویربرداری متعدد در طول ۲ تا  ۴ ساعت در حوالی غروب و یا طلوع خورشید از منظره‌ای خاص از فضای شهری و سپس کلاژ هنرمندانه این تصاویر سعی دارد تا ماهیت زمان را که معمولا در پس سرمشغولی‌ها کم‌تر به چشم می‌آید، آشکار کند.