قریب به نه ماه از آخرین پست انتشاری یانون‌دیزاین می‌گذرد! و دقیق‌تر قریب به یک سال از کم فعالیت شدن و خسته شدن یانون‌دیزاین!
یانون‌دیزاین تا پیش از این یک سال، با جامعه بزرگ و علاقه‌مندی از حوزه طراحی ، معماری و هنر آمیخته شده بود. خیلی‌ها در سال‌های ۸۶ که فقط به فرستادن ایمیل‌های گاه‌به‌گاه دیزاین به صندوق ایمیلی معدودی از دوستان ورودی ۸۵ دانش‌گاه هنرم مشغول بودم تا همین آغاز سال ۹۶ ، کم کم روزانه با ایمیل روزنامه یانون‌دیزاین، سیر اینترنتی خودشان در جهان هنر و طراحی را شروع می‌کردند. خیلی‌ها ابراز لطف فراوانی را در این سال‌ها به تیم فعال یانون‌دیزاین ابراز کرده‌اند و همین خیلی‌ها و بسیاری که منتقدانه و تیزبین همیشه ما را مدنظر داشتند، عمده انرژی و انگیزه پیش‌برد حرکت یانون‌دیزاین بودند.
واقعیت آن است که مسائلی شخصی برای یک‌سالی این حرکت را متوقف کرد... اما عمده انگیزه‌ای که این سال‌ها پشت یانون‌دیزاین بود و اتفاقات خوبی که پیرامون آن در سال‌های گذشته افتاده بود مانع آن می‌شد که به کل یانون‌دیزاین را فراموش کنیم....
ما به امید خدا از امروز یعنی ابتدای اردی‌بهشت ۹۷ دوباره با انگیزه شروع خواهیم کرد. با هم از جهان هنر و طراحی خواهیم دید.... روزانه و پابه‌پای تحولاتی که در پیرامون ماست.
به کارگیری نوارهای نازک چوبی به صورت پرده و پوششی سبک بر روی نمای این ساختمان اداری در استانبول ترکیه راه‌کار مناسبی برای رسیدن به حداکثر نورگیری در عین محافظت از نور مستقیم خورشید و حریم بخشی به فضای داخل در مقابل توده‌ی مشرف و نزدیک هم‌سایه مقابل بنا بوده.
شاید بشه گفت تعبیری امروزی از مشربیه‌های اسلامی قرون میانی.
اگرچه امثال این هنرمند ترکیه ای در حاشیه نوشت هاشون به نمایشگاه‌هاشون هدف‌شون رو از مثلا استفاده از دستمال کاغذی برای تولید چنین ترکیب‌هایی خلاقیت و یا کشف زیبایی نهفته در یه چیز دم دستی روزانه اعلام می کنن، اما به نظر من اون ها به صرف این که می بینن این پارادوکس میون مثلا دستمال کاغذی و یک کار هنری "به چشم میاد" برای جبران خلا هنرمندانه و خلاقانه کارهاشون از چنین چیزهایی استفاده می کنن.... البته روی نقدم همش به این بنده خدا برنمی گرده ها؛ این کارها بهانه بود تا چنین حرفی رو بزنم.
این که خیلی از کارهای هنری برای جبران خلا هنرمندانه شون به سراغ کمکی هایی می رن که همیشه هم این قدر محترم نیست تازه!
راستی جالب می شد اگه این کارها به نحوی اینتراکتیو نصب می شد و مخاطب با کشیدن برخی رول‌ها ضمن به حرکت درآوردن همه رول‌ها، فرم های جدیدی ایجاد می کرد.
در فضاسازی این پاویون فرودگاهی، به جز هندسه خوب این کره های متداخل ، بخش شیشه ای به طور ویژه مورد توجهم قرارگرفت. یک هندسه انتظام دهنده که با تغییر متریال های مختلف به خوبی فضاهای متفاوتی رو درست کرده
heike weber که به ساخت این طور کارها اصلا شناخته شده ،آخرین فرش سیلیکونی ش رو دوباره با نام kilim که از ترکی فرش گرفته شده وهمون گلیم خودمون هست در هال یک نمایشگاه در آلمان برگزار کرده و پهنه‌ی نمایشگاه رو به شدت تحت تاثیر خودش قرارداده...
غیر از کار جالب و متفاوت این هنرمند که به خاطر نوبودن خود فرش هم برای اروپایی ها یک پرده جالب تر خواهد بود از چیزی ناراحت شدم که منجر شد این پست رو حتما بذارم؛ چرا باید فرش به نام ترکیه به جهان شناسونده بشه در حالی که قدیمی ترین نمونه ش ایرانیه و جزو صنایع دستی و هنرهای بومی ماست.... افسوس
کاربرد متفاوت و خلاقانه این سفال‌های مجوف توسط این استودیوی ترک، به تشکیل جداری فوق العاده زیبا و کاربردی در نقش جداکننده فضایی و به فضاسازی ای ویژه انجامیده.
دقت داشته باشین که با انحنا دادن به پلان جدار، تونسته بدون سازه ای جدا، جداری به این ارتفاع و طول رو ایستا نگه داره؛ به موجب همین انحنای در پلان.
چنین ساختارشکنی هایی خوبه! ساختارشکنی هایی که به منظوری و هدفی عقلایی باشه نه به منظور ساختارشکنی!!!
