امروز روز جمهوری اسلامی ایران است؛ روزی که ملت به «ما می‌توانیم» رایی تاریخی و ابدی داد ، رایی که با فراز و نشیب‌های دولت‌های گوناگون اجرایی تغییری نمی‌کند و حتی معیاری‌ست برای رد کوتاه همتی‌های رجال و خستگی‌های برخی از مردم.... این سال‌های اسلامی، ایران خیلی پیش‌ رفته است. مشکلات کماکان هست اما خیلی هم پیش رفته‌ایم و خیلی موانع را پشت سر گذاشته‌ایم، حتی همین امروز اگر مشکلاتی داریم گاهی از بی‌همتی‌ها و خستگی‌های ماست....

دست‌آوردهای متعددی این سال‌ها داشته‌ایم. دست‌آوردهایی که تنها و تنها به بیان و زبان هنر می‌توان به خوبی بیان‌شان کرد و خبرهای گاه و بی‌گاه رسانه‌ها از ابعاد و عظمت آن‌ها اطلاع دقیقی به دست نمی‌دهند. مثلا چندی پیش دلاور مردان دریایی ما، ناوشکنی عظیم را که به دست طراحان و صنعت‌گران داخلی ساخته شده بود، به آب‌های آزاد انداختند و ایران اسلامی را به جمع کشورهای معدود دارای این فن‌آوری‌ها وارد کردند. یقینا کار هنری خوبی لازم است تا این دست‌آوردها درست برای مخاطب جا بیافتد.

شرکت دانش بنیان فاتح آسمان شریف که متشکل از دانشجویان و فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف است و دست‌اندرکار ساخت پهپادها و هلی‌کوپترهای بدون سرنشین است، اخیرا با ورود به عرصه تصویربرداری هوایی تحت نام تجاری ایران هلی‌شات راه را برای ارائه‌ی هنری این گونه دست‌آوردهای فن‌آورانه باز کرده است. ایران هلی‌شات در روزهای پایانی سال ۹۲ با حضور در خلیج همیشه فارس، ناوشکن معظم جماران را از دریچه‌ی دوربین هوایی خود به چشم ما آورده‌اند. دریچه‌ی دوربینی که خیلی زیاد به درد صاحبان هنر و ارباب رسانه خواهد خورد و ایران هلی‌شات وظیفه فنی این کار را بر عهده گرفته است.

شما را به دیدن این ویدیو و سایر کارهای ایران هلی‌شات در وب‌سایت رسمی‌شان دعوت می‌کنم. 

یکی از چالش‌های مهم وادی نقد و تاریخ هنر مساله اصالت آثار هنری و ارزش‌های احتمالی نهفته در آن است. یادم می‌آید در برخی متون تاریخ هنر پس از به چالش‌ کشیدن نظرات مربوط به اصالت آثار هنری، نویسنده با رد یک‌سانی ارزش میان اثر هنری و کپی‌های عین به عین از آن، مساله عدم امکان کپی‌برداری عین به عین از یک اثر نقاشی مثلا یک تابلوی رامبراند را مطرح می‌کرد و استدلال خود را بر این پایه می‌گذاشت که اصلا مگر می‌شود تمام حرکات قلم رامبراند و پستی‌ها و بلندی‌های توده‌ی رنگ را به صورت عین به عین کپی کرد؟؟؟

حالا با وجود فن‌آوری‌های نو، مرز دیگری میان آثار هنری اصیل و کپی‌های آن‌ها برداشته شده است. تیم زامان، پژوهش‌گر هلندی با به‌کاربردن نوعی تصویربرداری سه‌بعدی با رزولوشن بالا در فاصله‌ی نزدیک از آثار هنری نقاشی کلاسیک و ارسال اطلاعات به‌دست آمده به یک پرینتر سه‌بعدی با قدرت تفکیک بالا توانسته‌است کپی‌های عین‌به‌عین از این آثار پدید آورد. کپی‌هایی که حتی پستی‌ و بلندی رنگ‌گذاری‌ها و چرخش‌ها و جهت‌های قلم را نیز از قلم نیانداخته است.

این مجموعه تصاویری از عکاسان مختلفه که همگی به سبک و روشی شناخته شده گرفته شدند. در این روش دوربین رو از یک بادبادک آویزان می‌کنند و با فرستادن بادبادک به هوا ناظری جدید و متفاوت رو برای عکاسی انتخاب می‌کنند. در واقع همون تصویرهای هوایی که این بار نه با امکانات خاص شبکه‌های تلویزیونی یا ارگان‌های نظامی و مطالعاتی که با امکانات ساده یک عکاس گرفته می‌شه.

به نظرم ناظر این تصاویر به دلیل ارتفاع نه چندان زیاد، تعلیق تصادفی دوربین و زاویه اندکی که سر دوربین پیدا می‌کنه ناظری ویژه است و تصاویر اون هم جالب‌تر از تصاویر هواییه.

برخی از عکاس‌های حرفه‌ای به این کار علاقه‌مندند که با چیدمان‌ برخی عناصر و ساخت برخی صحنه‌ها و تصویربرداری از اون‌ها، تصاویری متفاوت خلق کنند. یک جور کلاژ واقعی که عکاسی وظیفه ثبت نهایی اون رو برعهده داره

دیوید شوون هم از این گونه عکاس‌هاست اما بیشتر در کارهاش به دنبال نگاهی سورئال و فراواقعه و برخلاف خیلی از سورئال‌ها که بیشتر در مفاهیم ناپاکی غوطه می خورن گاهی هم منجر به ایهامات و اشارات و شعرگونه‌گی‌هایی در کارهاش می‌شه

سازنده این قطعه ویدیوی خلاق و شورانگیز و متفاوت (Susi Sie)  گفته "تمام فیلم با دوربین Canon 5D Mark II و لنز ماکرو ۶۵ میلی متری فیلم برداری شده. فیلم هیچ گونه دخل و تصرف رایانه‌ای نداره و تمام صحنه ها با “دوربین”  به صورت طبیعی فیلم برداری شده"
یعنی باورکردنی نیست....

ببینین.....

اگه این پست : AMANGIRI LUXURY RESORT IN CANYON POINT, UTAH حاوی مستندی کوتاه اما فوق‌العاده از معماری یک بنای کوهستانی بود، پست زیر حاوی یک کلیپ مستند عالی از شهر مسکوست که به نوعی الگویی کامل از مستندسازی شهریه.

شات های هنرمندانه و ترکیب خوب حرکت سریع مردم و ماشین ها  و .. با حرکت آرام دوربین در نماهایی ساده اون قدر به شما از مسکو و حال و هواش اطلاعات می ده که غنی تون می کنه! کم‌تر کار تصویری دیدم به این قدرت.

 

اقامت‌گاهی کوهستانی در حاشیه کوهستان‌های گرند کانیون ایالت یوتا امریکا، که معماری معقول وهندسی با کاربرد خوب متریال های متناسب با فضای پیرامون داره. اقامت‌گاه به خوبی در کنار یک تپه‌ی کوهستانی قرارگرفته و ترکیب خوب آب با محیط، خنکای خوبی رد در گرمای آفتاب سوزان گرند کانیون ایجاد کرده. فضاهای نشیمن خوب و متنوع و سایه‌بان ‌های نوآورانه و ....

اما حقیقت اینه که وجود قطعه کلیپی مستند از این بنا که توسط گروه steelblue از این بنا ساخته شده، من رو مجاب به گذاشتن این پست کرد. کلیپی که به خوبی می تونه الگویی برای مستندسازی معماری باشه، بس که حرکات دوربین حساب شده و فوکوس‌های به جا در خودش داره و ضرب‌آهنگ متناسب با موضوع‌ش هم تمام این خوبی‌ها رو مثل یک نخ تسبیح به هم متصل کرده. حرکت آرام و با استغنای دوربین و کاربردش رو در مستندسازی معماری -به خصوص- از این کار یادگرفتم.  دیدن این قطعه‌ مستند هنرمندانه رو به دوستانی که امکان‌ دیدنش رو دارند، به شدت توصیه می کنم.

سریال «وضعیت سفید» به کارگردانی «حمید نعمت‌الله»  ماجراهای حواشی جنگ و بمباران و آوارگی برخی خانواده‌های ایرانی در سال‌های دفاع مقدسه.
با اون که تا به حال حتی یک بار هم نشده به طور کامل بتونم قسمتی از این سریال رو ببینم اما هر بار که چشمم به سکانس‌هایی از اون افتاده شوکه شدم از ترکیب‌بندی های نو و کادربندی‌های هنرمندانه و تصویربرداری فوق العاده‌ی پلان به پلان این سریال!
اصطلاحا انگار عکاس نشسته پشت دوربین در این سریال، بس که هر پلانش عکسی کامل با تمام ظرافت های عکاسانه ست...
همین عکاسانه بودنش حیف بود که در یانون دیزاین دیده نشه :)

وقتایی هست که تو رصد آماتوری یا کوهستان نوردی، آرزو می کنین که همون طور که دارین با دوربین دوچشمی تون شکار صحنه های دوردست می کنین می تونستین اون ها رو ضبط و نگه داری کنین.